~KAĞAN~

14.

Keyifli okumalar 🙃

Aras ve Ayaz abim benden cevap beklerken ayaklandım.

"Bu kararı tek başına alamam ki. Abimle konuşayım sonra Atakan ile biraz bekleyin."

İkisi de beni onaylayıp şefkatle gülümsediler.

Mutfakta ki konuşmamızda sonra odama çıktım. Bu konu beni ister istemez endişelendiriyor. Temelli olarak buraya taşınmak. Bilmiyorum kafam karışık. Bir yanım burada olmamı söylüyor diğer yanım ise abimi bırakmamamı.

Düşüncelere dalmışken Atakan içeri girdi. Göz ucuyla ona baktığımda o da düşünceli bir şekilde yanıma gelip uzandı. İkimizde tavana bakarken düşünceliydik.

Sanırım Atakan ile de konuşmuşlardı.

Her şeyi ayarlamışlar zaten bizim için.

İkimizde yaralıydık.
Hemen güvenemiyorduk.
Elimiz de olan bir şey değildi bu.

Oflayıp Atakan'a döndüm.

"Konuştular mı seninle?"

Kafasını salladı. Bilerek bana bakmıyordu.

Kabul etmek istemiyor çünkü.

"Ee ne düşünüyorsun?"

Atakana sormamla sonunda bana dönüp konuşmaya başladı.

"Kağan.
Biliyorsun ki reşit olmama az kaldı. Zaten yeterince zahmet verdim diğerlerine. Amcan beni evlatlık olarak yanına alacağını söyledi.
Ben ben bilmiyorum. Hem onlar senin ailen. Ben-"

"Sende benim ailemsin." Cümlesini bölüp araya girdim.

"Atakan ikimizde iyi şeyler yaşamadık. Kendini fazlalık görme.

Sen benim ikizimsin unuttun mu? Kötü günlerimizde kimin omzunda ağlayıp dertleştik. Kimsemiz yoktu bizim. Birbirimize güvendik kardeş olduk. Ayrımız gayrımız yok. Abimler bu dişünceni duysa kızarlar sana.

Biliyorum her şey biraz hızlı ilerliyor. Ama neden yavaş yaşayalım ki bu hayatı. Yarına ne olacağı belli değilken hemde. Daha fazla yalnız kalmamızın anlamı ne?

Hem ne güzel kuzen oluruz işte. Daha ne istiyorsun."

Son cümlemi söylerken aynı zamanda da omzunu dürtüyordum.

Daha fazla dayanamamış sırıtmaya başlamıştı.

"İstediğin zaman baya olgun olabiliyorsun. Böyle konuşman duygulandırdı beni.

Oy sen büyüdünde akıl mı veriyon sen?"

Alaya aldığına göre kabul edecek demektir. Bunu anlamamla bende sırttım.

"Hah ne sandın. Zeki olduğum kadar akıllıyım da. Sana göstermiyorum sadece."

"Niye?"

"Zeka seviyen benim aklımla bir değil de ondan. Seviyene inip konuşuyorum o yüzden."

Kendim kaşındım evet. Bunu Atakanın derin bir nefes alıp ayağa kalkmasıyla anladım.
Şey sanırım topuklamam lazım.

"Ehe şaka ettim canım. Senin gibi akıllı bıdığa kötü söz söyler miyim?"

Üzerime uçmasıyla yandan kaçmaya çalıştım.

Hayvan gibi ağırdı.

"Ya tamam nefesim kesiliyor. Kalk defol git o tarafa."