Yüzünü Dökme Küçük Kız | IlCey

Beyaz Patikler

"Aşık olursan bir gün benim kadar.
Yüzünü yağmura uzat...
Geçti, geçti desin biri.
Hiç geçmesin..."

Eren'in masasında duran beyaz patiklere baktı Ceylin. Kimin için olduğunu anlayamadı.

"Bunlar kime?" diye sordu merakla.

"Bizim askerden arkadaşın çocuğu olmuş da, ona götürüyodum."

Başını salladı Ceylin. Nedensizce masadaki patiklere uzun uzun baktı.

"Ceylin abla, ne düşünüyosun? Yemek yesene."
dedi Defne sofrada hâlâ aklı patiklerde kalmış olan Ceylin'e.

"Ne düşünüyorum? Bir şey düşünmüyorum kuzum."

Geçiştirmek için gülümsedi.

"Ee, hadi bugün okulda neler yaptın anlat bakalım."

Okuldan bahsedilince bir anda yüzü düştü Defne'nin. Her gün nasıl geçtiğini hevesle anlattığı okul, bugün ona yara olmuştu.

Yüzünün düştüğü farkeden Ceylin'den müdahale gecikmedi.

"Defne? Bir şey mi oldu okulda güzelim?"

"Oldu. Dün uykum geldiği için ödevlerimi tam yapamamıştım. Öğretmen sordu. 'Neden yapmadın?' dedi. Naz da 'Onun annesi yok öğretmenim, o yüzden yapmamıştır kesin. Yazık.' dedi."

Yüzünden düşen bin parçaydı Defne'nin. Yok saydığı en büyük yarasından vurulmak canını çok yakmıştı anlaşılan.

"Ama ben dedim. Ceylin ablam bana yardım ediyor, dedim. O senin annen değil dedi. Annemin olmaması benim suçum mu Ceylin abla?"

Öfkesi yüzüne yansıdı Ceylin'in. Gidip Naz ve ailesinden hesap sormak, ağzına geleni söylemek istiyordu. Kimse Defne'ye böyle davranamazdı. Sinirlendiğini farkeden Ilgaz masanın altından Ceylin'in elini tuttu. Sakin ol, dercesine bakıyordu. Defne'yi korkutmamak için sinirlendiğini belli etmemeye çalıştı Ceylin.

"Ben yarın gelir konuşurum tamam mı? Kimse benim minik kuşuma böyle davranamaz."

Son cümleyi söylerken gülümsemişti.

"Gelir misin gerçekten?"  diye heyecanla sordu Defne.

"Gelirim tabii."

Ertesi sabah Naz'ın annesiyle konuşmak için Ceylin getirdi Defne'yi okula.

Beraber sınıfa çıktılar. Ceylin avını gözünden tanımış, "Bu mu?" diye işaret yapmıştı Defne'ye Naz'ı gösterip. Defne başıyla onayladı.

Ceylin Defne'nin yanından ayrılıp kızının çantasını çıkartan Naz'ın annesine yaklaştı.
Samimiyetsizce gülümsedi.

"Merhaba. Ceylin ben. Defne'nin..."