~KAĞAN~

8

Herkese merhaba nasılsınız? Nasıl gidiyor hayatınız? Dersleriniz nasıl? Bu yıl üniversite sınavına girecek olan var mı?
Neyse lafı uzatmayayım daha fazla. İyi okumalar dilerim 😊😊🤗

İki ay sonra ;)

Okullar yarıyıl tatiline girmişti.
Tabiki taktir belgesi aldım.
Atakan teşekkür belgesi aldı. İki gün onunla dalga geçmiştim çünkü yarım puanla taktir belgesi alamadı. Edebiyat hocası takmıştı ona.
Yazık çocuğa. Tabi dalga geçerken dayak yemedim merak etmeyin.

Şimdiyse valizimi hazırlıyordum. O gün Karan abinin konuşmasından sonra odama çıkmıştım. Sonra odama Atakan gelmiş beni biraz da olsa rahatlatmıştı. Yeni insanlarla tanışmakta berbat olduğumu biliyor.
Sonrasında üçü uzun bir müddet ikna çabaları sonunca beni ikna etmişlerdi diğer kardeşlerle tanışmak için o yüzden şu an valizimi hazırlıyordum.

Abim Atakanı da yanımızda getirmek için yurduyla görüşmüş ve izin almıştı. Zaten reşit olmasına dört ay vardı. O yüzden çok zor olmamıştı izin alması.

"Kağan hazır mısın?"

Abimin seslenmesiyle odama son kez baktım. İki haftalığına gidiyorduk zaten. Okulumu ve buradaki düzenimi yarıda bırakıp temelli gidemezdim ya.
Karan abim buna saygı duymuş. İtraz etmemişti. Zaten abimle ortak olduklarından ben nereye o oraya gelecekmiş. Bu zamana kadar biraz yakınlaşmıştık tabi. İster istemez kan çekiyor.

Neyse valizimi ve çantamı alıp çıktım. Aşağı indiğimde bir tek abim vardı.

"Diğerleri nerede"

"Valizleri arabaya koyuyorlar."

Abimi onaylayıp çıkacakken durdurdu.

"Alışmadığın hiçbir şeye katlanmak zorunda değilsin. Biliyorsun değil mi? Tek kelimene bakar seni kaçırmam."

Abimin bu dediğine gülüp sarıldım.

" Yaa şapşik senii
beni mi özlersin yoksa hhmm."

"Cıvıma hemen. Ciddi bir şey söylüyorum burada."

Kafama vurup göz devirdiğinde kahkaha atmıştım.

" Ciddi olduğunu biliyorum abi. Aramızda kan bağı olmasa da bu zamana kadar olan tek ailem sensin. Her ne kadar ailem büyüse de senin yerin hep farklı olacak."

"Öyle zaten. Hepsinden farkım var. Hıh"
Egosunu yükselttiğime göre artık çıkmamız gerektiğini hatırladım.

Abimle de o günden sonra daha iyiydik. Karan abinin katkısı da olmuştu tabi. Abim her ne kadar uzak durmaya devam etse de Karan abiden azar yiyordu. O kadar komik duruyordu ki kahkaha atamadan duramıyordum. Abimde güldüğümü görüp tekrar bana sataşacakken Karan abi araya giriyor ve bu döngü devam edip duruyordu. Karan abi sadece bana değil abime de çok iyi gelmişti.

Umarım ailenin geri kalanıyla da böyle anlaşabilirim.

Abimle fazla oyalanmdan çıktık.
Atakan ve Karan abi tartışıyordu.

Yanlarına yaklaştığımızda bizi farketmemişlerdi bizde abimle ses etmeyip izlemeye koyulduk.
Keşke çekirdek olsaydı ya. İyi giderdi.

"Ya önde oturayım işte niye izin vermiyorsun?"

Evet bizim için sıradan başkaları için gereksiz ama Atakan için önemli bir konu. Özellikle uzun yolculuklarda öne oturmaktan ayrı bir zevk alıyor. Sorgulamayın nedenini ben bile çözemedim.