TAMED #1: The Good Boy

CHAPTER 10. What the Fuck?

She looked a little mature than before. Her hair grew longer to her waist and she became fairer. Hindi nagbago ang malaanghel niyang mukha bukod sa mas gumanda siya.

Pink lipstick is painted on her lips. Light eyeshadows are on her eyelids. A devil in disguise!

But guilt creeped on her beautiful face. Her hands are shaking and I can tell that her breathing is abnormal kahit na medyo malayo ako sa kanya. Hindi ko alam kung nagpapanggap lang ba siya ulit. She should win an Oscar for her acting.

I maintained the smirk on my face habang siya naman ay nanginginig na sa kaba at takot. Siguro sa guilt na rin.

"A-Angel, di-dito ka na nag-aaral?" pumipiyok ang boses niya. I'm glad she is guilty after what she has done to me. Unless, of course, this is all an act.

"Uh, yes. Hindi ba obvious?" I sarcastically asked. "I'm wearing a Reinhart uniform and I'm in the school premises. That makes me a Reinhart student."

"B-but y-you..." tinuro niya ako. Kitang-kita ko ang pagnginig ng hintuturo niya. I love to see her face blooming with fear. It's so funny. Pero hindi mawala sa isip ko na baka umaakto lang siya para makuha niya ang awa ng iba. Like she always does. She's always playing the victim. "You were in Graciana..."

"I got transferred eventually. Alam mo na. Mga magulang ko..."

Tahimik naman kaming pinagmamasdan nina Blaze at Maddie habang nakakunot ang noo nila. Para bang may pinagtagpi-tagpi sila sa nangyayari sa kanilang utak.

Nakita kong lumapit sa akin si Lucy at agad niya akong niyakap nang mahigpit. Agad din akong napangiwi sa ginagawa niya. "I'm sorry. I'm so sorry. Please, forgive me. Pinagsisihan ko na lahat. I'm so sorry."

Everyone in the hallway na malapit sa aming classroom gasped nang makita nila ang bruhang ito na nakayakap sa akin. They even gave more gasps nung tinulak ko siya at pinagpagan ang sarili ko. Kinuha ko ang alcohol spray mula sa bulsa ko at nag-spray sa sarili ko. I also sprayed some at her. She should be thankful I'm diminishing some of her evilness.

"Please, Angel. Gagawin ko ang lahat. Mapatawad mo lang ako," pagmamakaawa niya.

Tumaas ang isang kilay ko. I laughed sarcastically. "Wow, after you got everything you wanted, after you ruined my life, ngayon ka pa talaga nagsosorry? Tanga ka ba o bobo? Well, actually, you're both. Magkaiba naman sila pero, ikaw, pinagsabay mo. Magaling ka lang magmulti-tasking."

"Please, Angel. I know what I did was wrong pero... nagsisisi na ako..."

Pilit niya akong hahawakan pero hinahawi ko lang ang kamay niya. I sprayed alcohol at her again. Siguro sa susunod holy water naman. "Get your hands off me."

Nanginginig siyang lumuhod sa harap ko. Bumuhos ang luha niya. "Please..." pagmamakaawa niya.

Tinitigan ko siya sa mata. Yup. This is an act. This isn't genuine.

Then, I'm glad because I can have the excuse to kick her in the face.

I pulled her hair up kaya napatayo siya. Napaaray pa siya sa sakit. Inilapit ko ang bibig ko sa tenga niya at bumulong. "Kahit umiyak ka man ng dugo diyan o magkalasug-lasog man yang tuhod mo sa pagluhod, hindi kita mapapatawad. Siguro wala ka namang selective amnesia para kalimutan 'yan."

Binitawan ko ang buhok niya at saka nagspray ng alcohol sa kamay ko hanggang sa maubos iyon. Huminga ako nang malalim. "Alam mo, magpasalamat ka at babae ka kaya hindi kita kayang ihampas diyan sa sahig e."

"Angel, I'm so sorry. I know you hold grudges—"

"It's Holly, Lucy."

Hindi ko na siya pinansin at tinalikuran siya. Naglakad palabas ng classroom. If I would've been there any longer, I can do something too brutal for their 'innocent' eyes. I don't even know if this place really is a breeding ground for angels or a manufacturing company of two-faced bitches.