Melez Prenses-3:Rüya Alemi

❄ Rüya Alemine Giriş Part-2 🔥

Selamlar! Nasılsınız bakalım? Ben iyiyim teşekkür ederim.Umarım sizlerde iyisinizdir.Bugün söyleyeceğim bir duyuru yok o yüzden hemencecik bölümümüze geçelim

Neyse hadi çok uzatmadan yeni bölümümüze geçelim.İyi okumalar sizleri seviyorum ❤❤❤😚😚😚

Chionie'nin ağızından;

Meadows'un elindeki Düşkapanı'nı aldım ve incelemeye başladım

Dallardan yapılmış ince bir yuvarlak,Siyah pamuk bir kumaşla yanlarından süslenmişti.Ortasında ilmek ilmek örülmüş ve güneşi andıran siyah renkli bir örgü vardı.Düşkapanının hemen altında ise beyaz,açık kahverengi ve karamel renklerinin bir ipe yapıştırılarak asılı durduğu ufak tefek kuş tüyleri vardı

Mollie,yanıma doğru süzülmüştü ve tam yanımda durarak elimdeki Düşkapanı'na bakıyordu

"Bu kullanılmış bir Düşkapanı,bunu kullanmayacaksınız.Kullanırsanız tehlikeli olur,sizi kesinlikle korumaz ve ayrıca içinde bir kabus hapis durumda.Eğer bunu kullanacak olursanız içindeki kabusu serbest bırakma ihtimalimiz var"

Derek,ellerini belinde birleştirdi

"O zaman bunu bize niye verdin viejo?"dedi alaylı bir sinirle

Meadows,Derek'in alay ettiğini anlamış olacak ki gülerek onu yanıtladı

"Sizlere Düşkapanı'nı göstermek için bu bir örnekti"

Meadows,bana doğru elini uzattı ve Düşkapanı'nı ona geri vermem için bana doğru bakmaya başladı.Nazikçe Düşkapanı'nı ona geri verdim

Meadows,Tıpkı Düşkapanı'nı getirdiği gibi Düşkapanı'nı kıyafetinin uzun kollarının içine koydu ve aynı şekilde bir büyü yaparak Düşkapanı'nı ortadan kaldırdı ve ellerini iki yana açarak ellerini rahatlattı

Dylan,gülümseyerek yanıma geldi.Elini omuzuma koydu ve bana doğru bakmaya başladı

"Rüya Alemine giriş yolunu bulduğumuzda göre sadece artık bunu kullanmak ve bu Kabus problemine bir çözüm bulmak kaldı"

Meadows derken sağ elini kaldırdı.Eli sanki yemin eder gibi dümdüz bir biçimde duruyordu

"Ancak sizi bir konuda uyarmam gerekiyor"

'Nedir?' Dercesine kafamı salladım.Umarım çok ciddi bir olay değildir.Zaten tüm evreni kaplayan bir problem varken bambaşka bir sıkıntı daha istemiyordum

Meadows derin bir nefes aldı ve elini indirdi

"Rüya Alemi,bildiğiniz üzere Normal Alemden çok farklıdır.Buna zaman kavramı da dahil"dedi Meadows

Gözlerimi hafiften açmıştım ve Meadows'a doğru bakıyordum.Ne demek istediğini anlamıştım.Buradaki zaman ile oradaki zaman farklıydı.Yani buradaki 1 saat orada 5 dakika falan olabilirdi.Tam olarak bende bilmiyordum sadece tahmin yürütüyordum

Meadows ise sanki birimize bir ölüm haberi verecekmiş gibi hüzünlü bir şekilde bakıyordu

"Rüya Aleminde olan zaman hızlı ilerler,buradaki zaman oraya göre yavaştır.Orada geçireceğiniz Yarım Gün buradaki 2 haftaya eşittir"

Herkes bir anda birbirine bakmaya başladı.Çoğunun aklında 'Belki de gitmek iyi bir fikir değildi' diye bir düşünce geçtiğinden emindim

"Sizin için günler olarak sayılan şey Aylarınız olabilir.Gerçekten gitmek istediğinize emin misiniz?"dedi Meadows

Bundan sonra ki geçen zaman ise herkesin düşünmesi ile geçen uzun bir sessizlik olarak geçti.Dylan,benim tam karşıma geçmiş elimi tutuyordu,Mollie olduğu yerde tedirgin bir biçimde bir ileri bir geri gidiyordu.Lysbeth ve Derek ise birbirlerine bakıyorlardı

Yere doğru bakarken düşünüyordum.Rüya Perisi beni çağırmıştı ve benden yardım istiyordu.Bu zamana kadar kimsenin yardımını geri çevirmedim.Onun ki de geri çevrilmeyecekti.Hem sen yardıma gitmedin ben yardıma gitmedim,kim gidecekti? Diyelim biz korkaklık yaptık ve Rüya Alemindeki problemi çözmedik.Kabus Perisi malum duracağı yok belli ki.Evreni artık sonsuz bir kabusun içine sokabilirdi.Kimsenin uyumadığı ve yorgunluktan öldükleri bir evrene

Bizim korkaklığımız yüzünden bir evrenin,onlarca masumun yorgun olmasına izin vermezdim.Hepimiz yaşayan ve zamanı geldiğinden dinlenmesi gereken canlılardık

Gözlerimi,Dylan'ın yorgun gözlerine diktim hâlâ soluk bir biçimde bana bakıyorlardı.Aklıma,başı dönen Annem,yemek masasında yorgunluktan zar zor yemek yiyen ikizlere ve 2-3 gün önce geçirdiğim kriz aklıma geldi...

Bu düşünceler yapacağım işte azmimin artmasına sebep olmuştu

Kararımı vermiştim.Rüya Alemine gidecektim

Belki Yıllarımı alacaktı evet, ancak o kadar kişinin çaresiz kalmasına izin vermezdim

Ayağa kalktım ve herkese teker teker bakarak konuşmaya başladım

"Ben kararımı verdim! Rüya Alemine gideceğim.Benim yardımımı isteyen bir ruh var ve doğam gereği onu geri çeviremem.Tehlikede olan bir evren ve halkım var! Eğer gelmek istemezseniz anlarım.Sizi zorlamam,aramızda darılmaca veya kırılmaca olmaz"

Hepsi sessizce birbirine baktı.Sağ elimin tutulması ile sağa doğru döndüm.Dylan,yorgun olsa bile cesaretle bana doğru bakıyordu

"Prenses olduğun ilk günden beri neler neler ile uğraştık.Seni burada ekecek değilim.Yıllar geçerse geçsin,umurumda değil"dedi Dylan

Ona doğru gülümsedim ve dudağına bu sefer uzun bir öpücük koydum.Derken sol elimin tutulması ile soluma doğru döndüm.Mollie,nazik bir şekilde gülümsüyordu

"Dylan haklı bir nelere göğüs gerdik,Bunu da hallederiz"dedi

Lysbeth,arkamıza doğru geçti ve hepimizi kollarımın arasına aldı

"Siz bensiz bir göreve gideceksiniz bende sizi izleyeceğim ha? Asla!"dedi alayla ve hepimize kocaman sarıldı

Derek,Dylan'ın yanına geldi ve omuzunu Dylan'ın üzerine attı

"5. Kişiyi kabul edersiniz değil mi amigolar?"dedi her zaman ki neşeli haliyle

Kıkırdadım

"Elbette,Derek"

Derek ellerini birleştirdi ve hızlı bir şekilde sürterek kahkaha attı

"Beni de artık bu gruptan sayın"dedi

Hepimiz,Meadows'a doğru döndük.Meadows sanki öğrencileri,okuldan mezun olmuş bir öğretmen gibi gururla gülümsüyordu

"Bu tarz bir durumda bile birbirinizi bırakmamanız ne kadar güzel..."

Lysbeth,Bize sarılmayı kesti ve gözlerini kapatarak ellerini teslim olmuşcasına havaya kaldırdı ve gülümsedi

"Biz işte böyle ayrılmaz bir ekibiz"

"Hadi,Ailenize haber verin,bende bu esnada Düşkapanlarını hazırlayayım.Yatma vaktiniz geldiğinde benimle birlikte burada buluşun.Sizi özel bir odaya getireceğim.Anlaştık mı?"dedi Meadows

Hepimiz onu onayladık ve tam gideceğimiz esnada,şu ana kadar neredeyse hiç konuşmayan Brianna,Lysbeth'in sol omuzunu tuttu

"Ben Büyükanneme haber veririm"dedi sakin bir sesle

Lysbeth başını olumlu anlamda salladı ve ailelerimize haber vermek için Kütüphaneden ayrıldık

...