Doğru Kişiyi Eklediniz! |texting

D.K.E 21

Multimedya: Bölüm Şarkısı

"Hazal!"

Rabia nefes nefese yanıma geldiğinde neler olduğunu kavrayabilmiş değildim. Direkt gözlerimin içine bakarak konuştu.

"Alp Eren nerede gördün mü?"

"Aslında... Tam olarak yanımda."

Etrafıma hiç dikkat etmemiş olacak ki bana bu soruyu sormuştu ve cevabımı aldığında fazlasıyla şaşırmış gibi gözüküyordu.

"Ben... Benim sana söylemem gereken çok önemli bir şey var."

Rabia bana bakarak kaş göz işareti yaptı. Gitmemi istiyor olmalıydı. Ne konuşacağını bilmiyordum ama fazlasıyla merak etmiştim.

"Ben sizi rahat bırakayım" derken Alp sanki beni tek bırakma der gibi bakıyordu gözlerime. Rabia'nın ne söyleyeceğiyle ilgili o da benim gibi endişe duyuyor olmalıydı.

Bahçede bulundukları yerden biraz uzaklaştım ama yeteri kadar değil. Tamam çok meraklı birisi olmasam da biraz meraklıydım. Ve kabul etmek istemesem de Rabia'nın Alp Eren'e ondan hoşlandığını söyleme düşüncesi ürpertiyordu tüylerimi.

Alp ile çıktığımız gün ona karşı aşk olmasa da bir şeyler hissettiğimi -yani en azından etkilendiğimi- farketmiştim. Birisi sadece dış görünüşü için ya da konuşurken takındığı sevimli -biraz da yavşakça- tavırları için bile ondan hoşlanabilirdi.

Rabia'ya en başta bu kadar egolu -dışarıdan çok egolu ve şımarık gibi gözüküyordu- birinden nasıl hoşlandığıyla ilgili çok soru sormuştum. Ama şimdi anlayabiliyordum. Rabia'nın hislerinin etkilenmekten fazla olduğunu biliyordum çünkü etkilenmek kısa sürerdi bu kadar uzun değil.

Bahçenin ortasında tam anlamıyla dikiliyorken kulağıma gelen hıçkırık sesleri tanıdıktı. Ağlıyor muydu? Tüm okulun önünde.

Neler olduğunu sormak için yanlarına gideceğim esnada birden güçlü bir el bileğime dolandı ve peşinden sürüklemeye başladı beni.

"Alp ne oluyor burada? Söylesene. Rabia da ağlıyor zaten."

"Okuldan çıkalım."

Ona o an belki de onlarca soru sormuştum ama tek cevabı okuldan çıkalım olmuştu. Rabia bahçede ağlıyordu. Benim telefonum, param ve okul çantam sınıftaydı. Ve ben Alp Eren ile okuldan mı çıkacaktım?

Harbiden de öyle olmuştu.

Okulun güvenlik görevlisi zaten sanki görevi kantinde yemek yemekmiş gibi oradan çıkmıyordu. Elimizi kolumuzu sallayarak çıkmıştık. En azından bazen boş ders olduğunda bahçeden çıkıp gidersem kimsenin farketmeyeceğini aklıma not ettim. Sonunda çimenlik bir yere geçtiğimizde tuttuğu bileğimi bıraktı ve oturdu.

"Ne zaman söylemeyi düşünüyordun?"

"Neyi?"

"Benden hoşlananın sen değil de Rabia olduğunu."

İşte öğrenmişti. Bu yolun başında zaten hepimiz biliyorduk öğreneceğini.

"Biliyordum. Rabia söylemeden önce de."

"Ne? Nasıl biliyordun?" diye sordum.

"Birisi söyledi. Senden... Senden hoşlanmıyordum. Birisinin duygularıyla oynamak nasıl bir şey görmeni istedim."

Kan beynime sıçramıştı adeta. Biliyordum, kızmaya hakkım olmadığını.

Ama bir an olsun gerçekten inanmıştım benden hoşlandığına. Ona kim söylemişti bilmiyordum ama sonuçta öğrenmişti işte. Her şeyi. İstediğim bu değil miydi? Öğrenmesini ve tüm işin içinden sıyrılmamı istemiyor muydum?

Öyleyse şuan neden kendimi ağlamamak için zor tutuyordum?

O an kalkıp çekip gitmek istedim oradan. Ama yapmadım, yapamadım. Belki de yüzleşmek lazımdı. Her şeyi açığa dökmek lazımdı.

"Ben senden gerçekten hoşlanmıştım ama. Evet belki beni şuan arkadaşına ihanet eden bir sürtük gibi görebilirsin ama bu gerçekten elimde değildi. Senin duygularınla oynamak istemedim. Başından beri asla bunu istemedim ben.

Ama buna zorlandım, anlıyor musun? Evet haklı değilim. Kendimi haklı çıkarmaya da çalışmıyorum zaten ama bilmeni istiyorum ki benim sana karşı hislerim başlarda oyun olsa da sonlara doğru gerçekleşti.

Şimdi asla birlikte olamayacağımızı biliyorum fakat sırtımdan beni sürekli aşağıya çeken bir yük kalktığına şahidim. Beni suçlamaya devam edebilirsin ama ben seni duygularımla oynadığın için suçlamayacağım."

O an az önce yapmaya cesaret edemediğim o şeyi yaptım ve çekip gittim. Durdurmasını istedim belki de ama durdurmadı.

Sadece koyduğum videonun ismine bakın. Çok uydu.

Bölümü nasıl bir ruh halinde yazdığımı bilmiyorum gerçekten umarım beğenmişsinizdir.