Silent Obsession (COMPLETED)

Chapter 26

"Let me out!" I slamed the door a hundred times but no one is answering me

It's 7am in the morning and a maid opened the door 6:30am to bring my breakfast and when she saw me opening my eyes she immediately run at the door and closed it like i was going to kill her, to my annoyance i kicked the door at tinungo ang bintana, niyugyog ko ang grills at matindi ang pagkakakapit nun kaya desperado akong napasabunot sa buhok.

I need to get out, baka hinahanap na ako, baka nag aalala na sila.

Biting my nails i kicked the door again.

'Palabasin niyo ako! Please...."

Bumukas ang pinto at pumasok ang isang lalaki na hindi ko naman kilala, he's wearing a beanie and he's wearing a full black clothes, may nunal na malaki sa pisngi at bulky ang katawan. He tried to touch me pero umatras ako, what is he going to do?! Hindi siya ang isa sa mga dumakip sa akin kahapon, anong gagawin niya sakin?

"Pinatatawag ka nila Boss sa baba, kakauwi lang nila at naririnig nila ang sigaw at kalampag mo. Sumunod ka nalang sakin kung ayaw mong hilahin kita pababa" his deep voice sent shivers down to my spine

"Huwag mo akong hawakan" iniiwas ko ang kamay kong hahawakan na niya "susunod ako basta huwag mo akong hawakan"

Nagdalawang isip pa ito ako pinaunang lumabas, habang naglalakad sa hallway papunta sa hagdan pababa sa sala ay nasa likod ko lamang siya at sinusundan ko, naging blanko ang utak ko at wala akong maisip na paraan para makatakas.

Tumingin ako sa likod ng marating na namin ang hagdan pababa, walang emosyon niya akong tinignan at hinihintay ang paggalaw ko, napabuntong hininga ako at pinagdikit ang dalawang palad na namumula dahil sa walang tigil na paghampas ko sa pintuan na hindi ko alam kung saan gawa dahil napaka tibay, halos mabali na ang kamay ko eh.

Sa pagbaba dahan dahan kong nasisilayan ang dalawang nakaupo sa sofa sa sala, galit at inis ang makikita sa mukha nila. Kinabahan ako, sa ngayon parang gusto ko na lamang na bumalik sa itaas, magkulong sa kwarto at pumayag na manatili doon basta huwag ko lang makita na galit ang dalawa. Pati ata langaw ay mapapatay nila ngayon.

Hinawakan ako ng lalaking nasunod sakin sa balikat dahil sa tagal kong nakatayo sa dulo ng hagdan, marahan niya akong itinulak upang magpatuloy ako sa paglalakad.

Mallen and Santa both look at my direction.

Mallen chenched his jaw while Santa play his lower lip trying to calm.

The bulky guy behind me place his hands on my shoulders applying gentle pressure in order to force me to sit down, lumayo na din ito at lumabas ng bahay.

Inabot ni Santa ang kopita na nasa ibabaw ng lamesa at itinungga ang laman na iyon.

"You really abandoned us" pangunguna ni Mallen "for so many years that we're together you just abandoned us, do you know how much we loathed you?"

"This is all your fault, Uno....all your fault" tumayo si Santa at umupo sa headrest ng sofa "we gave you a lot of days to fulfill your dreams, but now we're going to take what ours now. We're going to get you back"

Umiling ako at lakas loob na nagsalita

"Ayokong bumalik sa isla kasama kayo, pakawalan niyo na ako"