Yeni Bir Başlangıç (Klaroline)

Karmaşa

Buyrun size yeni bölüm. Yarın yayınlayacaktım ama vazgeçtim. Biraz kısa oldu ama neyse. İyi okumalar :D

Multimedya: Jasper'in müthiş gözleri...

Caroline:

Gece Klaus bir ara yanımdan kalktı.

-Hey nereye gidiyorsun?

-Hope'a bakıp geleceğim.

Odadan ayrıldı. Beş dakika sonra göz kapaklarımın ağırlığına dayanamadım ve kendimi uykuya teslim ettim.

Sabah daha doğrusu öğleye doğru bir takım bağırışmalarla uyandım. Marcel avazı çıktığı kadar bağırıyordu.

-Klaus nerede? O nerede?

Yanımda uyuyan Klaus'a baktım ve onu dürterek uyandırdım.

-Klaus? Marcel seni çağırıyor.

Klaus esneyerek yataktan çıktı. Bende peşinden gittim. Marcel bahçenin ortasında, etrafa ateş saçıyordu.

-Ne yaptığını sanıyorsun sen Klaus? Benim vampirimi öldürmek de neyin nesi?

Klaus anlamayan gözlerle Marcel'e bakıp " Ne saçmalıyorsun sen?" dedi.

-Dün gece yeni dönüştürdüğüm vampirlerden biri saldırıya uğramış. Vücüdunda melez ısırığı vardı. Dünya üzerindeki tek melezler sen ve Hayley olduğuna göre suçlu ortada sanırım.

Marcel'in dedikleri üstüne suçlayıcı gözlerle Klaus'a baktım.

-Marcel ilk olarak şunu belirtiyim, senin ucuz vampir dostlarınla işim olmaz. Hepsinin canı cehenneme. İkincisi, böyle bir şey yapmış olsam da, sen ne cüretle bana hesap soruyorsun?

Marcel gerilmişti.

-Ne yani dün geceki saldırıyı sen düzenlemedin mi?

-Dün bütün gün Caroline ileydim.

Marcel sorgulayıcı gözlerini bana çevirdi.

-Öyleydi. Ama bir ara yanımdan ayrıldın. Doğruyu söyle Klaus. O vampiri sen mi öldürdün.

-Ne saçmalıyorsunuz siz? Yeni yetme bir vampiri öldürsem, bunu neden sır gibi saklıyım ki. Öldürdüm derim. Ayrıca unuttuğun bir şey var Marcel. Jackson'ın sürüsü de artık dolunay harici yarı dönüşüm yapabiliyorlar. Sürüden herhangi biri bunu yapmış olabilir.

Marcel ikna olmuş gibi Klaus'a bakıyordu.

-Bak bu konuda haklısın işte.

-Ben her konuda haklıyım Marcel. Sakın bir daha beni sorguya çekmeye kalkma. Aksi halde yanındaki tüm vampirlerin ısırığımın tadına bakar.

Klaus her zamanki tehditlerini savururken, ben de Jasper'ın yanına indim.

-Hey sen iyi misin?

-İyi sayılırım. Samuel iyi biriydi. Kısa sürede hepimizle kaynaşmıştı. Ölmesine cidden üzüldüm. Bu kadar kolay ölebileceğimizi düşününce, birazcık da korkmuş olabilirim. Klaus yada bir kurtadamın tek ısırığı ile işimiz bitiyor. Kalbimize saplanan tek bir kazık ile işimiz bitiyor. Her şey bu kadar basit olunca ürkmem normal değil mi?

Sevecen bir tavırla Jasper'ın sırtını sıvazladım. Haklıydı. Ölümsüzdük ama bu kadar basit şeylerle ölebiliyorduk. Sanırım bu durum beni de, en az onun kadar çok etkiliyordu. Klaus'u öldürmeyen çoğu şey beni öldürebilirdi. Bir kurdun ısırığı, öylesine bir sehpadan yapılmış bir kazık... ben bunların herhangi biri tarafından ölecekken Klaus sonsuzluğuna devam edecek. Bu benim sinirlerimi germeye yetmişti. Jasper bunu fark etmiş olacak ki bana sıkıca sarıldı.