'Die zijn ineens wel erg cloos' (bankzitters)

Wacht wat? (12)

POV ROBBIE
Het is nu ongeveer 1 uur later en moet zeggen dat ik aardig tapie ben. Dit gaat echt niet meer goed komen. Ik heb trouwens nog steeds het gevoel dat er iets gaat gebeuren.

'Wie gaat ff de sambuca uit de koelkast halen' roept Koen zo wat. 'Ik doe het wel wilt iemand anders nog iets?' Zeg en vraag ik. 'Ja doe maar een biertje' roept iedereen. 'Ja maar Jezus dat kan ik toch niet allemaal dragen' zeg ik zuchtend. 'Ik loop wel met je mee' oppert Matthy zich op. Ik knik glimlachend naar hem. We lopen samen naar de keuken. Ik merk dat mijn evenwicht erg ver te zoeken is dus ga even op het keukenblad zitten. Ik staar naar Matthy die alle biertjes aan het openen is. Het lukt gewoon niet om van hem weg te kijken. Zijn haar dat rommelig voor zijn ogen hangt. Tot hoe hij de biertjes soepel open maakt. 'Hé staren is onbeleefd hé' grinnikt Matthy naar me. Ik lach ongemakkelijk en zie hoe hij richting mij komt lopen. Ik zie dat hij een andere glimlach op zijn gezicht heeft zitten die ik niet ken. Geen bezorgde of vorlijke. Meer eentje met lust en een beetje liefde? Wacht wat liefde. Hoe en waarom zou er liefde in zijn blik zitten. En waren maakt het me nieuwsgierig. Ik zou er van moeten walgen. Walgen over het feit dat hij gay is. Wacht wat nee. Niet walgen. Dan zou ik over me zelf moeten walgen. Wacht. Waarom moet ik dan over me zelf walgen? Ik ben toch niet gay? Toch?.

Ondertussen is Matthy nog dichterbij komen staan. 'Waar denk je allemaal over na?' Vraagt Matthy. Nu wel met een blik die ik ken. Een bezorgde. Eentje die ik de laatste tijd erg veel heb gehad. 'Ow nee niks speciaals' glimlach ik naar hem. Ik zie dat die me niet geloofd, maar me gewoon laat gaan. Hij is nog dichterbij gaan staan en schijf mijn benen naar de zijkanten. Wtf gaat er gebeuren. Hij staat nu tussen mijn benen in. Onze hoofde een paar centimeter van elkaar verwijderd. Wat is die van plan en nog belangrijker waarom. Hij leunt zijn hoofd naar mij toe. Automatisch doe ik het terug. Niet dat ik het erg vind dat het gebeurde. Onze neuzen raken elkaar nu. Ik zie dat hij zijn ogen sluit en nog dichterbij komt. Alleen dan. *bam* de keuken deur die open gaat. Matthy zet snel een grote stap naar achter. Ik zit helemaal in mijn gedachten. Na te denken wat er gebeurd zou zijn als Milo nu niet binnen was gestapt. Zouden we dan daadwerkelijk hebben gezoend of niet. Is dit alleen maar omdat die dronken is. Dacht ik dat ik het niet erg zou vinden alleen omdat ik dronken was. Zo ontiegelijk veel vragen.

Als ik terug kom in de werkelijkheid zie ik Milo en Matthy niet meer. Ze zullen wel al terug zijn naar de rest. Ik spring van de keuken af en loop ook terug naar de tafel. Zoals ik al dacht zitten Milo en Matthy daar al.

Ik gun jullie nog een deeltje want ja waarom niet weet je. Ik loop trouwens wel even een beetje vast, omdat ik een deel niet helemaal voel wat ik nu heb geschreven maar niet helemaal weet hoe ik het dan wil hebben.

Ow ja en voor Hutsige_Griep Robbie heeft je toekomst voorspelt en het ziet er niet goed uit :( sorry.