'Die zijn ineens wel erg cloos' (bankzitters)

'Matthytje is er iets?' (29)

POV MATTHY
Ik voel me schuldig. Schuldig dat ik niet gewoon verder durf te gaan met hem. Aan de andere kant ben ik ook blij. Blij dat hij de twijfel zeg en gewoon zei dat we het beter niet konden doen. Ik ben bang dat ik me daar anders weer rot over ging voelen. Ik lig nu met mijn hoofd op Robbie's borst kast. Hierdoor hoor ik zijn ademhaling erg goed. Hierdoor hoor ik hem ook steeds regelmatiger worden. Ik kijk omhoog en zie zijn ogen dicht zitten. Ik glimlach lief naar hem. Hij ziet er zo schattig uit als die daar zo ligt. Zo rustig en vredig. Ik laat mijn hoofd zachtjes terug zakken en besluit ook maar even te gaan slapen. Niet veel later val ik vredig in slaap.

POV ROBBIE
Als ik wakker wordt zie ik dat we op de bank hebben geslapen en dat Matthy nog rustig ligt te slapen. Ik kijk snel op mijn telefoon hoe laat het is. Ow het is pas 9:00. Ook kijk ik snel even welke dag het ook al weer is. Kut het is vandaag woensdag. Dat betekent opnamens om 11:00. Ik begin hem een beetje te stressen want het is ruim een uur rijden. 'Liefje wordt je wakker?' Vraag ik lief. 'Hmmm' antwoord die. 'Kom yo we moeten over een uur weg voor opnamens' vertel ik hem. Hij schiet meteen omhoog. 'Serieus?' Vraagt die. Ik knik en sta op van de bank. Matthy volgt me al snel maar zie aan hem dat er iets is. Als die bezig is met brood klaar maken loop ik naar hem toe en leg mijn handen op zijn heupen. 'Matthytje is er iets' vraag ik hem lief. Het blijft stil. Dus vraag ik het hem nog een keer. Nog steeds antwoord hij niet. Ik besluit hem om te draaien zodat hij mij wel aan moet kijken. 'Mat je weet toch dat je alles kan vertellen?' Vraag ik hem. Hij knikt en ik zie een traan over zijn wang heen rollen. Ik leg mijn hand op zijn wang en veeg de traan met mijn duim weg. Daarna trek ik hem in een knuffel. 'Wil je alsjeblieft vertellen wat er aan de hand is mat' hij knikt zachtjes dus plaats ik mijn handen op zijn borstkas om ruimte tussen ons te maken. Ik zie nog een paar verloren tranen op zijn wang zitten dus veeg die weg. Hij glimlacht en begint met praten. 'Ik nou ik voel me schuldig'. Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Waar over voel je je schuldig dan?' Vraag ik hem. Hij gaat verder met praten. 'Nou dat ik gisteren niet verder wilde gaan' en hij kijkt snel naar beneden. 'Hé maar schat dat vind ik echt alles behalve erg. Ik vind het niet erg om te wachten tot jij er klaar voor bent.' Probeer ik zo gerust stellend te zeggen. Hij knikt en draait zich weer om, om verder te gaan met de broodjes. Ik bedenk met net allen dat ik eigenlijk geen idee heb hoe of dat we het überhaupt al tegen de andere jongens gaan vertellen. Koen weet het half. Ik heb hem niet precies verteld waarom hij Matthy naar mij toe moest brengen, maar hij zal hier waarschijnlijk wel een vermoeden over hebben.

Ja ja ja. Dat is de vraag. Gaan ze het vertellen of niet. En zo ja op welke manier. En zullen ze het allemaal accepteren. Ik vind dat jullie dat mogen beslissen. Dus laat het weten