MS1:Her Secret [√]

Chapter 17

Continuation;

Haylee Montejo POV

Galit na Galit niyang hinablot Ang kamay ko at hinila ako Kung papunta kung saan. Sa bilis Ng pang yayari Natagpuan ko nalang Ang sarili ko sa Gilid Ng Kama habang nasa Harap ko si Dark na Matalim Ang tingin saakin.

"Where did you go?"May pag titimping tanong niya, kuyom Ang mga kamao nito habang Deretsyong nakatingin saakin. Matapang ko rin siyang tinignan pabalik at saka Ngumisi.

"None of your business."Sabi ko na sa tingin ko ay mas lalong naka pag pagalit sakanya.

"Fvck! Haylee just answer me! Where did you go?! I've been looking for you for a while then at this time you'll go home? Iniwan mo na nga Ang mga bata dito para ano? Gumala, mamasyal?"Tiim bagang niyang bulyaw, napapikit Naman ako at saka dahan dahang umatras.

At dahil nga sa malapit lang ako sa gilid Ng Kama makailang hakbang lang ay natumba ako at napaupo. Ngayon. Nakatingala na ako sakanya.

"Answer me Haylee, don't waste my patience."He said while restraining himself he took a deep breath as he looked at me.

"I just went somewhere"I answered while trying to resist his gaze.

"Where?"

"Just Somewhere, Medyo malayo sa Bahay na to"

"Malayo? Umalis ka Ng walang paalam saakin maski sa mga bata. Paano kung may mang yari sayo?!"

"It's my business, di ko Naman kailangang ipaalam sayo lahat ng gagawin ko, saka paano ko ipapaalam sa mga bata kung Ni sigundo man lang ay Hindi nila ako matignan"Sabi ko pahina Ng pahina Ang boses ko habang sinasabi Ang nga katagang iyon.

"don't act in front of me, I don't have time for your misdeeds."He said With no emotion it was as if a few needles had pierced my heart with what he had said.

"I'm not acting. Dark nasasaktan ako kung alam mo lang, Sobrang sakit sa bawat pag iwas nila saakin na parang may nakakahawang sakit ako, sa bawat pag lagpas nila saakin na parang hindi nila ako nakikita parang may kung anong dumadagan sa puso ko."I said, my tears forming again at the side of my eyes, tumingala ako saka tumayo. Lumayo ako Ng kaunti sakanya at sika siya hinarap.

"don't cry, it's your fault, you deny them to your parents right in front of them so now face the consequence"Sabi Niya Nanatiling walang emosyon Ang kanyang Tingin na pinupukol saakin.

"Bakit ako lang ba talaga Ang may kasalanan? Ikaw Ang may dahilan kung bakit ako ganito. Pero bakit parang ako lang din Ang nag hihirap? Ako Ang kinakarma.... Diba dapat ikaw Kasi ikaw naman ang Puno't dulo Ng lahat ng ito..."

"Ikaw!... Ikaw Ang nag umpisa Ng kaguluhang ito, kung Sana.... K-kung Sana hindi mo ako iniwan dati masaya sana Tayo ngayon."he said with a high voice as well.