Bizim küçük apartman dairemizin karşısında, yaşadığımız semtin en ünlü restoranı olan Santiago'nun yönetici şefi oturuyordu ve ben ondan nefret ediyordum. Kendisine taktığı ismiyle tüm mahalleye buram buram kendini beğenmişlik yayıyordu ve ben her s...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Daniela Andrade - Crazy
Dünyaya dair nefret ettiklerimi saymak kolaydı. Nefret, zamanın kaybolmuşluğu ve insanlığa olan inancın azaldığı bu günlerde kolay şekillenen bir duyguydu. İçimizden bir parça olmuş ve her an ortaya çıkmak için pusuya yatmış bir içgüdü gibiydi. Ancak nefret ettiklerimin yanı sıra bu dünyada sevdiğim birçok şey de vardı. Mesela, annemin yaptığı marmelatları çok severdim. Çilekleri, böğürtlenleri, limonları ve turtaları da severdim. Denizi izlemeyi, güneşli bir günde ormanlık alanlara gitmeyi ve havayı koklamayı, çıplak ayakla toprakta gezmeyi, yazmayı, okumayı, duyguları, paylaşmayı ve yardımlaşmayı severdim.
Hayatımın tatil adı altında geçen sınırlı sayıdaki günlerini bir araya toplamam gerekirse yaptığım bu son tatil, sevdiğim çoğu şeyi bir arada bulmam konusunda inanılmaz bir potansiyele sahipti. Aslına bakılırsa, sanırım bu potansiyele ulaşan tek tatilimdi.
Günün en güzel saatlerini Johnny'yle geçirmiştim. Uzun ve rahatlatıcı bir orman yürüyüşü yapmış, sonra da arkadaşlarımızla birlikte açık büfeye gitmiştim. Tüm bu süreç içinde de günün en mutlu insanlarından bir tanesiydim. Sanırım diğeri de Jaemin'di. Ve bu mutluluğumu taçlandırabilmek için tanıdığım en kaçık arkadaşım, Lee manipülasyon ustası Taeyong ile anlaşarak Johnny'yi ona sattığımda ortalıktan bir süre kaybolup güzel bir akşam yemeği için rezervasyon yaptırmıştım. Evet, Johnny'yle yarış işi kolay değildi ve muhtemelen Taeyong olmasaydı rezervasyon yaptırmak için fırsat bulmak da kolay olmazdı ama durumu eşitlemeyi başardığıma inanıyordum. Her ne kadar hızlı davranıp detaylı düşünemediysem de seçimime güvenim tamdı.
Yanlarına geri döndüğümde, onun da bir şeyler ayarlamasına karşın rezervasyon yaptırdığımı Johnny'ye söylemem gerekmişti çünkü bütün gün boyunca özellikli bir şeyler planlamaması gibi bir durumun söz konusu olmadığının farkındaydım. Değerlendirebileceği bu iki günü harika bir şekilde dolduracağını anlayabiliyordum ve bu yüzden ona karşılık vereceksem haberdar olmasını sağlamam gerektiğini de biliyordum. Neticesinde ona söylediğim zaman bana olan bakışları kesinlikle Yuta'nın video günlüklerinde yer almayı hak edecek türdendi. İfadesi şaşkınlık, biraz rekabet, muhtemelen Taeyong'un ani ilgisinin sebebini anlamak ve tuvalete gidiyorum yalanım yüzünden bunun bir karşılığı olacağını anlatmak ister gibiydi. Son kısmı beni heyecanlandırıyordu ancak geri kalanı gülmek isteyeceğim türdendi. Ayrıca jestleri kabul etmekte benden daha iyi olduğunu söyleyebilirdim. Arkadaşlarımızla ayrılıp odaya çıktığımızda bile bununla ilgili bana takılıp durmuştu ve üç dakika arayla durup tekrardan gülmeye başlamamıza sebep olmuştu. Sonrası da ayrı bir karmaşaydı.
Yemeği ayarladığım için kıyafetlerimi benim yerime seçeceğine dair bahanesi kesinlikle kabul edilir cinstendi. Biraz ona kıyafetlerimi tanıtmamı istemiş -bu kısımda her bir kıyafetimin ismi vardı- sonra da Edwin ve Cora'yı giymemi istemişti. Ben de ne istiyorsa yapmıştım. Ceketime ise Mabel ismini verdiğim için onun tam bir Sasha olduğu konusunda tartışmıştık.
