Yeni Bir Başlangıç (Klaroline)

Göl Evi Kaçamağı

Dikkat: Bu bölüm ağır romantiklik içerir şimdiden söylemesi.

Geçen bölüm fazla Klaroline olmadığı için bu bölüm sizi Klaroline'a boğuyorum. İçiniz dışınız Klaroline olacak. Ama aksiyon desen sıfır. Sadece vıcık vıcık romantiklik var. Ben yazarken çok eğlendim sizde okurken eğlenin. (Son bölümde azıcık aksiyon olabilir) Neyse iyi okumalar.

 

Klaus:

Normalde Katherine'e bu kadar nazik davranmazdım ama içten içe ona acımıştım. Bir de Caroline ona iyi davranmamı tembihlemişti. Pek mümkün olmasa da bunu deneyecektim.

-Klaus yarın bir şeyler yapalım mı?

Caroline aceleyle yanıma geldi.

-Ne gibi bir şeyler?

-Bir kaçamak. Yarın bir süreliğine evden ayrılalım.

-Caroline. Hope'a olanlardan sonra onu yalnız bırakamam bunu biliyorsun.

Caroline dudak büzüp hüzünlü gözlerle bana baktı.

-Haklısın o zaman bende...

-Sakın bende Jasperla giderim tarzında bir cümle kullanma.

Bana en "Ciddi misin?" bakışlarından birini attı.

-İyiden iyiye saçmaladın. O zaman bende evde Hopela takılırım diyecektim.

Ona "Emin misin?" gibisinden bakınca kafa salladı.

-Tamam kabul ediyorum. Nasıl olsa Dahlia engeli ortadan kalktı. Kai de burada. Freyayı da çağırırız. Son olanlardan sonra benimde kafa dağıtmaya ihtiyacım var.

-Eee nereye gidicez peki?

-Eskiden kalma göl evi var buradan yarım saat mesafede. Oraya gitmek istersen...

-Tabiki de isterim.

Bunu söyledikten sonra bana sıkıca sarıldı.

-Peki bu gölde yüzmeme izin var mı?

-Yalnızca ikimiz olacağımıza göre elbette var.

Bana muzipçe bakıp "Peki ya yalnızca ikimiz olmasaydık?" dedi.

-O zamanda izin verirdim ama öncelikle etraftakilerin gözlerini oymam gerekirdi.

Ayaklarının ucunda hafifçe yükselip yanağıma küçük bir öpücük kondurdu.

-Artık tehditlerin hoşuma gitmeye başladı. Sanırım seninleyken sadistleşmeye başlıyorum.

-Bunu kötü bir şeymiş gibi söyleme.

Gülümseyip yanımdan ayrıldı. Son bir işim daha var. Bunu halledip odama geri dönebilirim.

...

-Ne akla hizmetle Katherine'ın kızımı sevmesine izin verirsin?

-Klaus önce bir sakin ol. Kötü bir şey olmuş gibi davranıyorsun.

-Benim emirlerime itaatsizlik ediyorsun Jackson.

Elindeki bardağı usulca masaya koyup, oturduğu koltuktan kalktı.

-Söylesene Klaus. Ben ne zaman senin emirlerine uydum?

Cevap basitti. Hiçbir zaman. Peki Jackson nasıl olur da hala hayatta olabilir? Bunun cevabını bende bilmiyorum. Onu öldürmemiş olmam benim sabırlı olduğumun bir kanıtı fakat o sabrımın sınırlarını fazla zorluyordu.