Yunan mitolojisine olan hayranlığınla biliniyordun ve bir sabah gözünü açtığında mistik tanrı ve tanrıçalarla aynı odadasın
Bir dilek hakkın var neyi seçersin?
Geri dönmeyi mi?
Yoksa tanrı ve tanrıça dostlarına yardım etmeyi mi?
Hikaye konusu bana a...
"SENİN KARANLIĞIN OLMAZ ÇÜNKÜ SEN AY KADAR PARLAKSIN"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ "Ne demek o? Sen ölmeliydin" diyerek haykıran Zeus ile göz göze geldim. Bunu diyeceği günü beklemiştim, ölümümü bekleyen zavallı.
Kollarımı açarak etrafı işaret ettim "ölmedim ve sapasağlam karşındayım. Hem de tüm gerçeklikle karşındayım ben Zeus. Yalansız dolansız bir şekilde." Gözlerimin etrafını kan bürüdüğünde kalbime dolan karanlığı hissettim. Her şeyden herkesten nefret eden kalbim tüm bedenimi ele geçiriyordu ama yavaş ve acısızca.
Agnes ile göz göze geldiğimde bunu anladı ve ellerini kaldırıp Tamina'ya işaret etti. Altın renkli kanatları büyük bir toz bulutu çıkararak açıldığında yere yıkılmıştım.
İnleyerek uyandım ve etrafa bakındım. Gün geçtikçe zayıflayan bedenim umursamazca bana acı çektirmeye devam ediyordu. Hala ve inatla direniyordum ama herkes biliyordu ki ölüyordum. Kulağımın dibinde Agnes'in yorgun sesini duydum ama uyandığımın farkında değil gibiydi.
"Böyle olmamalıydı. Süreç yanlış ilerliyor çünkü, çünkü... Bernis ölüyor Medusa" ağzımı bir şey demek için açmıştım ki gözlerim karardı ve bayıldım. "Bernis... Uyan yemek ye" gözlerimi açtım ve Tamina'yı gördüm. Elinde tuttuğu büyük bazlamayı böldü ve ağzıma uzattı. Reddederek kafamı çevirdim "dışarı çıkar beni."
Kocaman açılan gözleri ile fısıldadı "Agnes öldürür beni? Kesin emir verdi" gözlerim karardı ama bu sefer kanla karardı. "Sakın, sakın ha... Çıkarırım" diyerek destekledi ve ayağa dikti. Başımı dikleştirip yürüdüm çünkü güçlü durmalıydım ve öyle de yaptım.
"Tanrıçam" diyerek eğilen kadının saçına dokunmamla yere yığıldı. Elimin etrafı sisle kaplı ve kararmıştı. "Tamina ısırgan kaynat" diyerek yanımıza yanaşan Agnes kadını kaldırıp Tamina'ya itti.
"Ver elini" demesiyle itiraz ettim. "Tehlikeli ama" dedim boğuk sesimle. "İyi misin?" dedi ve gözlerimi işaret etti "yorgun ve kanlanmış" dudak büzdüm. "Arada bir geliyor, gidiyor. Hazırlık nasıl?" Göz devirdi ve etrafı işaret etti.
Herkes çalışıyordu ama ne uğruna. Tanrıçası olmayan, komutanı olmayan bir savaş uğruna mı? Erkekler ellerinde uzun kılıçlarla birbirleri ile düello ediyorlardı, kadınlar büyü üzerine eğitim alıyordu...
"Kim için? Ne için bu hazırlık? Daha kendini toplayamamış belki birkaç güne ölecek bir tanrıçanın intikamı için mi bunca zahmet, bunca emek, bunca kayıp. Söylesene ölüm kokulum neden?" yüzü kasıldı ve gerginleşen alnında damarı ortaya çıktı. Bu kadar açık olmamı beklememişti, belki de annesinin çağırdığı gibi seslenişim onu dumura uğratmıştı ama hazırlıksızdı.
