I LOVE MY ARABO, YES I DO

Chapter 14

"HELPPPPPPPPPP!" I shouted as loud as I could. He started kissing my neck and I'm really scared of what he will do next. I beg him to let me go but I think he doesn't hear me anymore.

"Amaro please stop!" How many times should I beg him to let me go? I don't know what to do anymore and I'm still hoping someone will see us and help me get away from this crazy guy.

"Sa'kin ka na ngayon Steph!"

"Sa akin ka lang!" He shouted

"Please A- maro I k-now di mo 'to maga.. gawa sa akin." I'm catching my breath dahil sa higpit ng yakap niya. Maari niyang makuha ang gusto niya sa akin ngayon.

"I can Steph if ito lang ang paraan para maangkin kita ulit," sabi niya habang umiiyak. He is crying really hard and I don't want to see him this way. Why? Why I'm still affected?

"Please Amaro stop doing this to me, pagod na ako." Gusto kong malaman niya na sumusuko na ako. Biglang lumuwag ang pagyakap niya sa akin at akoy napa-upo. I cover my face with my two hands at umiyak ng husto.

"Bakit ka na nagkakaganito?" I asked him. Ang sakit sakit ng nararamdaman ko ngayon at ang tangi kong magagawa ay umiyak sa harap niya.

"I'm sorry Baby, I didn't mean to hurt you. M-magbabayo a-ako. Promise! Bumalik ka lang sa akin." He held and kiss my hand pero binawi ko ito.

"Sana naisip mo 'yan Amaro bago mo ako ipagpalit. Sana naisip mo ang mga pangarap nating dalawa bago mo ako saktan ng paulit ulit."

"Liligawan kita ulit, bumalik ka na sa akin please!" Umupo then siya sa lupa kagaya nang ginagawa ko.

"Magsimula ulit tayong dalawa huh? Magpapakabait na ako Steph just don't go away from me. Don't leave me please, please, please." Dagdag niya.

" Alam ko namang ako pa rin 'di ba? Hinding hindi ka na makakahanap ng kagaya ko!"He uttered. Wow! Hinding hindi na ako hahanap ng katulad niya talaga. Enough na ang naranasan ko sa kanya. Bigla niyang hinawi ang buhok ko at hinalikan ako sa labi at isang sampal ang iginawad ko sa kanya. How dare him kiss me like nothing happens? Lalong lumakas ang pagtulo ng aking mga luha.

"May kunti pa sana akong pagmamahal na natira para sayo pero wala kang hiya!" Sigaw ko sa kanya.

"Ayaw ko nang bumalik sayo Amaro kahit kailan! Hinding hindi ka magbabago. Nagawa mo na akong lukuhin nang paulit- ulit and I'm sure you will do it again and again." Sigaw ko sa kanya na nagpaiba sa expression ng mukha niya. Wala ng buhay na makikita sa kanyang mga mata. I hurt him with my words na matagal ko nang gustong ibato sa kanya.

"A-ayaw kitang ma...wala Steph, lahat ga-gawin ko di ka lang m-malayo sa'kin!" Walang buhay niyang sabi and then suddenly grab my wrist at hinila ako nang napakalakas papuntang exit ng school. Pain is the only thing I am feeling right now. Sagad na ba 'to? Pagod na pagod na kasi ako.

"Let go of me!" Sigaw ko sa kanya. May iilang estudyante nang nakakita sa amin but no one ever dare to help me. They know Amaro as the bully of this school at lahat sila takot sa kanya.
Wala ring guards sa exit ng likod ng school. Bakit wala sila ngayong sila ang inaasahan ko?

"Sa'n mo ko dadalhin?" Tanong ko sa kanya nang makalabas kami sa gate ng school. I'm still pulling my hand but he's strong and I can't resist with it anymore.

"Amaro sumagot ka! Bitiwan mo nga ako nasasaktan ako," sabi ko pero parang wala siyang naririnig. Isinakay niya ako sa kanyang kotse at pinaharurot ito.

"Helpppppppp!" Sigaw ko ulit pero parang wala na talagang pag asa na makatakas ako sa kanya. I saw how his teeth grinding at alam kong galit siya. Kilalang kilala ko na siya dahil sa pinagsamahan namin.

"A-amaro please mag-usap tayo," pagmamakaawa ko. I need to calm him down.

"Hindi ka pwedeng mawala sa akin, hindi wahhhhhhhh!" Sumigaw siya na parang nababaliw. He keeps on punching the car control at takot na takot na ako. What if ma disgrasya kami? Ayaw ko pang mamatay !

"Amaro tanggapin mo nalang ang decision ko," I calmly said it. I set aside my anger for us to talk clearly.

"Hindi! Hindi pwede. Akin ka lang Steph. Akin lang. Hindi pwede! Hindi pwede!" Sigaw niya ulit na parang natutuliro. Napahawak pa siya sa ulo niya.

"Baliw ka na Amaro! Itigil mo ang kotse," sigaw ko sa kanya. Hindi na siya kakalma sa sitwasyong ito.

"Hindi ako baliw!" Pinaharurot niya ng malakas ang kotse. Oh my God please help me, it's not what I want for my life. I have plans and this crazy guy drive me insane.

"Amaro please tumigil ka na," umiiyak kong sabi. Natatakot na ako sa kanya. Tumingin siya sa gawi ko.

"Baby, I'm sorry wag ka na umiyak," sabi niya sa akin sabay punas ng mga luha ko.

"Amaro mag-usap tayo ng maayos," pagmamakaawa ko sa kanya.

"Shhhhh! I'm sorry di ko na gagawin ito ulit sayo." Alam kong kumalma na siya pero---

"Amaro babangga tayo!" Sigaw ko sa kanya pero huli na ang lahat bago pa niya maayos ang control ng kotse.

"Ahhhhhhhh!" Sigaw ko at pumikit nalang.

isang malakas na tunog ang narinig ko. Hudyat na ito na bumangga na kami. Napatingin ako sa gawi ni Amaro.

"Ba-by okay ka l-lang ba?" Tanong ni Amaro sa akin. All my body aches. Ang sakit sakit ng ulo ko. Hinawakan ko ito at dugo ang nakita ko. Namanhid ang katawan ko at hindi ko na ito maigalaw pa. I can't shout anymore.

"Ahh!" Mahina kong sabi dahil sa sakit ng katawan ko.

"Baby I'm so-sorry!" Sabi niya sa akin. Di na ako makapagsalita dahil pagod na pagod na ang aking katawan. I plastered a sweet smile to let him know that I forgive him.

"STEPHHHHHHHHHHH!" isang sigaw ang narinig ko pero di ko alam kung saan ito galing. Iyan ang huling salita na narinig ko and my vision starts to fade then slowly everything went black.