Yunan mitolojisine olan hayranlığınla biliniyordun ve bir sabah gözünü açtığında mistik tanrı ve tanrıçalarla aynı odadasın
Bir dilek hakkın var neyi seçersin?
Geri dönmeyi mi?
Yoksa tanrı ve tanrıça dostlarına yardım etmeyi mi?
Hikaye konusu bana a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
Ağrılı başımı tutarak gözlerimi açmaya çalıştım lakin yapacak gücü kendimde bulamadım. Sesleri duyunca anlamak için yoğun çaba sarf etmem lazımdı. Bir kadın konuşuyordu, genç bir kadındı "artık şunu iyileştir. Neden bu kadar uğraştın Apollon?" Apollon mu? Güneş tanrısı olan Apollon mu? Düşündüklerimle dudaklarıma tebessüm yerleşti. "Kolay mı sanıyorsun? Aslında kolay olmalıydı ancak anlamadığım şekilde gücüm ona etki etmiyor. Belki de sen denemelisin Artemis" dediği an öksürük dalgası tuttu. Sessizce mırıldandım "su lütfen" yarım açılan gözümle kıvırcık saçlı, uzun boylu adamı fark ettim ve sonra da arkası dönük olan ama ihtişamı ile gücü ile büyüleyen kişiyi gördüm. Ay tanrıçası Artemis
Suyu içip bardağı yanıma koydum ve şaşkın ifadelerle, beni izleyen Apollon ve kibirle bakan Artemis'e döndüm. "Neredeyim ben? Siz kimsiniz? Şakaysa komik değilse değil" Apollon göz devirip elini alnıma bastırdı. Eli yumuşak ve pürüzsüzdü. "Gayet iyi olduğunu hissediyorum. Değil mi Artemis?" Dedi ve ikiz kardeşine baktı. Artemis göz devirerek yanıma yaklaşıp elini alnıma bastırdı. Apollon'un tersine sertti hareketleri "gayet iyisin. Sana sorular soracağım ve açıkça cevap vereceksin yoksa kötü olur" dedi ve onay istercesine baktı. Hala şaka olmasını umuyordum. Derince nefes alan Artemis konuştu "adın ne? Kimsin? Neden bizim tapınağımıza geldin?" karmaşık aklıma aldırmadan sorulara odaklandım ve cevapladım sırasıyla "ismim Alen. Normal bir insanım başka kim olabilirim? Ne tapınağından bahsediyorsunuz bilmiyorum gerçekten. Ben nasıl buraya düştüm? Baygın mıydım? Eğer baygınsan ne zamandır? Lütfen cevap verin" dedim ve yalvarırcasına Artemis'in eline dokundum.
Artemis yanmış gibi elini çekip sinirle bana baktı "ne hakla? Hangi cesaretle?" dedi ve duraksadı. Apollon ile göz göze gelince sustu. Biraz bekledikten sonra bir nevi onay anlamında kafa salladı "dediğin gibi olsun..." dedi ve yine durdu. Neden duraksadığını anlamamıştım ama Apollon anlamış olacaktı ki devam ettirdi yarım kalmış cümleyi. "Alen sadece dürüst ol bize karşı. Olmazsan anlarız ve senin sonun iyi olmaz" kafa sallayıp oturur vaziyete gelince Apollon ve Artemis karşıma oturdu
Artemis girdi söze ilk önce "şu an için varlığından kimsenin haberi olmayacak. Sana hiçbir şey olmaz ancak Zeus'tan sakladığımız için biz sıkıntı yaşarız. Yani çeneni kapalı tut ki babam bilmesin" dedi ve Apollon'a döndü. "Bak, seni bulduğumuzda baygındın. Seni içeri taşıdım ama saklamak kolay olmadı bu yüzden de sana büyü yaptık ve seni böyle sakladık. Yani artık büyü çözüldü her ayrıntıyı anlat bize" ellerimi sıkıntıyla saçlarıma geçirmiştim ama elimin kaşıntısıyla geri çektim ve elimdeki saç yumağına gözlerim dolu dolu baktığım sırada Artemis konuştu.
"Büyünün etkisinden dolayı. Geçer bir diğer güneş doğuşuna kadar" dedi umursamazca. Elimi şakaklarıma götürdüm ve iki parmağımı da bastırdım sanki ağrısını alacağına inanarak. Şaka gibiydi her şey belki de şakaydı emin değildim. Derince bir nefes almak istedim ama buna engel olan bir durum vardı. Benim burada oluşum en büyük etkendi kesinlikle "bakın yeniden söyleyeceğim size. Ben bir insanım, annem ve babam da bir insan yani bu da demek oluyor ki ben her yönden bir insanım. Buraya nasıl geldiğimi, sizinle bunları konuşmam saçmalığı zaten bana kafayı yediriyor. Daha düne ka..." gözlerim kocaman açıldı tanrı ve tanrıçanın karşısında.
