Yunan mitolojisine olan hayranlığınla biliniyordun ve bir sabah gözünü açtığında mistik tanrı ve tanrıçalarla aynı odadasın
Bir dilek hakkın var neyi seçersin?
Geri dönmeyi mi?
Yoksa tanrı ve tanrıça dostlarına yardım etmeyi mi?
Hikaye konusu bana a...
"BAZEN HATIRALAR ACIDIR VE AYNI ŞEKİLDE ACITIR DA"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
Tapınağa girdiğimde peşimden gelenler fazlasıyla meraklıydı. Yol boyunca soru sormuşlardı ancak cevap vermemiştim ve vermeyi de düşünmüyordum. Yavaşça yatağa uzandım ve beni izleyenlere kaşlarımı kaldırdım. Yeniden soru sorduklarında arkamı döndüm ve yatmıştım ki bacağımın geniş bir elle sıkılmasıyla sinirle elin sahibine baktım. Apollon'un elini üzerimden attım ve sinirden şişmiş boynundaki damara odaklandım
"Hala ölümlü bir insan olduğuna diretecek misin?" Ardından yanında Vesta olduğunu görünce aniden sustu. Vesta'nın yüzü şaşkındı "sen ölümlü müsün? İmkansız" kafamı salladım. "Bakın yemin ediyorum tüm tanrılar üzerine kim olduğumu bilmiyorum. Buraya nasıl geldiğimi de sadece ölümlü değilmişim bunu öğrendim ve korkuyorum" Apollon'un yüzü yumuşadı "neden korkuyorsun?" Derin bir nefes aldım ve güldüm. Bu gülüşüm korkunç bir gülüştü "neden korkmayım ki? Eminim ki bir hain olduğumu falan düşünüyorsunuz ama ben hiçbir şey hatırlamıyorum. En son ne yaptığımı dahi hatırlamıyorum" Vesta dudak büzdü ve boynuna masaj yaptı ve gözlerini kapattı. Apollon'un şaşkın gözleri ile yüzümü inceledi ve kafasını sağa ve sola salladı "öyle bir şey düşündüğümüzü bereden çıkardın? İnanıyoruz sana ve ayrıca eğer hain olduğunu öğrenseydik ya da düşünseydin sen şu an konuşamazdın. Çünkü öldürürdük seni" gülümsedim ve kafa salladım. Onun yanımda olacağına inanıyordum
Yerimden kalktım ve Apollon'un güzel gözlerine baktım. Derin bir nefes çekince yanıma geldi, koluma dokundu ve gülümsedi
Apollon'un tapınaktan çıkmasıyla Vesta'ya koştum ve kolunu sıktım "sıçtım ben Vesta, sıçtım tam anlamıyla" suratını ekşiterek yüzüme baktı. "Ne biçim konuşma tarzı. Tanrıçaya yakışmıyor" itiraz edecektim ki sustum. Sustuğunu görmesiyle yarım bir gülüş attı "öyle susarsın. Kimsin sen?" Sinirle gözlerimi kapattım ve yanına yaklaşıp bağırdım "bimiyorum Vesta anlamıyor musun sen? Kim olduğumu ve nasıl geldiğimi bilmiyorum. Sanki hafızamın orası silinmiş gibi" dudaklarını büzdü ve yatağıma oturdu. Yanına geldiğimde bana döndü ve elimi tuttu. "Beni Hestia yap. Her daim arkanda olurum ne olursa olsun. Gücünün farkına var Alen. Sen şifa verensin" ellerimi çektim ve parmaklarımı ağrılı gözlerime bastırdığım sırada Vesta konuştu "Afrodit'i iyileştirdiğini zaman ne dediğimi hatırlıyor musun?" Kafa salladım ve söyledim
