Blood(kan)

1bölüm (ölümler)

18 yaş sizcede doya-doya yasamak için çok az bir süre değil miydi?

Derin bir şekilde içine çekemediği nefesini zar zor kontrol ediyordu küçük kız. Elleri titriyordu Fakat bu soguktan değildi.. Korkuyordu..

Ölümü iliklerinde hiss ediyordu. Nasıl olurda sıradan her zamanki sabaha uyanmışken, şimdi dolapda üstü kanlı bir şekilde saklanıyordu?

Ölüm zaten hep peşimizde değil miydi ki?

Merdivenlerden gelen hızlı olmayan ama bir o kadarda sert olan ayak sesleri kalbinin sesleri ile aynı ritmdeydi. Bacaklarını kendine sarmış uzun kiyafetlerin arkasına saklanmıştı küçük kız.

Neydi bu iliklerine kadar hiss etdigi şey? Gözlerinde durmayan, sesi çıkmadan akan yaşlar?

İliklerine kadar hiss ediyordu ölümü..

Odanın kapısının açılma sesi. Herşey ne çabuk bitmişti. Sondaydı.. Biliyordu..
Artık umut ışığı bile yoktu içinde.

Ayak sesleri gelen adam artık yavaş oynamaktan sıkılmış olmalıydı. Dolabı açar-açmaz kızın saçlarından tutarak dışarı atdı.

"Lütfeen, sana birşey yapmadım bırak beni" zavallı kız sadece yalvarıyordu.

Adamın ayaklarına kapanmıştı. Bu sırada  katil rahat bir şekilde eldivenini eline geçirdi.

Zavallı kıza insaf etmeyi düşünmüyordu. Elindeki kalın ipi kızın boğazına doladı. İşinin ustasıydı.

Hep zevkle yapmıyordu bu işi. Kurbanı ne kadar genç ve zor olursa onun için daha eğlenceliydi. Bu onun için sıkıcı bir ölümdü. Sanki bir karıncayı öldürmek gibiydi.

"Y-apm" son kelimesini bile söyleyemedi. Boğazını sıkan kalın ip artık nefese izin vermiyordu.

Her zamanki gibi bıçakla bıraktığı küçük işaresini bırakmayı unutmadı. Yanağına bıçağıyla  ▽  her zamanki işaresini bıraktı. Artık son nefesinde olan kurbanı havasızlıktan morarmaya başlamıştı bile. Gerçekten sondaydı...

Gördü.. O siyah ama içi buz gibi donduran,ölümle bakan gözleri..

Asla görmedigi o gözlerde ölümü gördü.

Ve bir daha asla unutamayacağı gözlerde....

___________________________________________

Aşk hikayelerinden sıkılan sadece ben olamam dimi?

İlk bölüm oldugu için önizleme gibi düşünün.