Hacker'in Laneti

Hacker

Dünyanın düzenine karışmadan yaşayamazdım öyle değil mi? Yıllardır bu işin içindeyim. Bir çok pis işleri deşifre eden, paraları ile övünenleri parasız bırakan, yoksullara yardım eden, çetelerin baş düşmanı olan ve en önemlisi gizliliğimi her zaman koruyan bir hackerim. Toplumun içerisindeyim, bir o kadarda dışında. Küçükken başladı, teknolojiye olan ilgim. Gün geçtikçe teknolojinin sır kapılarını açtım. Yeri geldi, kendime ait sanal dünyalar bile yaptım. Yazılımlar, uygulamalar ürettim. Hepsinin tek bir amacı vardı. Bir gün bu saçma evreni yok etmek...

Zaman benim için değersiz bir kavramdı. Çünkü zamanı ilerleten de durduran da bendim. Sanki dünya birbiri ile uyumlu yazılımlardan oluşuyordu ve bende bu yazılımları yönetendim. Her şey yolunda gidiyordu. Her gün dünyanın kontrolünü ele geçirmek için fazlasıyla yaklaşıyordum. Ta ki bir gece bilgisayarıma düşen bir bildirimle yazılımlarım kilitlenmişti.

Anonim: Amacını biliyorum ve buna izin vermeyeceğim.

Ata: Kimsin sen?

Anonim: Yaşamayı seven bir anonim.

Ata: Yazılımlarımı rahat bırak, aksi taktirde bu sonun olur.

Anonim: Yazılımların benim sistemime takıldı. O kadar da gizli değilsin ha sanki? ;)

Ata: Gizli olmak isteseydim, varlığımdan haberdar olamazdın.

Anonim: İddialı.

Ekrana uzun bir süre baktıktan sonra bilgisayarın başından kalkıp diğer odaya yöneldim. Yazılımlarım çalışıyordu. Yazılımların deşifre edilmesine izin veremezdim. Yazılımlarımı gizlememiştim ama kolay bulunacak kadar da serbest bırakmamıştım. Karşımda da yetkili birisi vardı. En az benim kadar ama benden daha iyi olmadığı kesindi. Attığı mesajdan yerini bulmaya çalıştım. Kısa bir aradan sonra sinyalin geldiği yer benim odam olduğunu anladığımda sinirle dişlerimi sıktım. Oyun oynamıştı. Aslında yazılımlara giriş yapamamıştı ama amacımı nasıl biliyordu?

Anonim: Bak sen birileri yerimi arıyor.

Ata: Zekisin ama bunlar çözemeyeceğim şeyler değil.

Anonim: Bunu iyi biliyorum. Bu yüzden seni uğraştıracağım.

Ata: O kadar emin olma.

Anonim: Emin olmadığım işlere girmem. Ha bu arada yazılımları güzel gizlemişsin. Sanırım onları kırmak için birkaç saate ihtiyacım var ;)

Ata: Kendi işlerinle ilgilen. Aksi taktirde şu çok sevdiğin dünyaya erken veda edeceksin.

Yazılımlarımı gizledikten sonra tüm bilgilerimi evrenin dışına göndermişim gibi büyük bir titizlikle sakladım. Karşımda beceriksiz biri olsa bile işimi şansa bırakamazdım. Her sistemin güvenliğinden emin olduktan sonra balkona çıktım. Derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım. Bu gece büyük bir çeteyi çökertecektim. Kolumdaki saatten saati kontrol edip aşağı indim. Biraz ilerledikten sonra denizin kıyısına oturup denizin sakinliğini izlemeye koyuldum. Kalbime saplanan bir acıyla elimi kalbimin üzerine getirdim. Yine oluyordu. Bu lanetten ne zaman kurtulacaktım? Sıkıntılı bir şekilde derin derin nefes alırken yavaşça ayağa kalktım. Birkaç dakika sonra ağrımın şiddetini yitirmesiyle eve doğru yürümeye başladım. Sokakta koşan çocuklardan birinin bana çarpmasıyla çocuğun elinden düşen kağıda kaydı gözüm. Çocuk yerden kalkıp hızla uzaklaşırken yerde duran kağıdı aldım.

"Çökertmek istediğin çetenin tarihini biraz ertelemeye ne dersin?"

Bu neydi şimdi? Eve hızlıca yürümeye başladım. Benimle uğraşan o kişiyi bulmalıydım. Yoksa başıma dert olacaktı. Eve girip hızlıca bilgisayar odasına yöneldim. Anonimin yerini bulmak için uygulama yapacaktım. Önce anonimin sistemine sızacaktım. Sonra da yazılımlarını etkisiz hale getirecektim. Bunun için öncelikle ondan bir mesaj gelmesini daha beklemeliydim. Uygulamanın yazılımlarını son kez kontrol edip saate baktım. Yeni bir günün sabahıydı. Saatlerdir bunun için uğraşıyordum. Bir anonim yüzünden çetenin yok edilmesi tamamen aklımdan çıkmıştı. Haberleri izlemek için kumandaya uzandım. Haberlerde çetenin anonim biri tarafından çökertildiği yazıyordu. Tüm herkes anonime övgüler yağdırırken televizyonu kapatıp mutfağa yöneldim. Anonim, halk tarafından bilinmek istiyordu. Asıl amacı da benim yerime geçmekti. Bu hayal onun için hep hayal kalacaktı.