~KAĞAN~

16.

Merhaba nasılsınız?
Yoğun bir hafta geçirdim o yüzden bölüm geç geldi.

Yorum yapmayı unutmayın.

Keyifli okumalar 😊😊

Karan abim Atakan ve ben dışarı çıkmış okul işlemlerini halletmiştik. Şimdiyse okul kıyafetlerini almaya gidiyorduk. Sonra odalarımız için alışveriş yapacaktık.

Atakan her ne kadar amcam ile kalmaya başlasa da amcamın görevi gereği uzun süre eve dönmediği zamanlar oluyormuş. O zamanlarda Atakan ile yine birlikte kalıcaz.
Zaten genelde bizim evde kalıcak o yüzden her iki ev için de eşya alacağız.

Cem abim bu sabah geri dönmüştü. Eşyaları önceden toparlayacak ve şirkette ki işleri halledecek. Abim buradan da bir ev tutmuştu. Hem şirket hemde benim için sürekli git gel yapacağından en iyisi ev tutmak oldu. Amcam ve bizim eve yakın bir yeri tutmuştu.

İki gün sonra da amcam ben ve Atakan geri döneceğiz. Eşyalarımızı alıp tamamen buraya taşınacağıaz. Eskisi kadar tuhafıma gitmiyordu artık. Dünkü konuşmalarımızında etkisi olmuş olabilir.

Her neyse burada ki okulu da sevmiştim. Birçok yönden önceki okulumdan daha kapsamlıydı.

Zaten bir yılımız kaldığından daha çok üniversite sınavına yoğunlaşacağız.

Hâlâ ne meslek seçeceğimi bilmiyorum.

Düşüncelerimi bölen abimin sesi olmuştu.

"Geldik. Buradan kıyafetlerinizi aldıktan sonra AVM ye gideriz. Hadi inin bakalım."

Okul kıyafetlerini alıp tekrar arabaya geçtik.

Kendimi yorgun hissediyorum.
Bir neden yok..

Arada olur ya canın hiçbir şey yapmak istemez. Her şeye üşenirsin.

O mooddayım şu an.

Akşama kadar dışarıda oyalanmış istediğimiz eşyaları almıştık.

Akşam eve dönene kadar başım o kadar çok ağrıyordu ki.

Atakanın masaj yapması vs ağrı kesici içmem bile etkili olmamıştı.

Eve geldiğimizde direkt odaya çıkıp uyudum.

Bir kaç saat sonra uyanıp aşağı indim.

Ablam ve ikiz abilerim mutfakta konuşarak daha doğrusu tartışarak masayı kuruyorlardı. Ablam onlara söyleniyordu daha çok ama neyse.

Salona geçip amcamın yanına oturdum. Kolunu omzuma atıp kendine çekti.

Atakan ve Akın abi bir köşede oturmuş telefondan oyun oynuyorlardı.

Karan abim ortalıkta yoktu.

"Uykunu alabildin mi yavrum. Nasıl hissediyorsun?"

Amcamın sorusuyla ona döndüm. Kafamı göğsüne yaslayıp koltukta yarı uzanır gibi yattım.

"Başım ağrıyordu biraz. Şimdi daha iyiyim."

Amcam elini saçlarıma atmış sakince okşuyordu.

O kadar huzur verici bir şey ki.

Çok basit bir hareket gibi duruyor ama.
Abimden sonra ilk defa böyle huzurlu hissediyorum.

Bir ailemin olması imkansızdı benim için.

Biri seni terk edip gidince sonrakiler de aynısını yapacakmış gibi hissediyorsun ve istesen de yakın davranamıyorsun.