𝐀𝐧𝐨𝐦𝐚𝐥𝐲 [𝘦𝘭𝘪𝘫𝘢𝘩 𝘮𝘪𝘬𝘢𝘦𝘭𝘴𝘰𝘯] [1]

XXIX - THE DEPARTED

--

Czas, który Audrey spędziła z dala od Mystic Falls, był najszczęśliwszym okresem, jaki miała od dłuższego czasu. Tej nocy, kiedy ona i Elijah wyjechali, para szukała wiedźmy, która potrafiłaby zerwać więź Esther, dopóki Klaus nie zadzwonił i zapewnił, że sobie z tym poradził. Po zdjęciu tego problemu z ramion, znaleźli się w mieszkaniu na najwyższym piętrze z widokiem na Londyn, wycieczką, którą Elijah zaskoczył dziewczynę. Spędzali dni na zwiedzaniu Londynu, Elijah pokazywał Audrey wszystkie zabytki, najlepsze, co Londyn miał do zaoferowania. Ich noce były po obu stronach wypełnione romantycznymi gestami, od romantycznych posiłków po wieczory pod gwiazdami, każdy jeszcze doskonalszy od poprzedniego.

Pomiędzy tym wszystkim, Audrey była w stanie nadążyć za swoją szkolną pracą online, po tym, jak Caroline wykorzystała swoją moc. Bez względu na wszystko, była zdeterminowana, żeby ​​dokończyć szkołę, nawet jeśli była tysiące mil stąd. Forbes meldowała się prawie codziennie, a Jeremy meldował się często, wciąż mieszkając w Denver, o ile Audrey była świadoma.

Ze względów bezpieczeństwa, Elijah znalazł w Londynie czarownicę, której zaufał, aby zaczarowała naszyjnik Audrey, tak jak jej ostatni, jako środek ostrożności, aby zapewnić jej bezpieczeństwo. Co okazało się koniecznym środkiem ostrożności, kiedy dowiedzieli się o tym, co stało się z Finnem. Grupa z Mystic Falls go zabiła, ale na szczęście Klaus skłonił Bonnie do zerwania połączenia w samą porę. Audrey nie skupiała się na telefonach, które dostawała później od Eleny, ponieważ gdyby jej siostra naprawdę dbała o to, czy wszystko z nią w porządku, nigdy nie poszłaby za Finnem. Zamiast tego została u boku Elijaha, gdy opłakiwał stratę brata.

Wczesnym rankiem na stoliku obok, zaczął dzwonić telefon Audrey.  Przecierając oczy, Gilbert przewróciła się na plecy z ziewnięciem i usiadła, by sięgnąć po niego. — To było nieustanne. — Elijah zadumał się, wchodząc do pokoju, z ręcznikiem owiniętym wokół bioder. — Ale nie chciałem cię budzić. Wyglądałaś tak spokojnie. — Przeszedł na jej stronę łóżka, pochylił się i wycisnął delikatny pocałunek na jej ustach. — Dzień dobry.

— Dobry. — Wymamrotała w jego usta. Jej oczy przesunęły się na telefon, gdy się odsunęła, marszcząc brwi. — To Rebekah. — Powiedziała Audrey, sprawiając że uniósł brew, gdy ciągnęła. — Rebekah, wiesz, że gdybym nie odpowiadała, mogłabyś zadzwonić do Elijaha, prawda?

— Jak szybko oboje możecie wrócić do domu? — Natychmiast spytała Rebekah. 

Para spojrzała na siebie, słysząc panikę w jej głosie. — Siostro, co się dzieje? — Zapytał z troską Elijah.

— Matka zmieniła Alarica Saltzmana w jednego z nas, tylko gorszego. — Zaczęła wyjaśniać. — Jest całkowicie pozbawiony człowieczeństwa i ma kołek z białego dębu. Niklaus znalazł sposób, by go zabić, ale oznaczałoby to zabicie tej cholernej suczej sobowtórki, więc zaklęcie, którego zamierzali użyć do wysuszenia Alarica, użyli na Niku. Zabrali jego ciało, Elijah.