The Ruins of Winter

Chapter 29

Chapter 29

"Are you okay?" Juan Luis asked nang makarating na ulit kami sa bahay, "I'm sorry, Erys. I just became too emotional. What am I even thinking? Hindi naman ako galit or—"

"I'm okay." I told him, "Papanik na muna ako bago maghapunan."

"I'm sorry." He said. Ang hindi niya alam ay hindi ko na iniisip iyon. Ang hindi niya alam ay nawala na sa utak ko ang mga sinabi niya kanina. Ang tanging nasa utak ko na lang ngayon ay ang lalaking nakita sa parking lot ng supermarket. Am I just hallucinating because of frustration? Tama ba ako? Siya ba talaga iyon?

Binuksan ko ang cellphone nang mapag-isa na sa kwarto. I immediately searched his name on google. My lips parted when results showed up. Noon kasi ay wala masyado. Puro kapangalan at kung ano pa. Pero ngayon, nakumpirma ko na nandito nga si Yuri.

Yuri Ortega.

Pinindot ko ang unang article na naglalaman ng profile niya. It's a showbiz magazine news website, credible naman. At first hand ang information nila dahil interview ito sa kanya. Tatlong araw lang ang nakakaraan mula nang iupload ang artikulo na nakita ko.

Yuri Ortega penned one of last year's best selling book entitled 'Inamorata'. The story is narrated from the point of view of the protagonist named Maria and her selfless love for the people around her. What makes the book special is how he ended it, Ortega told us:

"Ending it with the point of view of the only person who loved Maria."

Inamorata means the woman I love. When asked if he got it from a real life experience, the writer can only chuckle as a response and nodded when asked if its safe to assume that it is.

Sunod-sunod na litrato niya ang nandoon sa article. Bitbit ang libro na tinutukoy. Binanggit din doon na ngayong taon lang siya umuwi at pipirma siya ng kontrata sa isang local publishing house dahil gusto niya nang manatili dito.

He's really here. And I almost met him earlier, with Juan Luis. Siya ba talaga iyon? Siya ba talaga ang tumawag sa akin sa Camiguin? If that's him, does that mean that he tried contacting me? Did he also search for us? Kahit paano ba ay umabot ang ilang liham na pilit kong ipinadala sa hindi siguradong address?

"Ma'am Erys, dinner na daw po,"

Itinago ko ang cellphone at ipinatong sa kama. I immediately went out, a bit tensed. Nakahanda na sa pagkain si Juan Luis at Isaiah nang makarating ako sa dining area. The table is huge kaya sa isang banda lang kami nagsettle. Pangit naman kung kakain kaming magkakalayo.

They served a lot of food, probably to welcome us too. Hindi naman kailangan dahil limitado lang rin ang pwedeng kainin ni Ice at hindi rin naman ako malakas kumain. But I appreciate it so much. May mga pagkain silang hinanda na kalasa ng mga packed lunch na inuuwi ni Juan Luis noon. Katulad ng bulalo.

"Aalis ako bukas..." Sabi sa akin ni Juan Luis habang patuloy kami sa pagkain, "Baka isang buong araw akong wala or I won't go home. I'm not sure."

Tumango ako.

"I'm just meeting my friends. Ngayon lang kasi kami makokompleto pagkatapos mawala ni Risel..." he says, "And then we'll go to the v-villa... and hang out..."

That villa, right? Kaya dama ko ang hesitation sa boses niya? The same villa where he assumed that I want to stole his mother's brooch. I will neve return to that place. Hindi kaya ng sikmura ko dahil iyon lang palagi ang maaalala ko.