𝐀𝐧𝐨𝐦𝐚𝐥𝐲 [𝘦𝘭𝘪𝘫𝘢𝘩 𝘮𝘪𝘬𝘢𝘦𝘭𝘴𝘰𝘯] [1]

I - ROSE

--

— Rey!

Audrey odwróciła się, a jej oczy szybko spotkały się z oczami jej siostry bliźniaczki, która podbiegła do niej. Zaoferowała Elenie słaby uśmiech, która dała jej to samo w zamian. To była długa noc dla sióstr Gilbert i obie były szczęśliwe mogąc zakończyć imprezę u Lockwoodów.
Podejmując decyzję o trzymaniu Eleny i Audrey w niewiedzy, Stefan i Damon próbowali zabić Katherine, z pomocą ich przyjaciół i młodszego brata. Jednak, tak jak było zawsze, Katherine Pierce była o dwa kroki przed nimi wszystkimi.

W rezultacie zarówno Elena jak i Audrey prawie zmarły, ponieważ Katherine połączyła się z bliźniaczkami. Wszystko, co jej się przydarzyło, przydarzyło się im i zginęłyby, gdyby nie Jeremy i Bonnie.
Jednak nie wpłynęło to w najmniejszym stopniu na Audrey Gilbert. Od czasu odkrycia prawdy o wampirach i o tym, kim naprawdę był Stefan i Damon, doświadczenia bliskiej śmierci stały się zwykłym wydarzeniem. Śmierć stała się regularnym zjawiskiem i to od czasu wypadku, który odebrał życie Mirandy i Graysonowi Gilbertów.

— Jak się czujesz? — Elena zapytała z niepokojem, gdy jej oczy przyglądały się uważnie swojej siostrze. — Czy zaklęcie Bonnie pomogło?

— Lena, w porządku. — Audrey skinęła głową, odsuwając jej ręce. — Naprawdę, wszystko w porządku. Jestem po prostu zmęczona.

— Tak, znam to uczucie. — Starsza z bliźniaczek westchnęła, pocierając twarz dłońmi. — Jeremy spotka się z nami w domu, najpierw odwiezie Bonnie.

— Okej. — Przez chwilę obie szły w milczeniu w kierunku ich samochodu, dopóki Audrey nie wytrzymała. Z wyrazu twarzy Eleny mogła odgadnąć, że coś było nie tak. Ale nie z powodu tego, co dzisiaj przeszły. — Domyślam się, że rozmawiałaś ze Stefanem?

— Tak... — Urwała kiwając głową, gdy wypuściła kolejne westchnienie. — Zanim zapytasz, nie wróciliśmy do siebie.

— Dlaczego nie? — Audrey spytała bez ogródek, w zamian otrzymując zdziwione spojrzenie. Młodsza bliźniaczka jedynie przewróciła oczami. — Och, daj spokój Eleno. Właśnie próbował zamordować dla ciebie swoją byłą psychiczną dziewczynę. Myślę, że ponownie zasłużył na tytuł chłopaka. — Dodała, gdy Elena po prostu spojrzała w dół. —Słuchaj, pozbyli się Katherine, nic już wam nie stoi na drodze. Nie tylko męczysz go teraz, ale torturujesz też siebie. Więc zakończ wasze nieszczęście i idź po tego faceta.

Jej słowa wywołały mały uśmiech na twarzy Eleny. — Tak... Wiem że masz rację. — Przyznała, zanim powoli skinęła głową. — Okej, porozmawiam z nim. Tylko nie teraz. Wszystko co chcę teraz zrobić, to wrócić do domu i znaleźć się w łóżku.

— Teraz z chęcią mogę wziąć z ciebie przykład.

Zanim która kolwiek z nich mogła zrobić kolejny krok w stronę samochodu, każda z nich poczuła objęcie ramieniem wokół talii, następnie zakryto im usta, zanim mogłyby krzyknąć. Audrey rzucała się gwałtownie, zanim poczuła szmatkę przyciskaną do jej twarzy. Zapach, który wdychała sprawiał, że jej powieki stawały się ciężkie. Pomimo jej ciężkich wysiłków, jej ciało wkrótce zwiotczało w obcych ramionach, a świat pociemniał gdy jej oczy się zamknęły.