Yüzünü Dökme Küçük Kız | IlCey

Yabancı Bahar

"Ayna elimde, durur yara izi."

Pusulam Rüzgar'dan bir sene önce...

Günümüz - Sabah

"Ceylin..."

"Hayır!" dedi Ceylin başını diğer tarafa çevirerek.

"Ceylin bir dinle..." dedi Ilgaz. Elini tutmaya yeltendi.

"İstemiyorum Ilgaz!" dedi Ceylin ayaklanırken. Ilgaz da onunla birlikte kalkıp kollarından tuttu.

"Güzelim, anlatayım bir dinle beni." dedi Ilgaz. Titreyen sesini kontrol etmeye çalıştı Ceylin.

"Ilgaz bebeğimi kaybettim ben... Nasıl istersin ya böyle bir şeyi, nasıl teklif edersin?!" dedi öfkeyle karışmış acılı ses tonuyla.

"Sadece sen misin bebeğini kaybeden? Ben üzülmedim mi sanıyorsun Ceylin? Sürekli aklımda, acısı burda..." derken kalbini göstermişti Ilgaz. Gözleri dolu doluydu.

"Hiç çıkmıyor aklımdan. Her gün, her saniye özlüyorum onu. Benim de canımdı o."

"Yapamam Ilgaz."

Bir ay önce

Hastane yatağında oturan Ceylin'in elini tuttu Ilgaz. Ceylin ona bakmadı bile. Tepkisiz bir şekilde duvara bakıyordu. Gerçekliğinden kurtulmak istiyordu yaşadıklarının. Dikkatini çekmeye çalıştı Ilgaz.

"Bir şey ister misin?" diye sordu elini tutarak. Ceylin cevap vermedi.

"Su getireyim mi sana?" dedi bu sefer. Gözlerini duvardan ayırmadan başını salladı Ceylin. Ilgaz suyu getirip odaya geri geldiğinde Ceylin bıraktığı gibi duruyordu. Hareket etmiyor, yalnızca önündeki duvara bakıyordu. Burada değildi sanki.

Suyu içmesine yardım etti Ilgaz. Bardağı kenara koydu. Duvara bakmaya devam ederken boğuk bir bebek ağlaması duydu Ceylin. Dışardan mı geliyordu yoksa kafasında mı duyuyordu bilmiyordu ama bu belirsizlik gözlerinin dolmasına engel olamadı. Dudakları titremeye başladı. İç çekti. Aldığı nefesin ciðerlerine bıçak gibi battığını hissetti. Ayağa kalktı birden. Ilgaz da ayaklandı onunla birlikte.

"Ceylin?" dedi endişeyle.

Yatağın ön tarafına geçerken Ceylin'in elinin çarpmasıyla kırıldı Ilgaz'ın komodine koyduğu bardak. Titredi Ceylin korkuyla. Her yer cam olmuştu. İçinin de aynı şekilde kırılıp parçalara ayrıldığını hissetti Ceylin. Eğilip cam parçalarını toplamaya çalıştı refleksle. Elini tuttu Ilgaz.

"Dur, elleme sen." dedi. Ama Ilgaz farkına varmadan büyükçe bir cam parçasını eline almıştı Ceylin. Elinin içinde sıkmıştı cam parçasını. Ilgaz toplamayı bitirip ayağa kalktığında camı kolunun alt tarafına, ince tenine iyice yaklaştırmıştı Ceylin. Acısını bitirmek istiyordu. Şimdi bir kez öyle bir acı çeksin ki sonsuza kadar hiç acı çekmesin istiyordu. Zaten bu çektiğinden büyük ne acıtabilirdi ki canını?

Ona bakıp yavaşça yaklaştı ürkütmemek için Ilgaz. Kalbi boğazında atıyordu ama bunu Ceylin'e belli ederse ters tepmesinden korkuyordu.

"Ceylin. Dur, bırak onu." dedi sakince. Saklamak için çabalasa da ses tonundan belli oluyordu endişesi.

Başını iki yana salladı Ceylin gözlerinden yaşlar süzülürken. Eli titriyor, içindeki acıyı söküp atamıyordu.

"Ceylin lütfen... Yapma lütfen." dedi Ilgaz. Ceylin'in kendine zarar vermekten çekinmeyeceğini biliyordu, bizzat tecrübe etmişti. Gözleri dolmuştu. Deli gibi korkuyordu onu kaybetmekten.