-"Gençler, bugün biraz sonra okulumuzda deprem tatbikat yapılacak." dedi.
*
"İki dakika sonra siren çalacak ve herkes bir dakika sırasının altına çök-kapan taktiğini yapacak. Bir dakika dolduktan sonra ben size komut...
Tekrardan hepiniz hoşgeldiniz <3 Evet uzun bir aradan sonra tekrardan yeni bölümle beraberizz ❤️ O zaman sizi bekletmeden hemen bölüme geçelim 👇
Lütfen oy vermeyi ve yorumlarla desteklemeyi unutmayınnn 🖤
Keyifli okumalarr...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4. Bölüm: Ölümün Sessiz Çığlığı
Bir insanın yokluğu başka bir insana mutluluk verebilir miydi?
Neden olmasın? diye yanıtlamıştı iç sesim hemen. Artık o da sadece bir çıkış yolu olduğunu biliyordu. Ölüm...
Yaşadıklarım sadece birkaç yıl olsa belki de iş bu raddeye kadar gelmeyecekti. Tüm hayatım boyunca yaşamıştım ben bunları. Yıllarca sesim çıkmamıştı. Yaşadıklarım içimde birikmişti. Kimseye tek bir kelime etmemiştim bugüne kadar. Çünkü ne olursa olsun yaşadıklarımı yaşamadıkları sürece kimse anlamazdı beni.İşte şimdi içimdebirikebirike koca bir tepe olmuştu ve beni içine çekiyordu.
Koca kayalığın üzerinde oturmuş, önümdeki derin denize doğru ayaklarımı sallıyordum. Su her şeyi yutardı. Birazdan beni de yutacağıgibi. Bu yöntemi seçmiştim, çünkü bana yakışıyordu.
Senelerce derin bir okyanusun dibindeydim zaten. Boğulmuştum, nefesim artık çıkmıyordu soluk borumdan. Çırpınmıştım bugüne kadar, belki bir umut okyanusun yüzüne çıkabilirdim. Ama bu gece ayağıma demir bir top bağlandı, ağır top zaten aşağıda olduğum yerden en derine doğru sürükledi. Zemine çakıldı benimle beraber. Artık hiçbir umut parçası bile yoktu, ölecektim...
Soğuk rüzgar tenime olabildiğince işlemişti zaten, üstünde oturduğum kaya da oldukça soğuktu. Titriyordum soğuktan ama birazdan geçecekti, hem de her şey.
