OVERDOSE (BXB 3) ✔

OD 8

"Doc. Grezen!"

Napatingin ako kay Maica na nagmamadaling nagtungo sa aking kinaroroonan.

Tumaas ang kilay ko na nauwi sa kunot ng noo dahil sa pagmamadali at hinihingal ng makarating ito sa harapan ko.

"What happened?"Tanong ko dito.

Tumingin ito sa akin bago may tinuro sa hindi ko alam na direksyon.

"Si Lola kasi ayaw uminom ng gamot at nagwawala na naman, hinahanap po yung mga anak n'ya."Hinihingal wika nito sa akin.

Pinakalma ko muna ito bago ko tinanong kung nasaan ang gamot. May kinuha ito sa bulsang dalawang gamot na tableta.

"Bring water with you and give it to me."Kinuha ko ang mga gamot dito.

Isang for the relaxation and vitamins.

Makakatulong ang gamot na ito kay Lola na ma-overcome ang pagwawala nito. Tinungo ko ang sinasabi ni Maica at doon sa circle area ay nakita ko si Lola na nagwawala.

"Yung mga anak ko! Ibalik mo sila sa akin! Hindi sayo yan!"Pagwawala nito.

Kinagat ko ang labi dahil sa awang naramdaman. Nang makita ako ng mga nurse ay nahihiya itong tumingin sa akin ngunit may pag-aalala sa mukha.

"Doc, na nanakit na po kasi."Sambit ng isang babaeng nurse.

Tumango ako dito. Tumingin sa akin si Lola. Dahil sa katandaan nito ay ang mga anak nito ay inabando na si Lola. Nakita na lang ito sa labas ng shelter na ito.

Kalmadong lumapit ako dito at ngumiti.

"Ikaw?! Sino ka?!"Sigaw nito sa akin na nakaduro pa ang hintuturo sa aking mukha.

Gusto kong ngumuwi ngunit hindi ko magawa. Lumapit ako dito.

"Lola, hindi mo po ba ako natatandaan?"Tanong ko habang naglalakad palapit kay Lola.

Hindi ito sumugot pero bakas parin dito ang galit sa mga mata nito.

"Paano kita matatandaan?! E hindi nga kita kilala!"

I exhaled deeply and then stopped from walking to lola's way. I rise my hand to make her calm.

"Lola, it's me. I'm Grezen po yung tinatawag mo pong anak?"I calmly said.

I saw how her eyes changed into sparkle. She looked at me. Now seh looks calm now.

"Grezen? Yung gwapo?"Tanong nito bago ngumiti na nauwi sa tawa.

Ngumiti ako. Nakita ko si Maica na kakarating lang bago ibinigay sa akin ang tubig sa isang baso.

Kinuha ko iyon at mabilis na inilagay ang tabletang gamot doon na mabilis namang natunaw.

Tumingin ako kay lola na nakikipag tawanan na ngayon. I relived.

Hinawakan ko sa likod si lola at iniuman ang tubig.

"Lola eto po, kailangan mo na pong inumin ang vitamin mo po."Sambit ko.

Tumingin muna ito sa akin at kinurot ang pisngi ko bago kinuha ang basong nasa akin at ang vitamin. Nang maubos ang tubig at ng ipakita nito ang bibig na wala ng laman na gamot ay ngumiti ako dito.

"Very good po lola!"Masayang sambit ko.

Pumalakpak ito ganun din ang mga nurse na nakapalibot. Hindi ko mapigilan ang matuwa.

Then suddenly I feel pain in my chest. I miss my mother who always there beside me and comforting  me. My father who always cheered me when i feeling so down. My father and my mother who I love the most.

I treasured them from the beginning. I treasured them. They are not ruby or diamond but they are my wealth. I adored them as my wealth. Like a night and star I love watching them.

But now there are truly my night and star. I love watching them from a far.

Tumingin ako sa mga kasamahan ko at nagpaalam na pati kay lola. Pinigilan pa ako nito pero nung sinabi kong may trabaho ako at babalikan ito bukas ay binitawan ako nito.

Hinimas ko ang batok dahil sa sakit noon dahil sa pagod. I buy Famil phone to know what she doing or she's okay.

"Yes po, nakain kona po yung pagkain."Bakas sa boses nito ang pagkatuwa.

Wala sa sariling ngumiti ako dahil sa sinabi at sa boses nito.

Ilang taon na ito sa health center, ang unang araw nito sa center ay sobrang tahimik at wala itong kibo. She was looking the other people in the center.

She was looking and watching the people have problems. Famil was the first young women to that center.

Sa loob ng dalawang taon nito ay nakitaan ko nang kumpiyansa si Famil. She was seventeen but she's a strong woman have potential.

"What are you doin' right now?"Tinignan ko ang sasakyan ko dahil may taong nakaupo sa hood sa unahan noon.

"Nanonood po nung maleficent."

Hindi ko ito na sagot agad. Dahil nakatingin lang ako sa lalaking nasa sarapan ng aking sasakyan.

"Talk to you later, Famil."Sambit ko na agad naman nitong sumagot kaya pinatay ko na ang sasakyan.

I walk slowly to the man in my car lying there.

"Siguro naman may sasakyan ka diba?"Tanong ko kay Riex ng makarating ako sa harapan nito.

Sumimangot ito ngunit nawala din iyon at agad na sumeryoso. Huminga muna ito ng malalim bago umayos at tumayo sa harapan ko.

Wearing my doctor gown his eyes roaming my body .

"I want to talk to you about that day happened to the hospital."

Nakita ko ang pagbabago ng mga emosyon sa mga mata nito. He looked at me with mixed emotions.

"Oh, that? I really forgot about what you said to me."I chilled my face to him.

But who I am kidding myself? That was always in my fucking dreams at night!

Ilang araw na ang nakalipas ng sabihin nito iyon sa akin pero hindi kona maalis sa aking sistema ang mga sinabi nito!

Hindi ko lam kung bakit ba tumatatak sa akin mga sinabi nito nung nkaraang araw!

Hindi ko din alam kung paniniwalaan ko ba ito. He is a man who always playing feelings. This man's happy to see others in pain and broken hearted.

Nakita ko ang sakit na dumaan sa mga mata nito pero sandali lang iyon. Napalitan agan iyon ng malamlam na tingin.

That stare was fucking melting my knees. That stare making my knees trembled.

"Naging pabaya ako kung bakit agad ko 'yong sinabi sayo. I know you are not comfortable for what I've said to you."Lumapit ito sa akin.

Malapit na malapit. Ilang pulgada lang ang layo ng aming katawan.

I stunned when he held my hand!

Tumingin ako dito, nanlalamig na ang aking katawan at na ngangatog na rin ang aking mga binti.

Gusto kong murahin o kutusan ang sarili ko dahil sa ibinibigay nitong reaksyon sa paghawak at paglapit lang ni Riex!

"If you don't believe me for what I said that day."Piniga nito ang aking kamay na hawak nito bago nagsusumamong tumingin sa akin."Then let me court you."