Günler birbirini hızla kovalarken 2. sınıfın sonuna gelmiştik. Bu süre içinde Buğra'yı birazda olsa tanıdıktan sonra teklifini kabul etmiştim. Çıkmaya başlamıştık. Onu seviyordum ama ona bu süre içinde aşık oldum mu diye sorsalar cevabım hayır olurdu... Ve o da bunun farkındaydı. Ama beni sevdiği için onu sevmemi bekliyor ve sevmem içinde çabalıyordu. Tabi bende... Bu işler çabalamayla mı olurdu bilemesem de bir şekilde devam ediyorduk.
Buğra benim ilk çıktığım insan olmuştu. Bir gün olurda ayrılırsak sonrası olmazdı benim için öyle düşünüyordum.
~~~~~
*Hazal bu o çocuk değil mi?
+Hangi çocuk?
*Hani şu birisine benzettiğin. Az önce o da sana baktı.
Dediginde gösterdiği yöne doğru hızla yüzümü çevirmiştim. Evet oydu. Tam ben baktığım sırada o da yüzünü bana doğru çevirmişti... Bir kaç saniye ikimizde gözlerimizi birbirimizden ayırmamıştık...
•Canım burda mıydınız, ne yapıyorsunuz? Sınavlarınız nasıl geçti?
Yanımıza gelen Buğra'ydı... Tebessüm ederek;
+İyiyiz çok şükür. Sınavlarımız çok güzel geçti. Seninki nasıldı?
Derken göz ucuyla az önce yine o çocuğa bakmak için yüzümü çevirdiğimde. Onu aynı yerinde görememiştim.... Daha fazla merakımı göz ardı edemeyecektim. Dönem başından beri sürekli görüyordum onu. Bugün ilk defa o da beni görmüş ve aynı şekilde o da bana bakmıştı. Bir dahaki görüşümde cesaretimi toplayıp yanına gitmeyi istiyordum....
•Benimki de idare eder. Yanlışlarım var. Ucu ucuna vermiş olabilirim... demişti gergince.
+Vermişsindir inşaAllah. Üzülme.
•inşaAllah...
Derken yanımıza Büşra'nın da sevgilisi gelmiş ve okuldan hep birlikte ayrılıp gezmeye çıkmıştık. Dönem boyunca hep birlikte takılmıştık. Birlikte geziyor, eğleniyor, namaza gidiyorduk.
~~~Bir hafta sonra, İkinci dönemin son günü...
Bahçede çimenlere oturmuş, bizim grubu beklerken yine aynı çocuğu görmüştüm. Benim karşımda ama arkadaşlarına dönük, sohbet ettiği için beni görmüyordu. Bir süre daha iyice bakıp o çocuk olduğundan emin olduktan sonra gerginliğime rağmen merakıma daha fazla dayanamayıp yerimden kalkmış yanına doğru yürümüs tam yanlarında durunca, yanındaki arkadaşları bana doğru baktıklarında o da bana doğru dönmüştü.
+Merhaba sohbetinizi böldüm kusura bakmayın.
-önemli değil buyrun diyen arkadaşıydı.
Hepsi yani yanındaki 3 arkadaşıyla birlikte bana bakarken yüzümü bana cevap veren arkadaşından çevirip ona doğru dönmüştüm.
+İki dakika konuşabilir miyiz?
Ona ilk defa bu kadar yakından bakıyordum. Çok garipti yaptığım bu delilikten ötürü kalbim deli gibi atıyordu. Yüzü gerçekten de hiç yabancı değildi....
-benimle mi? Diyerek eliyle kendisini göstermişti...
+Evet. Şaşırmış ve gergin bir şekilde;
-peki demiş yerinden kalkmıştı. Sonrada arkadaşlarına dönüp birazdan gelirim demişti...
Daha sakin bir yere doğru yürümüş ayak üstü konuşmaya başlamıştık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk Yeniden
Genel KurguÇocukluğum onunla geçmişti. Birbirimizden bir an olsun ayrılmazdık, ta ki babamın şirketi iflas edip başka bir şehire küçük bir kasabaya yerleşene kadar... İstanbul'dan ayrılıp Muğla' ya yerleştikten sonra onunla olan arkadaşlığımız mektup arkadaşlı...
