XIII• Moiralar

135 12 43
                                    

"GÖREVLERİ TAMAMLA AİLENE KAVUŞ"

▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️Yerimden kalkıp etrafa bakındım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
Yerimden kalkıp etrafa bakındım. Rüyanın etkisinde kalmıştım hala. Annem...

"İyi misin?" Tamina'ya bakıp kafa salladım "evet, rüya gördüm" yüzü kasılınca ne demek istediğini anladım. "Biliyorum, rüya görmek iyiye alamet değil" onayladığını belli ederek yüzüme baktı. Şakaklarıma ellerimi olabildiğince bastırdım sanki baş ağrımı alacağını umuyordum daha sonra aklıma geldi. Ben bir şifacıyım

Gözlerimi kapatıp ağrıların bedenimden çekildiğini düşündüm ve ağrılar gitti. Gözlerimi açıp kaşları çatıp Tamina'ya baktım ve açıkladım "baş ağrımı iyileştirdim"

Tamina dışarı çıkınca sessiz duvarlara baktım. Sanki bir şey anlatır gibiydiler. Acılarını göstermedik ister gibiydiler. Yere çöküp etrafa bakındım daha sonra yerdeki kabartmaya takıldı gözüm. Elimi üzerinde gezdirdiğimde gözümün önünde bir illüzyon belirdi

•••

Küçük kız tırnak aralarından kan gelene kadar yeri kazıdı. İçeride belki de annesini öldürüyorlardı ve o burada kalmalıydı. Ya içeri gidip hem kendisinin ölmesine müsaade edecekti ya da burada intikam için sabırla bekleyecekti. Kolunun arkaya doğru çekilmesi ile korkuyla oraya baktı. Annesinin yardımcısıydı bu Malie

"Malie, ne işin var? Annemi kurtar" Malie kafasını sağa sola salladı. İçeride en yakın dostu ölüyordu ama o verdiği söz için kendini feda edemiyordu. Kızını ömrünün sonuna kadar koruyacağına dair bir söz vermişti ve o sözü tutacaktı, tutmak zorundaydı

"Hayır bebeğim. Sen benimle geliyorsun ve gidiyoruz" kızın itiraz etmesine fırsat vermeden kucağına aldı ve pencereden geri çıktı. Malie, küçük kızın kulağına sessizce fısıldadı

"Sen bizim geleceğimizsin ve bizi geleceğe kavuşturacaksın. Sen bizim geleceğimizsin Bernis"

•••

Geri çekildim ıslak gözlerimi sildim. Nefes almam zorlaştı çünkü buradaki insanların hikayesi ağır geliyordu aklıma, bedenime. Kapının çarpılarak açılması ile sıçrayarak yerimden kalktım. Kapıda adını bilmediğim bir genç duruyordu. Dışarıyı işaret etti ve aceleyle konuştu "Agnes, yarası kanıyor. Çok fazla kanıyor" koşarak dışarı gittim

Yerde yatan Agnes'e yaklaştım ve başını dizlerimin üzerine koydum. Gözleri beni bulunca güldü ve öksürdü "iyiyim gece'm" elimi saçlarında gezdirdim ve kafamı sağa sola salladım "şu an yapma bari Agnes. İyi değilsin görüyorum" gülmeye çalıştı ama başaramadı

BEN TANRIÇAYIMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin