ႏွင္းတို႔ထူထပ္စြာက်ေနသည့္ TongChuan ၿမိဳ႕တစ္ေနရာတြင္ ကင္မရာမီးေရာင္မ်ားေအာက္ဝယ္ သြက္လက္စြာလွုပ္ရွားေနသည့္ ေကာင္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရွိေလသည္။ ထိုသူကေတာ့ အျခားမဟုတ္...ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့အသည္းအသက္အစိမ္းလုံးေလး ဝမ္ရီေပၚေပါ့။ တစ္နည္းေျပာရရင္ေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္ရဲ့အိမ္ဦးနတ္ႀကီးဝမ္ရီေပၚပါေပါ့။ လြန္ကဲစြာေအးေနသည့္အျပင္ ႏွင္းမ်ားက်တတ္ေသာေတာင္ေပၚေဒသျဖစ္သည္မို႔ ဝမ္ဝက္ေပါက္ေလးမွာခပ္ကုတ္ကုတ္ႏွင့္ ခုန္ဆြခုန္ဆြျဖစ္ေနကာ ပါးနားတို႔မွာလည္းအေအးဒဏ္ေၾကာင့္ နီရဲတက္ေနသည္။
ရိုက္ထားေသာအခန္းမ်ားျပန္ၾကည့္ၿပီး ဒါရိုက္တာႏွင့္မန္ေနဂ်ာတို႔ေဆြးေႏြးေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ဝမ္ရီေပၚလည္းသူ႔အက်င့္အတိုင္းစကိတ္ေပၚဖင္ထိုင္ခ်ကာေရွ႕ေနာက္ဆြဲေနၿပီး ဖုန္းကိုပြတ္ေနသည္။ ထိုစဥ္ေတာင္ခနဲဝင္လာေသာစာေလးေၾကာင့္ နီရဲကာစူေထာ္ေထာ္ျဖစ္ေနသည့္ႏွုတ္ခမ္းမွာျပဳံးေယာင္သန္းသြားသည္။
*ေခြးေပါက္ေလး ရိုက္ကူးေရးလုပ္ေနတုန္းပဲလား
ဝင္လာေသာစာကိုဖတ္လိုက္ၿပီး ဖုန္းစခရင္မ္ေပၚသို႔ခပ္ျမန္ျမန္ပင္တေတာက္ေတာက္ရိုက္လိုက္သည္။
*ၿပီးေတာ့မွာေကာ၊ ဒီညပိုင္းရိုက္ကြင္းမရွိဘူး😘
စကၠန႔္ဝက္မၽွသာျခားကာျပန္ဝင္လာေသာစာကိုၾကည့္ၿပီး ေရွာင္းက်န႔္ေက်နပ္သြားသည္။
*အာ...ေကာကဒီည၇နာရီထိရိုက္ကူးေရးရွိတာ😮💨
*ကၽြန္ေတာ့္ေလာင္ေဖာေလးပင္ပန္းေနေတာ့မွာပဲ😞
*မပင္ပန္းပါဘူး၊ ေခြးေပါက္ေလးသာခ်မ္းေအးၿပီးပင္ပန္းမွာ😢
စာပို႔ေနရင္းႏွင္းမ်ားၾကားတိုက္ခတ္လာသည့္ေလေအးေၾကာင့္ တစ္ခ်က္တုန္သြားကာအေႏြးထည္အရွည္ကိုပို၍တင္းေအာင္ဆြဲျခဳံလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္စာဆက္ပို႔လိုက္သည္။
*မေအးပါဘူး၊ နည္းနည္းေလးမွကိုမေအးဘူး😎
*ေလာင္ဝမ္ လူလိမ္၊ ဒီေလာက္ TongChuan မွာႏွင္းေတြက်ေနတာကိုမေအးစရာလား😒
ျပန္ဝင္လာသည့္စာေၾကာင့္ ရီေပၚတခစ္ခစ္ရယ္လိုက္သည္။
*VC ေျပာၾကမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဖုန္းေျပာမလား၊ ေကာမ်က္ႏွာေလးကိုလြမ္းေနၿပီ😚
