Bizim küçük apartman dairemizin karşısında, yaşadığımız semtin en ünlü restoranı olan Santiago'nun yönetici şefi oturuyordu ve ben ondan nefret ediyordum. Kendisine taktığı ismiyle tüm mahalleye buram buram kendini beğenmişlik yayıyordu ve ben her s...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Shawn Mendes - Wonder
Birkaç sabaha nazaran sakin bir güne uyanıyordum. Sebebini bilmemekle birlikte gözlerimi açmamak için büyük bir çabam vardı fakat bilincim çok açıktı. Bundan sonra istesem de uyuyamazdım. Dün gece Johnny küçük dairemizden ayrılırken arkadaşlarımın her birine iyi geceler dilemiş koltuğun üzerinde bir şişe biradan sonra sızıp kalan Jaemin'i yatağıma kadar taşımama yardım etmişti. Doyoung şehrin bir ucundan gelince geri dönmeye üşendiği için onu Jaemin'in yatağına atmıştık bu yüzden Jaemin benimle birlikte yatıyordu. Gecenin bir yarısı beni onu çişe götürmem için uyandırmıştı ve bunların hepsi olurken o hala uyuyordu. Açıkçası Jaemin etrafımdayken kendimi çocuk sahibi genç bir adam gibi hissetmek kaçınılmaz bir durumdu. Üstelik bundan sıkılmıyor, aksine böyle hissetmekten ayrı bir zevk alıyordum. Kurduğumuz bu küçük aile düzenin içinde bazı pürüzler olsa bile ( birbirimizi dövmek bir pürüz sayılıyor muydu emin değilim) mutluyduk. Yatağın içinde dönüp gerinirken gözlerimi aralamış ve tavanımla karşılaşmıştım. Evin sessizliğini saatin çok erken olduğu ihtimali haricinde başka hiçbir sebebe bağlayamıyordum. Kafamı Jaemin'i görmek için hafifçe yana çevirdiğimde ise kendimi az daha yataktan atmak üzereydim. Yattığım yerden doğrulup yatak başlığıma doğru gerilerken Taeyong yüzünde ki gülümsemeyi zevk dolu bir sırıtmaya çevirmişti. Psikopat herif Jaemin'le aramıza girip uzanmış, resmen uyanmamızı bekliyordu.
"Ne işin var burada?"
"Yuta ve Win'i yalnız bırakmak istedim. Bu yüzden dinlenmek için yatmaya geldim."
Sahiden.. ona söyleyecek tek bir kelimem dahi yoktu. Kalbim normal ritmini sağlayana kadar yüz üstü uzanan ve örtülerin üzerinde kıvrılmış adamı izledim. Bir değişiklik vardı fakat henüz anlayabilecek kadar detaylı inceleyebilmiş değildim. Morali mi bozuktu yoksa her zamanki enerjisi mi düşüktü çözemiyordum.
Eskisi gibi yatağın içine kaykılıp birbirimizi rahatça görebileceğim bir hizaya geldiğimde elleriyle çenesini destekleyip beni izliyordu.
"Neyin var?"
Kafasını iki yana sallayıp bana cevap verdiğinde sorunun ne olduğunu düşünüyordum. Lucas'la işler yolunda gitmemiş miydi? Belki de her şey yolundaydı fakat Taeyong huzursuz hissediyordu.
"Arkadaş olalım mı?"
Tüm düşünme sürecimin içinde bakışları o kadar yumuşamıştı ki o lensler bile şu anda hiçbir şeyi tuhaf yada ürkütücü kılamazdı. Taeyong şeffaf kutuların içine kendini saklamış bir insandı. Fikirleri ve davranışları oldukça açıktı bu yüzden onu gördüğünüzü sansanız dahi aslında hakkında bilmediğiniz ve kutuların kapaklarını kaldırdıkça öğreneceğiniz yeni şeyler olduğunu anlamanız da uzun sürmüyordu. Taeyong o kapakları başkasının açmasına izin veren tipte bir insan değildi. Onun gösterdiği kadarını görüp, izin verdiği kadarını bilebilirdiniz ve şu anda bana bir kapak mı açmıştı diye düşünmeden edemiyordum. Arkadaş olmak istiyordu.
