↭ AÇELYA ↭

•●9●•

Sabah gözümü yatak odamda açtım. Bir dakika. Ben eve mi gelmiştim ?
Yoksa olanların hepsi rüya mıydı?
Birden yatakdan fırladım ve yere kapaklandım. Hayır hepsi gerçekti bunu ayağımdaki ağrıdan anlamıştım.
Fakat ayağımdaki alçı gitmişti ve bileğimdeki sargıda gitmişti.
Ayağa kalktım. Tek ayak üzerinde Dilhun'un odasına girdim.
Uyuyordu. Birden gözlerim doldu onu uzun zamandır görmemiş gibi hissediyordum. Yatağının baş ucuna oturdum.

AÇELYA : Dilhun? Dilhunum uyan hadi ?

Derken gözlerimdeki yaşlar benden izinsiz akmaya başladı. Ve biri Dilhun'un yüzüne düştü. Dilhun huzursuzca kıpırdandı.
Ve o güzel gözlerini açıp bana baktı .
Sonra tektar kapatı.
Gözleri ağlamaktan ve uykusuzluktan mosmordu. Biran Kendimi suçlu hissettim. Benim yüzümden ne hallere düşmüştü.

DİLHUN : Lütfen bu bir rüya olmasın ?

Sonra yine gözlerini açtı. Benden onay bekliyormuş gibi bakıyordu.

AÇELYA : Hayır . Bu bir rüya değil.

Dememle Dilhun boynuma atladı. Canım yanmıştı. Ama şuan içimde yer alan mutluluk acımı ezip geçti.
Dilhun'da ağlamaya başladı.

DİLHUN : Ablam nerdeydin sen?!
Seni ne kadar merak ettim biliyor musun ?

AÇELYA : Üzgünüm ama bak burdayım...

Dilhun'la 20 dakika süren sarılmamızın ardından ayrıldık ve beni incelemeye başladı.
Ve bileğimi fark etti.

DİLHUN : B..Bileğin . Bileğine ne oldu ?!

Diye ciyakladı.

AÇELYA : Hey sakin ol annemi uyandıracaksın . Yanlışıkla kapıya sıkıştırdım.

Ne diyordum ben neden Pars'ı koruyordum. Neden beni kaçıran öküz yaptı demiyordum.
Zaten Dilhun'da bana inanmamıştı.
Ona Pars'ın nasıl biri olduğunu , beni kaçırdığını tüm herşeyi anlattım.

DİLHUN : O pislik herifi elime gecirirsem yaşadığına pişman edicem!!

AÇELYA : Evet ama bana hiçbirşey yapmadı. Yani... Aslında bileğimdeki yaranın sebebi benim düzgün durmam.
Ama asıl merak ettiğim şey beni neden kaçırdığı...
Ve o kim ?
Sadece adını biliyorum...

Bakışlarımı Dilhun'un bakışlarından kaçırdım.
Zemindeki halıyı incelemeye başladım.

DİLHUN : Benimde merak ettiğim şey o zaten .
Sana birşey yapmadığına emin misin? Zayıflamışsın ve yüzün hayli solgun.

AÇELYA : Hayır gerçekten birşey yapmadı.Her neyse.
Annem nasıl ?
Çok merak etmiştir o şimdi...

Birden yüzünde öfke yok oldu yerine mahçubiyet aldı ve oda annemin benim kaçırıldığımı bilmediğini söyledi.

AÇELYA : Aslında bu iyi olmuş . Üzülücekti .

Dedim ufak bir tebessüm ile ve yine Dilhun'a sarıldım.
Küçüğüm benim onu ne kadar özlemişim.
Şimdi , yanımda o varken kendimi daha güçlü hissediyordum.

DİLHUN : Ve sen yokken hep Hira'gilde kaldın tamam mı ?

Hira. Birden aklıma Hira ile Çağlar geldi. Dilhun'dan telefonunu istedim çünkü benim telefonum kaza esnasında kaybolmuştu.

Hira 3 çalışta açtı .Sesinde endişe vardı.

HİRA : Dilhun bişey mi oldu ? Açelya'dan bir haber mi aldın ?