"KİMSE BENİM SAHİBİM DEĞİL"
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️Tırnak etlerimi ısırmaktan kanatmıştım. Medusa gergin bir şekilde yanımda dolanırken dayanamadım ve ayaklandım. "Damon her şeyi başlattı ve asla durmayacak" diyerek endişemi belirttim. "Ne yapacaksın?" Kafamı bilmediğimi belirterek sağa sola salladım.
"Alen..." diyerek içeri giren Tamina'ya döndü bakışlarım. "Çok mu kötü?" Kafa salladı ve kapıyı işaret etti. Kapıya doğru giderken anlatıyordu "ordunun büyük bir kısmı ölmüş. Zeus başını çıkartmıyor sanırım plan yapıyor çocukları ile. Tahminimce ordu toplanmaya devam ediyor"
Damon'un fitili ateşlemesi üzerinden yalnızca 3 gün 2 gece geçmişti ve durum daha da kötü bir hal alıyordu. "Gece'm" diyerek içeri Agnes ve Antea girdi. "Durum çok kötü Agnes. Ne yapacağımı bilmiyorum" ellerini omuzlarıma koydu ve sıktı. "Sen bir şey yapmayacaksın. Kendine neden yük yapıyorsun?" Dudak büzdüm ve saçlarımı kaşıdım.
"Onları kurtarmam gerek Agnes. Doğru, bana ihtiyaçları yok ama onlar ölmemeli. Yapamam bunu onlara anladın mı?" Kafasını sağa sola salladı ve dudağını ısırdı. "Anlamıyorum Be... Alen. Neden ya neden? Senden nefret ediyor onlar hala nasıl görmüyorsun? Kör müsün sen?" Kaşlarımı çatarak parmağımı havaya kaldırdım. "Benim hayatım Agnes, benim"
Kırgın bir tavırla yüzüme baktı ve dudaklarını birbirine bastırdı "senin hayatın... Hayatında güzellikler o halde çünkü ben senin ölümünü izlemek istemiyorum. Damon'u tanıyor musun?" Olumsuz anlamda ses çıkardım. Bıkkın bir ifade vardı yüzünde ve sesinde. "Ben sana anlatayım ki bir daha düşün... Alen" dedi sonunu bastırarak.
"Daha küçücükken büyü yapmayı öğrendi. Benim kadar güçlü değil doğru ancak çok zeki. Bir plan yapsa herkesi bitirebilir ki asla hafife alınması gereken birisi değil Damon. Annem bile ürperirdi onun zekasından. Bilmezsin belki sen ama bir savaş çıkmıştı, ufak bir savaş ama tehlikeliydi. İşte o savaşı durduran şey Damon'un planıydı. Yani o gerçekten çok zeki"
Omuz silkerek karşılık verdim. "Yani? Bak Agnes... İster benim yanımda yanımda savaş istersen de kardeşinin yanında savaş. Bu beni zerre ilgilendirmez" sinirle iç çekti. "Niye anlamıyorsun sen? Seni öldürmek isteyenleri nasıl savunmak istersin? Nasıl yanlarında durursun?" Gözlerim Medusa'ya değdi. "O da öldürmek istedi ama yanımda" Medusa ellerini açıp Tamina'ya döndü. "Olay niye bana döndü?"
"Sen istediğini yap o halde ama ben yokum. Senin ölümünü izlemektense hiç olmam daha iyi" diyerek öfkeyle kapıdan çıktı. Medusa ayaklanmıştı ki durdurdum "bırak Medusa kendi bilir."
Ufak ama kendinden emin bir ordu ile yolları ardımda bırakıyordum. En önde ben, arkamda Tamina ile Medusa ve onlarında arkasında benim savaşçılarım ve Vesta'nın savaşçıları vardı. Tamina'nın sesini işitmemle dikkatimi ona verdim. "Sonunda ölüm var, ya bize ya da onlara... Ama her daim arkanda olacağıma yemin ettim çünkü sen beni o bataklıktan kurtardın Alen. Teşekkür ediyorum" ona bakmasamda samimiyetini hissediyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEN TANRIÇAYIM
FantastikYunan mitolojisine olan hayranlığınla biliniyordun ve bir sabah gözünü açtığında mistik tanrı ve tanrıçalarla aynı odadasın Bir dilek hakkın var neyi seçersin? Geri dönmeyi mi? Yoksa tanrı ve tanrıça dostlarına yardım etmeyi mi? Hikaye konusu bana a...