Melez Prenses-3:Rüya Alemi

❄ Yolculuğun Başlangıcı 🔥

Selamlar! Nasılsınız bakalım? Ben iyiyim teşekkür ederim.Umarım sizlerde iyisinizdir.Bugün söyleyeceğim bir duyuru yok o yüzden hemencecik bölümümüze geçelim

Neyse hadi çok uzatmadan yeni bölümümüze geçelim.İyi okumalar sizleri seviyorum ❤❤❤😚😚😚

Chionie'nin ağızından;

Kule'ye bakarken birinin sol elimi tuttuğunu hissettim, elimi tutan kişiye baktım

Dylan'dı her zamanki gibi Dylan'ın gelmesiyle, diğerlerinin de kuleyi görmeye geldiğini fark ettim, Dylan sağımdaydı ve solunda Lysbeth vardı, Lysbeth'in solunda Derek vardı. Sağımda Mollie duruyordu ve gerçekten endişeli görünüyordu.Mollie'nin sağında bizim Rüya Perimiz vardı

Ürpertici görünümlü kuleye bakan düz bir çizgi şeklindeki bir gruptuk resmen

"Ah, Gerçekten Ürpertici Görünümlü bir kule. Orada kim yaşıyor? Rapunzel'in Kötü İkiz Kız Kardeşi mi?" dedi Derek yarı ürkek yarı alaycı bir sesle

"Orası Kabus Perisinin yaşadığı yer" dedim ona bakmadan.Bakışlarım kuleye yapışmıştı

"Ya! Demek sorun çıkaran eleman burada yaşıyor öyle mi?" dedi Derek biraz kızgın bir sesle

"Oraya varmak kaç gün sürer?" Dylan çok sessiz ve nazik bir sesle konuştu, kısa bir an ona baktım. Gerçekten cesur bir bakışla Rüya Perisine bakıyordu, Sonra Rüya Perisine baktım çünkü aynı sorunun cevaplanmasına ihtiyacım vardı

Rüya Perisi porselen kadın görünümlü yüzüyle bize baktı

"6 Gün, neden sordun?"

Dylan'a baktım. O da bana bakıyordu bir süre bakışmadan sonra burada kaç ay kalmamız gerektiğini hesaplamaya başladı

"6 Ay..." diye yanıtladı

Dürüst olmak gerekirse, 2 yıl önce biri bana 6 ay Rüya Aleminde kalmam gerektiğini söylese, kesinlikle orada olmak istemezdim, 6 ayımı sebepsiz yere alırdı ama bugün,Kabul etmekten başka seçeneğim yoktu çünkü bu benim görevimdi ve yapmam gerekiyordu

Bana 'Emin misin' bakışıyla bakan Dylan'a baktım

"Artık başka seçeneğimiz yok , başladığımız işi bitirmemiz gerekiyor"

Dylan bana sadece başını salladı

"Ah...Doğru...Zaman...Bunu nasıl düşünemedim.Zaman için endişeleniyorsun değil mi?" dedi Rüya Perisi

O bize doğru bakıyordu ancak sorusunu hiçbir şekilde yanıtlamamıştık.Ne başımızla onu onaylamıştık ne de bir cevap vermiştik

"Ah, 6 ay için endişelenme, burada bir ömür geçirmiş insanlar varken 6 ay hiçbir şey değil"

Haklıydı ama benim için 6 ayın ne demek olduğunu bilmiyordu.Bir ömür burada kalmak zorunda kalan bir insanla kıyaslarsan çok kısaydı ama benim için 6 ay da bir ömür gibi geliyordu.Benim bir evim var,bir ailem var ve kraliçe olarak görevlerim var

Benim yerimde olsaydınız kesinlikle aynı hissederdiniz

Uzun bir sessizlikten sonra Rüya Perisi tekrar konuşmaya başladı

"Burayla ilgili size her şeyi anlatmam ve uyarmam gerekiyor.Kabus Kulesine  varmak için ilk önce dümdüz gitmelisiniz.Kule ne olursa olsun gözününüzün önünde olmalı, Kuleyi görmek için hangi yöne bakmanız gerekiyorsa, o yoldan gitmelisiniz"

"Yani Kuleyi Sağımızda görürsek, sağa doğru mı gitmeliyiz?" dedi Mollie

"Doğru ve İkincisi dikkatli olun, Kabus Perisi sizi burada olduğunuzu ve onu durdurmaya çalıştığınızı biliyor.Tahmin edebileceğiniz üzere de sizi durdurmaya çalışacak.Bunun için kendi ilüzyonlarını kullanacak,Bundan en kârlı çıkma yönteminiz ise ne olursa olsun korkmamak ve yılmamak.Eğer korkarsınız sizi ele geçirme olasılığı daha çok artar bunu sakın unutmayın.Bu konuda tek yapmanız gereken şey,Kabus Perisi size ne gösterirse göstersin asla ama asla korkmamak ve bunun bir ilüzyon olduğunu bilmek...Anlaşıldı mı?"

Hepimiz onu onayladık derken Rüya Perisi,Kartaara gibi çevremizi lila renkli sisiyle sardı

"Sizi,Sarayımın dışına götürmek konusunda yardımcı olayım"dedi

Derek umutsuzca nefes verdi ve Lysbeth'e sarıldı.Bense Dylan'ın elini sıkı sıkı tuttum ve Mollie'yi de sağ omuzundan tutarak kendime çektim

Yine son hız gitmeden önce Derek'in umutsuz ve korkmuş sesini duydum

"Lütfen Yine bizi çok fazla sallama"

Tıpkı Kartaara gibi son hız giderek kapının girişine vardık.Artık Rüya Perisi ile Kartaara'nın akrabağa olmadıkları konusunda şüphelerim artmaya başlamıştı.İkisi de ruhtu,ikisi de maske şeklinde yüzlere sahiptiler ve ikisinin de hız treni hızı gibi gitmelerini sağlayan adını veremediğim bir özellikleri vardı

Rüya Perisi durduğunda gözlerimi sanki sabah kalkıyormuşcasına sakin bir şekilde açtım.Rüya Perisi ile birlikte 3 kere bu işi yaşadığım için artık alışmıştım muhtemelen

Etrafıma baktım.Önümde sadece pembe-mor renkli bulutlardan oluşan bir tabaka vardı ancak Kabus Kulesi yine uzakta görülebilir bir biçimde duruyordu,Suyun üzerinde yine süzülüyorduk ve arkamda ise yarım oval şeklindeki kocaman taşlarla örülmüş bir duvar ve duvarın tam ortasında ise yarım oval şeklinde ahşaptan bir kapı vardı

Rüya Perisi hepimizin önüne geçti

"Artık buradan sonra yolculuğunuz başlıyor...Bol şans dilerim"dedi ve resmen gözden kayboldu

Herkes birbirine bakıyordu.Öne doğru geçtim ve bulut tabakasına doğru yürüdüm.Bulut tabakasının tam önünde durdum ve diğerlerine baktım.Hepsi çoktan yanıma gelmişti bile

"Yolculuğumuz başlasın o zaman"dedim ve Bulut tabakasının içine girdim

Yazardan;

Karanlık Oda'da uğursuz bir sessizlik vardı, Odanın karanlığı ve kızıl gökyüzü ile odayı oluşturan taşlar bile ürkütücü gösteriyordu. Bu karanlık ve ürkütücü odanın içinde küçük, kırmızı bir kristal küre parlıyordu. Boş ve karanlık odadan sessiz bir hırlama sesi duyuldu, sonra puslu görünümlü kırmızı bir sarmaşık kırmızı kristal küreyi tuttu ve okşadı

Orta yaşlı bir kadın ve erkek sesi boş odayı kapladı

"Demek...eski arkadaşım oynamam için bana yeni oyuncaklar gönderdi ha?"

Odadan bir kahkaha duyuldu "Ah...Ne kadar güzel...Yeni oyuncaklarımla oynamayı kesinlikle seveceğim ama önce onları test etmeliyim, umarım oynamaya değerler... kırık oyuncaklarla oynamaktan gerçekten nefret ederim."

...