Lošer Lóve | TAEKOOK (დასრულებული)

18

- შენ ხარ ჩემი ბავშვობა - ჩუმად ჩაილაპარაკა ჯონმა და ბიჭის თმას კიდევ ერთხელ აეთამაშა - მიყვარხარ კიმ!

- მეც მიყვარხარ გუკ!

- კიმ რაღაც უნდა გითხრა...

- გისმენ? რამე მოხდა? - თავი ასწია კიმმა - გუკ?

- გახსოვს ბიჭი....ბიჭი ვის გამოც ფსიქიატრიულში კიდევ ორი წელის გატარება მოგიწია.

- კი - თავი ისევ ჯონის მკერდზე დადო და ფერება დაუწყო.

- ის ბიჭი მე ვიყავი. პირველად, რომ გნახე მას შემდეგ ყველაფერი გამახსენდა.....ისევ ისეთი უნაკლო სახე გაქვს, საყვარელი, საწყალი შესახედაობის....ისევ ისეთი უმწეო ხარ! შენ თვალებში ისევ გადარჩენის ინსტიქტი ჩანს.

- გუკ..

- მაპატიე. მესმის, რომ...

- არაფერია გუკ! მე შენ მიყვარხარ რაც არუნდა იყოს შენ ჩემი მთელი ცხოვრება ხარ!

ამის გაგონებაზე ჯონმა კიმს თმაზე აკოცა და შვებით ამოისუნთქა, ეშინოდა, რომ ამის გაგების შემდეგ კიმი უბრალოდ  ადგებოდა და ასე იმედგაცრუებულს დატოვებდნენ.

მალევე ორივენი სამზარეულოში ჩავიდნენ, კიმმა საჭმლის მომზადება დაიწყო. მოულოდნელად, რომ ხმა ამოიღო.

- ჯონ არ გინდა შენ და ბამი აქ გადმოხვიდეთ? ვფიქრობ კარგი იდეაა..

- სერიოზულად კიმ?

- არა თუ არ გსურს არ გაძალებ! შეგვიძლია ასეც გავაგრძელოთ ყოფ....- სიტყვა არც დაუსრულებია კიმს ჯონმა რომ მაშინვე მის ფუმფულა ტუჩებს შეახო მისი მარწყვის ფერი ტუჩები - ეს ნიშნავს, რომ...

- გადმოვალთ!

- მშვენიერი დღეს ერთად წავიდეთ და ნივთები გადმოვიტანოთ!

- არა არ გახსოვს დღეს გადაღებები გაქვს კომპანიაში ასე, რომ იქ წადი მე კი მალევე დავბრუნდები!

- შეძლებ მარტო?

- კი რატომაც არა!

∆