-"Gençler, bugün biraz sonra okulumuzda deprem tatbikat yapılacak." dedi.
Sınıftan hoşnutsuz uğultular yükselmeye başladı. Bana göre saçmaydı çünkü kurallarınca yapılmıyordu ve tatbikatların amacı bilinçlendirmekti.
"İki dakika sonra siren çalacak ve herkes bir dakika sırasının altına çök-kapan taktiğini yapacak. Bir dakika dolduktan sonra ben size komut vereceğim ve benim komutumla binayı boşaltacağız."
*
İki dakika sonra tüm okulda siren sesleri yükseldi. Tiz siren sesleri okulun her yerinde yankılanıyordu. Bütün sınıf sıraların altına çöktü ve beklemeye başladı.
Bir dakika sıranın altında bekledikten sonra hoca herkese "Dışarı çıkın." komutunu verdi. Sınıftan hızla çıkmaya başladık. Koridora ulaştığımda tüm okulun binayı terk ettiğini gördüm ama kimse önemsemiyordu. Yavaş yavaş merdivenden inerek bahçeye çıkıyorlardı. Kalabalığın arasından nihayet merdivenlere ulaşabildim, elimden geldiğince hızlı hareket etmeye çalışıyordum. Bir yandan hocaların öğrencilere ne yapmalarını gerektiğini söylerken diğer yandan öğrenciler kendi aralarında konuşuyorlardı. Ortada koca bir ses uğultusu vardı. Merdivenin ortasına geldiğimde başım döner gibi oldu. Hızla merdivenin trabzanından tutundum ama geçmedi. Daha da şiddetlenince etrafa baktım ama herkes telaşa kapılmaya başladı.
Üstünde durduğum merdiven sallanmaya başlayınca bunun baş dönmesi olmadığını anladım. Deprem oluyordu...
-"DEPREM OLUYOR!"
-"İMDAT!"
-"HERKES DIŞARIYA ÇIKSIN!"
-"DEPREM!"
Deprem şiddetini arttırırken öğrenciler çığlık çığlığa koşmaya başlıyorlardı. Herkesi korku sarmıştı, birbirlerini düşürüp koşuyorlardı. Kalbim ağzımda atıyordu, dehşete kapılmıştım. Okul binası sallanırken ayakta durmakta zorlanıyordum. Aynı zamanda arkamdan gelen kabalık yüzüne düşmek üzereydim. Çığlıklar kulağımı tırmalıyordu, ben ise sadece nefesimi istemsizce tutmuş bir şekilde çıkışa ulaşmaya çalışıyordum.
*
Öyle güçlüydü ki deprem ayağa bile kalkamadım. Herkes olduğu yerde kalmıştı, kimse adım atmaya cesaret edemiyordu artık. Görüntüler, sallantılar yüzüne silikti, sesler gibi. Kalbim yerinden çıkacak gibiydi, korkudan ağlamaya başladım.
Bir çatırtı sesi kulaklarıma ulaştı çığlıkların arasından. Ardından bir tane daha ve bir tane daha... Önüme koca bir kaya parçası düşünce son gücümle çığlık atıp geriye doğru çıktım. Tavandan kopan parça bardağı taşıran son damla olmuştu. Kolonlar ve duvarlar çökmeye başlayınca kendimi sona hazırladım. Burada hepimiz ölecektik...
Tatbikat gerçek olmuştu...
*
Hayatım boyunca üstümde hep bir enkaz ile yaşadım. Umudumun, sevgimin, ailemin ve daha bir sürü şey birer birer yıkılıp üzerime enkazlarını bırakmıştı. Şimdi ise bu enkazı fiziksel olarak hissediyordum. O zaman da nefes alamıyordum şimdi de, değişen tek şey kaya parçalarının hissettiğim ağırlığıydı.
-
TATBİKAT 1. BÖLÜM 30 MART ÇARŞAMBA GÜNÜ YAYIMDA!
Çok çok heyecanlıyım, yeni bir dünyaya yelken açıyoruzzz hazır olunn <333
Oy ve yorumlarınızı çok merak ediyor ve bekliyorummm
Birinci bölümde kitap başlamış olacak o zamana kadar hepimiz heyecanla gün sayacağızzz
30 Mart Çarşamba günü tekrardan görüşmek üzere, kendinize çok çok iyi bakın 💜
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TATBİKAT
Teen Fiction-"Gençler, bugün biraz sonra okulumuzda deprem tatbikat yapılacak." dedi. * "İki dakika sonra siren çalacak ve herkes bir dakika sırasının altına çök-kapan taktiğini yapacak. Bir dakika dolduktan sonra ben size komut...
