MS1:Her Secret [√]

Epilogue

Haylee Montejo POV

1 and a half Year later

Sobrang gaan sa pakiramdam pag wala ka nang dinadalang Problema, walang sekretong tinatago at walang Kasinungalingang sinasabi.

Mahigit isang taon na ang nakalipas Ng maikasal kami ni Dark. Ang bilis Ng panahon, parang kahapon lang puno kami Ng serkreto.

noong una akala ko Kung saan kami natapos hanggang doon lang kami pero gumawa talaga ang tadhana ng paraan na mag kaayos kami, we were just given a test that would test our resilience, At first we failed, but the second we fought.

Ibinaling ko Ang tingin ko sa Taong mahal na mahal ko. Dahan dahan kong inangat ang kamay ko at masuyong hinaplos Ang kaniyang buhok. Sinuklay ko ito pataas gamit Ang mga daliri ko.

Unti unti namang nag Mulat Ang mga mata niya at agad na Sumalubong ito saakin.

"Good morning"Mahina ngunit may lambing na Bati ko sakanya. Ngumiti rin Naman Siya saka umupo.

"Good Morning Love, have you slept soundly with our baby?"Yeah, You read it right, I'm six months pregnant, and it’s a Girl.

When we found out that I was pregnant, Dark was very happy, especially the twins, and I couldn't imagine how I would feel.

Hindi ko alam kung anong magandang ginawa ko sa past life ko at bakit ganito ako Ka swerte. Wala na akong mahihiling pa. Araw araw pag Mulat ko tuwing umaga sumasalubong saakin Ang Asawa ko na dala Ang kanyang ngiti at Malambing na pag bati.

Sobra Sobra Ang pasasalamat ko sa panginoon dahil sa mga magagandang ganap na nangyayari sa Buhay ko.

Ibinalik Niya saakin si Dark, at kahit na sobrang sama kong Ina sa kambal Hindi Niya hinayaan kamuhian ako ng kambal.

Sa kabila ng kasamaan ko sa kambal Hindi nila naiisip na kamuhian ako na Ina nila.

Instead nag Hintay at nag tiis sila saakin. Maraming nag sasabi na sa huli mo lang maramdaman Ang Worth Ng Isang tao pag nawala na sila sayo,

but thankfully it’s not all too late before I see the worth of the twins.

"Hey love, bakit ka umiiyak may masakit ba sayo?"

My deep thoughts were interrupted when Dark spoke, I also raised my hands and rubbed my cheek. in the depths of my thoughts I did not realize that I was crying.

"No, Uhmm it's just– naalala ko lang Ang nakaraan kaya naiiyak ako."Ani ko dito saka pinunasan Ng luha ko, pag katapos at ibinababa ko Ang kamay ko sa aking tiyan.

Masuyo ko itong hinaplos, Noong pinag bubuntis ko sila Declan at dean Hindi ko sila nabigyan Ng pansin. Tuloy lang ako sa Pag tatrabaho saka lang ako tumigil Ng Ika pitong buwan kona. Nag stay ako sa Bahay at inabala Ang sarili sa mga bagay bagay.

Hanggang sa manganak ako ay nag pahinga ako ng mahigit dalawang buwan saka nanaman ako bumalik sa Pag tatrabaho. Kumuha ako ng mag babantay sa kambal. Halos Hindi na nga ako umuwi Ng Bahay siguro mga Tatlong beses sa isang buwan lang ako umuwi.

Ipinilig ko Ang ulo ko sa naisip ko ng maramdaman ko Ang Pag sipa Ng anak ko.

Napaaray ako pero nangibabaw Ang saya.