'Die zijn ineens wel erg cloos' (bankzitters)

ROB, ROBBIE STOP!!(14)

POV MATTHY

Robbie is eindelijk rustig aan het lopen. We lopen nu gewoon rustig naast elkaar. Onze handen tikken elkaar soms aan en eigenlijk wil ik hem gewoon vast pakken, maar ik durf het gewoon niet. Heel bang hoe hij gaat reageren. Eventjes later voel ik zijn hand mijn hand vast pakken. Ik schrik even en kijk hem aan en kijk vervolgens naar onze handen. Ondertussen ben ik stil gaan staan en zie ik Robbie erg beschaamd staan. Robbie loopt heel snel weg en ik weet niet wat ik moet doen. Moet ik achter hem aan? moet ik hem gewoon laten? wacht. Waarom liep die eigenlijk weg. k*t hij loopt natuurlijk weg omdat die denkt dat ik het niet goed vond dat die me hand pakte. k*t k*t k*t. Ik ren snel achter hem aan. Wist nooit dat hij zo snel kon lopen met zijn korte benen.

Ik zie hem in de verte de weg op lopen, maar hij heeft volgensmij geen idee wat er om hem heen gebeurt. Ik zie een auto recht op hem af rijden en hij blijft rustig door lopen. 'ROB, ROBBIE STOP!' schreeuw ik naar hem, maar het is te laat. Ik zie de auto tegen zijn zij aan rijden en hem vervolgens op de grond klappen. Zo snel als ik kan ren ik naar hem toe.

Ik schrik me dood er ligt allemaal bloed rond het hoofd van Robbie. Ik loop snel verder naar hem toe. Ik zak door me knieen om naast te kijken of hij bij bewust zijn is. Ik verwachten al dat dat niet was, maar hoopte het wel. Ik raak nu ook best wel in de stres. De bestuurder is ook snel doorgereden dus ik zit hier alleen. Ik ben aan het na denken wat ik het best kan gaan doen. Natuurlijk ik moet 112 bellen, waarom duurde het zo lang voor ik hier op kon komen. 'Waarschijnlijk de combinatie van al het alchol en de stres' Zegt de stem in mijn hoofd. Ik knik naar me zelf en pak snel telefoon om 112 te bellen.

telefonist: goede dag wat heeft u nodig en waar bent u?

ik: ja hallo uuh ambulanche en uuh wat was de andere vraag?

telefonist: de andere vraag was waar u bent?

ik: uuh we zijn --adres--

= ondertussen begin ik steeds meer in paniek te raken en wordt ik helemaal lijp in me hoofd=

telefonist: we sturen nu een ambulance, kan u vertellen wat er is gebeurd?

ik: ja nou uuh we waren aan het wandelen en toen liep hij snel weg en werdt geschept door een auto

=probeer ik zo rustig mogelijk te vertellen=

telefonist: ow wat erg, blijf maar even aan de lijn en doe wat ik vertel

== 5 tot 10 minuten is de ambulance daar eindelijk=

Ik zie ze gelijk op ons af komen rennen. Eentje loopt gelijk terug om de brancar te pakken. Ik sta verstijft op een afstandje. Een ambulance broeder komt naar mij toe gelopen. 'He gaat ook alles goed met jou je ziet erg bleek?' vraagt ze. 'Ow uuh ja gaat wel, ben alleen heel erg geschrokken' leg ik uit. Ze knikt en vraagt 'wat is er precies gebeurd?' Ik leg alles uit. Ze knikt en loopt terug naar Robbie.

Ik ga vanaf nu proberen de delen 700 woorden lang te maken inplaats van 500.

ik kon het niet maken om jullie nog tot woensdag met die chlifhanger te laten zitten dus geef ik jullie nu al vast het volgende deel. Ik zou zeggen geniet er van. Ow ja niet huilen he :) 

ik moet trouwens ook zeggen dat ik niet heel blij ben met dit deel. Dan weten jullie dat, maar ik moest dit wel zo schrijven voor het verhaal. Er klopt ook helemaal niks van met het feit dat ze eigenlijk aangeschoten zijn, maar ja dan weten jullie dat.