'Die zijn ineens wel erg cloos' (bankzitters)

Goed nieuws (19)

POV ROBBIE

Ik heb besloten. Ik ga het gewoon doet. Ik ga het nog een keer vragen, maar nu serieuzer. Ik ga ook vertellen dat ik weet dat hij liegt. Dat ik weet dat er meer is. Ik zou nooit zo maar weg lopen. 'M m m matt?' Komt er heel schokig uit mijn mond. 'Ja' antwoord Matthy kort. Hij zal wel ergens mee bezig zijn op zijn telefoon. Wanneer is hij dat namelijk niet weet je. 'I ik wil je nog een keer vragen?' 'Wat wil je nog een keer vragen?' Antwoord hij weer. Hij zal zijn telefoon wel weg hebben gelegd. Anders zou hij nog niet antwoorden. Ik weet het alleen niet zeker, want ik durf hem niet aan te kijken. Ik heb geen idee waarom niet. 'Nou je zei dat ik voor geen reden weg liep, maar ik weet zeker dat er een reden is' vertel ik hem

POV MATTHY
Ik heb mijn telefoon weg gelegd en lig nu op mijn zij. Richting Robbie. Hij staart naar het plafon. Ik heb zoon gevoel dat hij mij niet aan durft te kijken. Waarom zal hij me niet durfen aan te kijken? Ik heb echt geen idee. Hij zei net dat hij iets nog een keer wilde vragen. IK vroeg daarop wat hij nog een keer wilde vragen, maar diep van binnen wist ik dat al wel. Natuurlijk ging hij nog een keer vragen naar wat er was gebeurd voor het ongeluk. Ik weet zelf dondersgoed dat hij me niet geloofd. Ik kan het alleen niet. En vooral durf ik het gewoon niet. Waarom? Geen idee. Ik denk vooral dat door dat ik heb gewacht het nu alleen maar moeilijker wordt. Misschien wordt hij wel boos. Boos door dat ik het hem niet heb vertelt. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Moet ik het gewoon vertellen? hij zal er ooit wel achterkomen. Toch? of niet. Misschien kan ik het wel gewoon voor altijd verzwijgen voor hem. Nee dat gaat me nooit lukken. Ik kan niet eens zo goed liegen, daarom ook dat hij mij nu al niet geloofd. Ik ben gewoon bang voor zijn reactie. Ookal weet ik dat ik dat helemaal niet hoef te zijn. Als nog ben ik het. 'klop, klop' Er wordt op de deur geklopt gelukkig. Ik ben er onder uit gekomen. 'Kom binnen' Zegt Robbie. Ik stap snel uit bed en ga op een stoel zitten als de dokter binnen komt lopen.

'Ik heb goed nieuws' verteld de dokter. Ik kijk Robbie gelijk blij aan en hij kijkt ook blij terug. Logies natuurlijk. Waarschijnlijk is hij nog blijer dan dat ik zelf ben. Wat gek. Hij ligt hier tenslotte. 'Van de graaf u mag vanmiddag naar huis als alle testen goed zijn' verteld bij veder. Ik sta op van de stoel en geef Robbie een hele stevige knuffel. Wat voelde die knuffel ongelofelijk goed zeg.

De dokter is weer weg en ik bek gelijk Raoul op. 'Hé zullen we een grap uit halen?' Vraag Robbie. Ik kijk hem vragend aan. 'Wat had je in gedachten?' Vraag ik hem dan weer. 'Nou wat dacht je van vertellen dat je slecht nieuws hebt. Inplaats van te zeggen dat je natuurlijk goed nieuws hebt' zegt Robbie lachend. Ik kijk hem aan. Natuurlijk het is wel een leuk idee om ene grap uit te halen, maar de grap zelf gaat voor mij eigenlijk iets te ver. Dat kunnen we eigenlijk gewoon niet maken. Hij zal in tranen uit barsten. 'Robbie weet je zeker dat je dat wilt doen. Hij zal het echt zwaar oppakken' zeg ik tegen Robbie. Ik wil het eigenlijk echt niet doen. 'Ja weet ik maar anders is het ook geen geslaagde prank' zegt Robbie weer. Ik wil het eigenlijk niet doen, maar voor Robbie ga ik het gewoon doen. Hij zal weer even blij zijn. Inplaats van zo somber als dat hij nu is.

Ik pak mijn telefoon er bij. Ik twijfel nog zo erg of ik het wel moet doen. Ik hang nu met mijn vinger boven Raouls nummer. Nog steeds met heel veel twijfel.

Wat zal hij gaan doen. En stel hij zou het doen. Hoe zou Raoul het dan oppakken. Deze fantastische huts prank.

Ps. Dit is mijn laatste deel die ik klaar heb staan dus het kan zijn dat ik niet meer altijd op zaterdag en woensdag uplaud, maar dit laat ik dan wel weten door een aankondiging te plaatsen op mijn acount.