'Die zijn ineens wel erg cloos' (bankzitters)

Een oplossing? (23)

POV RAOUL

Ja ik wist het. Hij heeft een oogje op Robbie. Ik kon het al wel weten. Hoe ze ineens samen gaan wonen en steeds meer met elkaar op trokken. Ik heb ook wel een paar keer gedacht: 'Die zijn ineens wel erg cloos.' Nu vallen ook alle stukjes in elkaar, waarom Robbie weg liep en waarom Matthy steeds ongemakkelijk werd als we over het ongeluk praatte. Ik heb nu alleen nog een vraag: Waarom verteld hij het niet gewoon? Zal ik hem dit wel vragen. Hij zal er vast wel een rede voor hebben, maar aan de andere kant Robbie heeft ook wel recht om het te weten.

'He mat, nog een vraag, waarom vertel je het hem niet gewoon en dan bedoel ik met wat er is gebeurd.' Hij kijkt me met waterige ogen aan. Ik zie dat ik hem heb gekwets met deze vraag, of dat hij er onzeker over is. Dat zou ook nog best kunnen. Zou me ook niet heel veel verbazen. Hij is erg gevoelig als het om onzekerheid gaat. Hij is over het algemeen gewoon heel onzeker. 'I i ik....... nou kijk ik ben bang dat als ik het hem nu vertel hij boos wordt dat ik het hem niet heb verteld en dat is het laatste wat ik wil' Zegt die heel zacht. Ik weet nu ook wel bijna zeker dat hij waterige ogen kreeg doordat hij onzeker is. Dan is dat misterie ook weer opgelost. Oke nu even kijken hoe ik mijn maatje kan helpen. Ik kan nu alleen niet zo snel op een oplossing komen. Ik snap namelijk wel waarom hij hier bang voor is, maar aan de andere kant als hij er bij zou zeggen dat hij gewoon niet wist hoe die het moest zeggen kan het al een stuk minder maken. Alleen aan de andere kant daar van is weer als die dat zegt dan denkt Robbie vast dat hij het helemaal niet goed vond dat die zijn hand vast pakte. 'Het is inderdaad een erg lastige Mat' Zeg ik tegen hem. Hij knikt en ziet er verslagen uit. 'Ga anders maar slapen ik kom er zelf wel uit en zal kijken of ik iets kan bedenken' Vertel ik hem weer. Hij knikt opluchtend en loopt naar boven. Ik sta ook op van de trap en verlaat het huis.

POV MATTHY

Raoul weet nu dus wat er is gebeurd en waar ik bang voor ben. Ik lig nu op bed, maar kan echt niet slapen. Ik kan alleen maar aan Robbie denken. Ik ben gewoon bang dat ik hem door zoon domme fout ga verliezen. Alleen maar omdat ik te bang ben om hem te vertellen wat er echt is gebeurd. Diep van binnen snap ik ook wel dat hij echt niet voor zoon domme reden weg zou gaan, maar alsnog. Ik weet zoizo niet of dat hij dat deed, omdat die iets voor mij voelt. Hij was tenslotte nog al aangeschoten.

Ik val alleen maar dieper en dieper in mijn onzekere gedachten. Ik heb dit de laatste tijd een stuk erger dan normaal. Ik ben altijd al wel onzeker geweest, maar nu is het vele male erger. Ik heb ook geen idee waarom het erger is. Ik weet alleen dat ik er me zelf heel erg aan irriteer.

==== WEER EEN DEEL VAN MAAR 500 WOORDEN MAAR GUNDE JULLIE GEWOON EEN DEELTJE

HEB ECHT EEN TOF WIEKEND GEHAD WAARDOOR IK OOK NIET KON SCHRIJVEN

HEB OOK EEN VRAAG WEET IEMAND OF JE KAN SCHRIJVEN ZONDER INTERNET OP WATTPAD WANT GA ZATERDAG WEG EN HOOPTE DAN IN DE AUTO TE KUNNEN SCHRIJVEN======