Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saatlerce şişe çevirmece oynadık. Güldük, bazen sinirlendik ama çok keyif aldık. Telefonumu cebimden çıkardım ve bildirim var mı diye baktım. Annem ilk defa hiçbir şey yazmamıştı. Sabahtan beridir görmemiş, konuşmamıştım. Belki komşuya falan gitmiştir. Buradan çıkarken ararım. Diye düşündüm ve telefonumu geriye cebime koydum.
"Efsun." Çetin'in sesini duyduğumda başımı ona çevirdim. Bana iyice yaklaştı ve konuşmaya başladı.
"Bir sorun mu var?" dedi, başımı hayır anlamında salladım.
"Yok ne olabilir ki?" dedim, aklım hâlâ annemdeydi. Bu kadar sessiz olması hiç normal gelmiyordu.
Ama içimi de rahatlatmak istiyordum. Kesinlikle komşuya gitmiştir.
"Gel mutfağa gidelim bir şeyler hazırlayalım." dedi, Çetin. Kafamı dağıtmak için güzel olabilirdi. Ayağa kalktım ve peşinden gittim.
"Yine mi abi?" dedi, Efe. Yanaklarım ısındı.
"Bir şeyler hazırlayıp geleceğiz." dedi, Çetin.
Mutfağa gidip tabaklara çerez, kuruyemiş, bardaklara da kola koyduk. Birde çekirdek koyduktan sonra geri salona döndük.
"Enişte senin aile nerededir?" dedi, Rana.
"Babamla dışarıya çıktılar." dedi, herkes kanepelere geçti. Çetinin göğsüne yaslandım.
İçim o an huzurla doldu.
Çerezlerimizi yemeye devam ederken telefonumu çıkardım ve yine bildirim var mı diye baktım ama hiçbir şey yoktu.
Anne
*tek tik*
Evde misin?
*tek tik*
İçim dahada sıkıntı ile dolunca bu seferde mesaj yerinden yazdım.
Annem evde misin?
Mesajı attım ve bekledim. Çetin'in dudaklarını saçlarımda hissettiğimde telefonu kapattım ve göğsüne iyice yerleştim.
"Çifte kumrulara bak ya." dedi, Betül.
"Kıskanma çalış seninde olur. Gerçi o gözlerle senin olmazda neyseeeee." Betül ayağında ki terliği hızlıca çıkardı. Efe daha kaçamadan, ağzında çekirdek varken birde terliği yüzüne yedi.
"Senin çenen artık fazla oldu." dedi, terlik yere düştü. Fakat Efe'nin yüzü resmen yamulmuştu.
"Hayatım iyi misin?" Rana'nın endişeli sorusu ile Efe hemen cevap verdi.
"Beni bırak ve sen koş güzelim, ben arkandan gelirim." dedi, ve sağ tarafını tuttu.
"Kalp sol tarafta." dedi, Çetin. Betül, ben ve Rana kahkaha attık. Efe hemen sol tarafını tuttu.
"Kalbim atmıyor lan!" Yüzünü geri eski haline getirip, elini göğsünde gezindirdi.
"Atsana lan at at." Çetin hariç hepimiz gülmekten yarıldık.
"Haaa ben kaburgamı tutuyor muştum. Bakın atıyor gümbür gümbür." dedi, ve çekirdek tabağını göğsünün üzerine koydu.
"Salak." Çetin demişti bunu.
Konuşa konuşa yarım saati devirdik. Artık eve gitme zamanım gelmişti. Çetin beni eve bırakacaktı. Hızlıca evime gittik kapının önüne geldiğimizde telefonumu çıkardım. Bu sefer tanımadığım bir numara aramıştı. Kaşlarımı çattım ve numaraya baktım.
"Ne oluyor Efsun?" Çetin'in sorusu ile durdum. Kalbim hızlı hızlı atmaya başladı.
Numara yaklaşık yarım saat önce aramıştı, telefonum sessizdeydi. Numaranın üzerine tıklayacağım esnada aynı numara yine beni aradı. Ellerim titrerken telefonu açtım, kulağıma koydum.
"Alo?" dedim, Çetin merakla beni dinliyordu.
"Sultan Kocataş'ın, kızı Efsun Kocataş ile mi görüşüyorum?" Bir kadın sesiydi. Sessiz bir şekilde yutkundum.
"Evet benim, siz kimsiniz?"
"Ben sizi hastaneden arıyorum Efsun hanım." dediği an anneme bir şey olduğunu anladım. Kalbim ağzımda atmaya başladı.
"Anneniz 1 saat önce ağır bir trafik kazası geçirdi. Hayati tehlikesi hâlâ devam ediyor." Gözlerimden bir damla yaş düştü.
Benim hayatımda bir tek annem var. Onu kaybedersem ne yapardım ben?
