Yüzünü Dökme Küçük Kız | IlCey

Her Şeyi Yak

Beyaz Patikler'den sonra..

"Işık saçmak için önce yanmak gerekir."

Ceylin'in babasını öldürenin Çınar olmadığı ortaya çıkmıştı o gün. Çınar korkup ordan ayrıldıktan sonra gelen bir adam, Zafer'i tek kurşunla öldürmüştü. Henüz kimin işi olduğunu çözememişlerdi ama katil veyahut tetikçi belliydi.

Ilgaz katilin kim olduğunu öğrenen Ceylin'i yerinde tutamamış, ne yaptıysa ikna edememişti. Adamın peşine takılmışlardı.

Adamın kendileri fark ettiğini ve karşıdan karşıya geçip kaybolmayı planladığını anlayan Ceylin, adamı yakalamak için kendini arabaların arasına atmıştı. Ilgaz yakalamasa araba çarpacaktı.

"Ceylin, Ceylin iyi misin?

"İyiyim, adamı yakala koş çabuk!"

"Ne adamı Ceylin? Ne adamı ya?!"

"Yola attın kendini farkında mısın yola atladın! Ya bi' şey olsaydı!"

Sinirine hakim olamayan Ilgaz'ın sesi oldukça yüksek çıkmıştı.
Ceylin'in kendini ve bebeğini hiç düşünmeden yaptığı hareket onu çok incitmişti. Bu kadar sorumsuz olamazdı.

Çok geçmeden Ceylin'in de sesi yükseldi.

"Olmadı ama!  Bi'şey olmadı. Adamı kaçırdık senin yüzünden Ilgaz!"

Ilgaz Ceylin'i ofise doğru adeta sürüklerken bağırmaya devam ediyordu.

"Hâlâ adam diyorsun ya! Hâlâ adam diyorsun! Bravo gerçekten."

"Bırak kolumu!"

Bağrışmaya devam ederken merdivenleri çıkmış, ofise girmişlerdi. Tartışmalarına içerde de devam ettiler.

"N'oluyor sana ya? Ne bu sinirin alt tarafı adama yetişmeye çalıştım."

"Ağrıma gidiyor Ceylin! Canımı yakıyor çünkü! Sana ne olacağı umurunda bile değil."

"Ya yetişemeseydim? Ya sana bi' şey olsaydı?
Ya bebeğimize bir şey olsaydı? Ceylin!"

"Nasıl annesin sen? Onu her şeyden koruman gerekmiyor mu Ceylin neden?!"

Bebeğimiz ve nasıl annesin lafını duyan Ceylin yüzünü yere eğdi. Hırsı gözünü o kadar boyamıştı ki o aklına bile gelmemişti. Eli karnına gitti.

Ilgaz'ın kırgınlığı her hâlinden anlaşılıyordu. O sevdiği kadının saçının teline zarar gelecek diye her gün korkarken, Ceylin'in ne kendini ne de bebeğini düşünmeden böyle bir şey yapması kalbini acıtmıştı.

"Aklına bile gelmedi değil mi?"

"Gelmedi!" diye karşılık verdi Ceylin iyice yükselttiği ağlamaklı sesi ve dolu gözleriyle.

"Gelmedi! Sorumsuzun tekiyim ben değil mi? Neden birliktesin ki sen benimle? İyi bi' anne olacağıma inandın bir de. Beni de inandırdın!"

"Ama ben buyum işte Ilgaz! Buyum, bu kadarım ben! Aklıma bile gelmez benim koruyamam onu! Ne anne de eş olmayacak benden. Değişmiycem ben tamam mı? Kabul et!"

"Hayır. Hayır Ceylin ben sana inanıyorum."
Ilgaz'ın sesi yumuşamıştı.

"İnanma!"
Bir kez daha yükseltti Ceylin sesini. Gözünden bir damla yaş düştü.

"İnanma bana! İnanma artık!"

"Ben böyleyim Ilgaz."

Ceylin'in söylediği son sözlerden sonra siniri ve kırgınlığı dolu gözlerinden anlaşılan Ilgaz daha fazla dayanamamış, hiçbir şey söylemeden kapıyı çekip çıkmıştı.