Melez Prenses-3:Rüya Alemi

❄ Rüya Alemine Giriş Part-3 🔥

Selamlar! Nasılsınız bakalım? Ben iyiyim teşekkür ederim.Umarım sizlerde iyisinizdir.Bugün söyleyeceğim bir duyuru yok o yüzden hemencecik bölümümüze geçelim

Neyse hadi çok uzatmadan yeni bölümümüze geçelim.İyi okumalar sizleri seviyorum ❤❤❤😚😚😚

Chionie'nin ağızından;

Öğleden sonra olmuştu,Herkes ailesine haber vermek için telefonların başına geçtiğinden dolayı ayrılmak zorunda kalmıştık ama benim ailem,tümü bir arada olmasa da burada,Büyük Bahçede takılıyorlardı

Bahçenin girişinden onları izliyordum.Annem arkası dönük olduğundan beni görmüyordu.İkizler ise bu soğuk havada montlarını giymiş etrafta koşuyorlardı.Onların kahkaha atan ince ve mutlu sesleri,bahçede yankılanıyordu

Onları bu şekilde mutlu bir şekilde görmek,içimdeki hüzün duygusunu arttırdı.Bu belki de onların bu seslerini son kez duyuşum olacaktı,belki de yıllar geçecekti,Onlar kocaman olmuş olacaklardı,burada onlar yerine belki çocukları,belki de torunları oyun oynuyor olacaktı

Bu düşünce ile gözümden bir yaş düştü.Yapmaya çok hevesli değildim ancak başka seçeneğim yoktu

Feu'nun aniden durması ve benim adımı bağırması ile kendime geldim ve birazcık akmış olan gözyaşlarımı sildim,Yüzümde garip bir gülümseme ile yanlarına gittim.Annemin tam yanına oturdum

"Nasılsınız?"dedim oldukça sakin bir biçimde.Yavaş yavaş ve alıştıra alıştıra söyleyecektim

Annem ise daha sakin bir bakış attı ve gülümsedi,elimi tuttu

"Biz iyiyiz,ancak sen iyi değilsin.Bize söylemen gereken bir şey mi var?"deyince yüreğimin zıplaması bir olmuştu

Anne işte hemen anlamıştı olayı.Bundan sonra inkar etmem saçmalık olurdu zaten olayı anlamıştı bile.Derin bir nefes aldım ve Anneme doğru döndüm

"Kabus olayları için bir çözüm bulduk"

Annem sevinçle gülümsedi ve ellerimi tuttu.Havaya kaldırdı.Gözlerimiz birbirlerine kenetlenmişken heyecanla konuştu

"Bu harika bir haber! Artık sonunda bu kabuslardan kurtuluyoruz! Güzel bir haber değil mi bu?"

"Evet,ancak bulduğumuz çözüm aylarımı hatta yıllarımı alabilecek bir çözüm yolu"

Annem gülümsemeyi kesti ve ellerimizi yavaş yavaş yere koydu.Gözleri fal taşı gibi açılmıştı.Yüzündeki gülümsemenin yavaş yavaş endişeye ve hüzüne dönüştüğünü görmüştüm

Ellerini bacaklarının üzerine koydu ve benim bu konu hakkında konuşmamı beklemeye başladı

Ona olan biten herşeyi anlattım.Rüya Alemine gideceğimizi,Oradaki zamanın buradan farklı olduğunu,Eğer uzun süreli bir sıkıntı olursa bu işin yıllarımızı alabileceğini sakin ve alıştıra alıştıra anlatmaya başladım.İkizler,oyunları ile meşgul olduklarından dediklerimi duymamışlardı ancak Annem,beni pür dikkat dinlemişti

Konuşmam bittiğinde ise Annem,ileriye doğru bakmaya başlamıştı.Gözlerini kapattı ve derin bir nefes verdi.Sonra ise yeniden gözlerini bana doğru dikti.Gözlerindeki bulutlanmayı görmemek elde değildi

"Sana gitme dersem başka çaresi olmadığını söyleyeceksin değil mi?"dedi ağlayan bir sesle

Gözlerimde yaşlar birikirken ona doğru sarıldım

"Evet...Ne yazık ki...Hem hemen yıllarım geçecek olarak düşünme belki sadece 1 gün kalıp geri geleceğiz.Hem nereden biliyoruz ki geç biteceğini?"dedim ağlayan bir ses tonuyla