Daha iyi versiyonu ile geri dönüyorum...
Ben Karaca Güniz... OİA örgütün ilk üyesiyim dünyanın bir çok yerinde üyemiz var. Örgütün kurucusu Osman... çocukluğumun katili olan adam... Görev verdi. Cesur Zahir de olan dünyayı yerle bir edecek silah for...
Şu an ki olduğum adam istediğim adamdı. Ben bu kişi olmak için çok çaba sarfetim. İlk defa keşke bu görev bana verilmeseydi diyorum.
İlk keşkem. İlk iyikim. İlk sevgim.
Hepsi bir tek kadında olmuştu, ama şimdi o kadın ellerimin arasından gidiyordu. Yaralarını sarmak için can atığım kadın can çekişiyordu. Bir kere bile ona açıklamadan. Onun karşısına çıkacaktım, söyleyecektim. Sadece zamanı vardı. Karaca benden önce davranıp oyunu bitirmişti. Vatanım için bu mesleğe göğüs germiştim. Babam gibi bu yolda ölmek istiyordum. Ama bu yolda sevdiğim kadın kendi kalbine sıkımıştı.. gözlerimin önünde. Bir dakika bile gözlerini kırpmadan sıkımıştı. Gözlerimin tam içine bakıp sıkımıştı..
Kendine sıktı. Tek kurşun. Kalbine. İçinde benim adımın yazdığına emin olduğum Kalbine.. Duyuruyor musunuz? Duyun beni, sevdiğim kadın benim yüzümden kendi Kalbine sıkımıştı. Ellerim başımın arasında hastanenin soğuk fayansın üstüne oturuyordum, saatler geçmişti Karaca'nın ameliyatta alınışından. Saatler benim için Asır gibi olmuştu, şu an doktor çıksa dese ki, Karaca'nın yaşaması için senin kalbine ihtiyacımız var. Hemen kalbimi ellerime söker doktorun ellerinin arasına bırakırdım.
