Daha iyi versiyonu ile geri dönüyorum...
Ben Karaca Güniz... OİA örgütün ilk üyesiyim dünyanın bir çok yerinde üyemiz var. Örgütün kurucusu Osman... çocukluğumun katili olan adam... Görev verdi. Cesur Zahir de olan dünyayı yerle bir edecek silah for...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı ( GAYLE -abcdefu-)
İyi okumalar;
Kaşlarımı çatıp ne yapmam gerektiği düşünmeye başladım. Koşmam gerekiyordu, tam koşmaya başlıyordum ki polisler içeri girmeye başlamıştı, gözlerimi kapatıp sert soluklar almaya başladım.
"Eller havaya" Dedi polis memuru. Ellerimi havaya kaldırıp Osman'ın oturduğu yere baktım. Yoktu! Korkak hemen kaçmıştı. Göt!
Polis memurları hepimizi yan yana dizdi, bazı polis memurları ise odaları gezip etrafı aradı
Bana doğru yaklaşan Kadın polis gelip üstümü arayıp belinden çıkarttığı kelepçeyle, bileklerime taktı. Gözlerim Cesura kaydı. Yüzü kan olmuştu. Benim yüzüne indirdiğim yumruk darbelerinden dolayı. Gözlerim ellerine kaydığında bileklerine kelepçeyi takmışlardı. Gözlerimiz çakıştığında siyah gözlerine bakmakla yetindim. Koluma giren kadın polis, arabasına doğru yönlendirdi bizi. Cesur'un da arkamda olduğunu biliyordum Cesur ile aynı polis arabasına bindiğimizde ona baktım üstü hala çıplaktı.
"Söylemiştim" Dedi neyi söylemişti.
"Anlamadım" Dedim kaşlarımı çatarken.
"Ben kadına vurmam! Demiştim" Dedi kafası önüne dönerken.
Gerçekler Yüzüme tokat gibi çarptığında gözlerimden ateş çıkıyordu.
" ilk yumuğu sen atın?" Diye bağırdım kafasını tekrar bana çevirip
"Polisler gelene kadar vurmasaydım herkes şüphelenecekti. Bu arda ona da vurmak denilmez sadece dokundurdum" dedi ukalaca.
"Geri zekâlı neden aradın ki! Senin yüzünden ellerimiz kelepçeli karakola gidiyoruz"
"Nasıl çıkacaktık o zaman?" diye sordu tek kaşını da havaya kaldırmıştı.
"Pes edecektin" dedim yüzümde kibirli gülümsemem vardı bir müddet daha Yüzüme bakıp kafasını cama çevirdi "Ben pes etmem" Dedi, cevap vermedim. Bende Onun gibi yüzümü cama çevirip akan yolu izledim.
Bir saate yakın yol gittik bildiğim kadarıyla bu yolda karakol falan yoktu ağaçların yoğun olduğu yere doğru sürüyorlardı. Kafamı Cesura çevirip baktım kaşlarını çatmış yola bakıyordu oda şüphelenmeye başlamıştı.
"Bu yolda karakol falan yok" dedim kulağına doğru eğilmiştim kafasını bana çevirdiğinde yüz yüze geldik, yüzlerimiz çok yakındı gözleri zemheri kadar soğuktu insanın gözlerine bakınca -20° soğukta kalmış kadar üşüyordu.
"sessiz olsana! Niye gülüyorsun?" Dedi kaşları çatılmıştı yine gözlerimle kendi ellerimi gösterdim kelepçeden kurtulmak benim için çocuk oyuncağıydı. Gözleri büyüdü şaşırmıştı, haklıydı ben bu kadar mükemmel insan olmazdım ama maalesef öyleydim. Şoför koltuğun arkasında olduğum için kollarımı öne uzatıp boğmaya başladım. Kadın ani hareketimi beklemiyor olacak ki boş bulunmuştu, bayıltana kadar devam ettim araba sağa sola savruluyordu ormanlık alanda olduğumuz için araba yoktu Allah'tan hızla bayılan kadının üstüne çıkıp direksiyonu tuttum.
