Yunan mitolojisine olan hayranlığınla biliniyordun ve bir sabah gözünü açtığında mistik tanrı ve tanrıçalarla aynı odadasın
Bir dilek hakkın var neyi seçersin?
Geri dönmeyi mi?
Yoksa tanrı ve tanrıça dostlarına yardım etmeyi mi?
Hikaye konusu bana a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
Kapıya yaslandım ve birkaç kez dışarıyı dinledim. Dışarısı oldukça sessizdi, ürkütücü şekilde sessizdi. Kapıyı hafif aralık bırakacaktım ki tıklama sesi hareketimi dondurdu. Kapıyı hareket ettirmeden yukarı baktım ve kapıda asılı duran bıçağı gördüm. Sinirle gülüp bacağın ucuna değmeden sıkıştırıldığı yerden çıkardım
Burnuma götürüp kokladığımda keskin zakkum çiçeği kokusu öksürmemi sağladı. Bıçağı elimden attım ve öksürmeye devam ettim
Öksürüğüm dinince dışarı çıkmak istedim nefes almak için ama çıkamadım. Dışarıda ölümümü isteyen birisi vardı ve beni buraya hapsetmişti
Gözlerimi kapattım ve Vesta'yı düşündüm. İşe yararsa bir çağrı bırakmak istedim fakat aklıma Vesta değil de direkt Agnes gelmişti
"Dışarıda ölümümü isteyen birisi var. Kafamı dışarı çıkaramıyorum. Yardım et"
Bunları demem yeterliydi. Agnes gelmezdi ama Medusa gelirdi beni kurtarmaya. Dediklerine göre ben onların umuduydum ve son umut kırıntılarını ölüme terk edemezlerdi
Pencereye yaklaşıp elimde tuttuğum aynayı doğrulttum. Kimse gözükmüyordu ta ki siyah cüppeli birisinin yerinden kıpırdanmasıyla. Elleri saçlarına değip kaşırken gözleri aynaya değince elindeki oku pencereye doğrulttu. Tamamen pencereye odaklanmıştı şu an. Koşarak kapıya gittiğimde ok pencereden içeri girdi. Kapıyı hızlıca açıp tapınağın arkasına kaçtım
Yere oturdum ve sakinleştim. Kulaklarımı Medusa'nın sesi doldurdu "Alen. Öldün mü?" Güldüm ve seslendim
"Tapınağın arkasındayım Medusa" dedim ve etrafa bakındım. Adım sesleri ile etrafıma bakındım. Medusa'nın siyah tabanlı ayakkabısı gözlerimin önüne geldi. Kaşlarım havada ona baktım. "Öldün sandım" gülerek ona karşılık verdim ve konuştum "ölmek için daha erken değil mi?" Kafa sallamakla yetindi ve Tamina'ya döndü
"Bir bakılsın etrafa. Sen de bizimle kal" kafamı sağa sola salladım ve etrafa baktım. "Apollon burada olur, sizi görmesin" güldü ve kafasını sağa sola salladı "yok. O biraz uğraşacak. O ve diğerleri" şaşkınlıkla ona bakınca omuz silkti yalnızca, cevap vermedi
Belinden tutarak yavaş yavaş gelen Agnes'i gördüğüm an oku atan kişiyi unuttum ve yerimden fırlayıp Agnes'e koştum. Yarasına dokunmadan beline sarıldığımda öksürdü ve tek koluyla belimi sardı. "Sen neden geldin?" Kafasını sağa sola salladı ve belimi biraz daha sıkı kavradı. Elleri saçlarımda yerini bulurken konuştu "beni boşver. Hedef sensin" konuşmadım
