I LOVE MY ARABO, YES I DO

Chapter 9

" 'Yan na ba ang bagong boyfriend niya?" Rinig ko sa paligid ligid habang nakapako pa rin ang mga mata ko sa bagong dumating.

" what are you doing?" Pabulong na tanong ni Bijess sa akin at kinurot ako sa tagiliran. Unti unti ring binitawan ni Lance ang kamay ko. Juskooo nakahinga ako nang maayos.

"Ang landi naman niya kakabreak pa nga lang." The girl with thick eyebrows added. Wow, they judge me easily without knowing the truth. Mga baliw.

"Ang gwapo ng boyfriend niya," sabi ng mga kababaihan na 'di nalalayo sa amin . Pasimpleng ngumiti ang lalaki na nasa gilid ko. 

"Kapal," mahina kong sabi baka kasi marinig kami ng iba. He pinch my nose while his eyes fix on mine.

" Such a cutie honey," He jokingly said. Well, I'm cute and I know that. Hmmp. Narinig ko ang impit na sigaw ni Bijess kaya pinanlakihan ko siya ng mata. Makuha ka sa tingin!

"Ang gwapo talaga niya, crush ko na siya," sabi ng isa pang babae. Gosh ang landi crush agad?

"Selos kaagad baby?" Sabi ni Lance na nagpaigting ng panga ko.

"Anong selos? Gusto mo sapak?" Tanong ko bweseet ehh. Ngayon lang kami nagkakilala tapos ganyan na siya, hindi ako easy to get.

"Wag ka na magselos baby ko ikaw lang naman love ko," sabi nito sabay halik sa noo ko. Seriously, In the middle of many students? I want to slap him by doing it pero I can't move, my legs are trembling and I can't even look him in the eyes. Nahihiya ako pero kinikilig jusmeeee tama pa ba 'to?

"Awieee ang sweet nila," tumitili pa ang mga babae sa gilid..

"Ang swerte naman ng bruhang 'yan" sabi ulit ng babae.

"Hoy fyi di ko siya jowa!" Sigaw ko. Sakto na 'yon para marinig ng lahat ng mga babae. Nagliwanag naman ang mga mata ng kababaihan. I need to explain baka kasi makarating 'to kay kuya. Lagot na naman ako.

"Yes I'm not his boyfriend..... because she's my WIFE!" What? Anong wife kanina pa nga lang kami nagkakilala? 

"Ayyyyyy" nadismaya ang ibang mga babae sa sinabi niya. Hala scam lang po.

"Ano hin---" tinakpan niya ang labi ko with his finger.

"Shhhh, gusto mo patahimikin kita gamit labi ko?"  Ayaw ko na, gusto ko nang maglaho dito. Nakagat ko na lang ang labi ko dahil sa hiya at takot na baka halikan nga niya ako.

"Good girl," sabi nito at kinuha ulit ang kamay ko.

"Steph!" Tumingin ako sa likod at nakita ko si Amaro. Lalong humigpit ang paghawak ni Lance sa kamay ko. Ano kayang kailangan nito? Ay hala oo nga mag-uusap pa pala kami ngayon. Napako ang mga mata ni Amaro sa mga kamay namin ni Lance.

"A-Amaro," nauutal kong sabi. Lintikk 'di niya kasi binitawan ang kamay ko. Nakita ko sa mata niya ang kalungkutan pero ano bang pakialam ko? Ginago niya ako at deserve niyang masaktan.I don't take it as a revenge pero ang sarap pala sa pakiramdam na makaganti kahit sa maliit lang na bagay.

"Baby can we talk," sabi ni Amaro. Lintikk na BABY yan. Kainis nasusuka na ako. He doesn't have the rights to call me that way kasi break na kami.

"Baby I'm tired can we go now," paawa effect ni Lance. My eyes widen, seems he want to play with me. I saw him smirking kaya nainis ako.

"Edi mauna ka na!" Bulyaw ko. He puoted. Owemjiii parang bata pero ang cute

"Baby look I'm a transferee  I dont know anything about this school. I dont know where my room," sabi nito sabay arteng nalulungkot. Haysss bakit ba ngayon pa kayo nagsulputan? I dont know what to do already.

"Amaro kasi---"

"It's okay Steph maybe next time. Im still hoping for our comeback," sabi nito sabay punas sa kanyang mga luha. Hala umiiyak siya. Ohh God help. lumingon muli si Amaro sa akin and he give me the saddest and shortest smile. Ahhhh ang sakit na makita siyang nalulungkot. Do I still have the feelings for him or awa nalang 'to?

"C'mon lets go!" Hinila ulit ako ni Lance. Parang alam naman niya room ko kung makahila.

"You're still affected, you still love him right? " tanong ni Lance, puteekk tumulo na pala ang luha ko. Pinunasan ko kaagad ito nakakahiya. Hindi ko alam, naguguluhan ako. Gusto kong ibato kay Amaro lahat ng sakit na dinulot niya pero seeing him parang pinipiga ako. Ang sakit!

"I'm sorry." Binitawan niya ang kamay ko and he gently push my chin up.

"You don't have to, thank you pala ayaw ko pa kasing kausapin si Amaro nasasaktan pa rin ako at inaamin ko 'yon." sabi ko at yumakap sa kanya. Its pathetic right? Kakilala ko palang sa taong 'to pero nagsasabi na ako ng problema sa kanya. I don't care if a lot of students witnesses us like this--- I can't hide my emotion anymore. I burst into tears and my heart anytime will explode with the pain i felt. Lord, please ayaw ko na po  nitong nararamdaman ko, tulungan mo naman akong maka-ahon lubog na lubog na po ako. I felt like I'm under water, no one can save and the only thing to do is to stop breathing and die.

"Shhh, it's okay baby," sabi nito.

"Maybe it still hurts but someday it will be gone and you will just laugh at this dramatic scene you make right now. That man doesn't deserve you 'cause you are unique and special and you deserve the best." lalo akong umiyak dahil sa sinabi niya, I felt so special.

"Are you feeling better now baby?" He asked and I nodded.

"Wag mo na nga akong tawaging baby, nakakasuka!" Natawa tuloy ako. Thanks for this man kahit papaano nabawasan ang sakit na nararamdaman ko.

Biglang tumunog ang cellphone ko at laking gulat nang makita ko ang name ni Abdhul Jhakul sa screen. Shitttt tumatawag siya. What I am supposed to do? sasagutin ko ba? helpppppppppp!