Naiintindihan ko naman kung bakit hindi niya sinasagot yung cellphone niya, pero hindi parin maaalis ang kaba sa dib dib ko.
*Alarm rang*
Bumangon ako at pinatay na ang cellphone ko. Hindi nako nakatulog dahil buong gabing hindi ako nakatanggap ng kahit anong response kay dj.
I want to hug you badly.
I miss you.
Pag katapos ng ilang oras nag aantay nalang ako ng tawag mula kay Kiel o kay kay coach para maka punta nako sa airport.
Nanlaki ang mata ko nang makatanggap ako ng tawag mula kay dj.
"Dj ano bang nangyayari? ba't di mo sinasagot yung tawag ko kahit text walang response?!"
Pag aalalang tanong ko.
"Kalma, nag karoon kasi ng interview naging busy lang ng konti, ba't ka pala tumatawag?"
tugon niya kasabay ng mahinang pag tawa.
"Uh?- what do you mean bakit ako tumatawag ofcouse...nag aalala ako sayo."
napasandal nalang ako sa coach.
"Mh, sakay na kami ng eroplano."
malamig na tugon niya sa'kin.
"Mamaya nalang ulit."
Pagkatapos non ay pinatay na niya ang tawag. napabuntong hininga nalang ako at tumayo na.
Ilang oras na ang nakalilipas ng nakarating ako sa airport, after ng tawagan namin ni wise kanina wala nang naging kasunod yun.
Kaya si coach and Dex nalang yung nag uupdate sa'kin kung nasan na sila.
Pilit ko silang tinatanaw, ang hirap lang kasi wala akong suot na salamin kaya kahit anong tanaw ko hindi ko parin sila makita, kahit napilitan akong gamitin yung camera ng phone ko para mas mapadali yung pag hahanap ko Sakanila.
"whoa-
Nang matanaw ko na sila agad akong tumakbo papunta ka dj, kahit sobrang daming tao at sobrang layo nila sa'kin.
Nang matanaw nako ni dj binitawan na niya yung pag kakahawak niya sa maleta na hila hila niya kanina.
"Mh.."
Agad ko siyang sinalubong ng mahigpit na yakap.
"Miss mo'ko?" biro pa niya, ramdam ko sa boses niya ang lungkot na nararamdaman niya ngayon.
"Hindi gold medal.." tumawa siya pagkatapos ipakita sakin ang medal nitong dala.
"Pero atleast.. medal padin." mahina siyang tumawa.
Naramdaman ko ang pag yakap nito pabalik sa'kin.
"Okay lang, hindi ko naman kailangan makita yung gold medal mo e, sapat nang makita kita." wika ko kasabay non ang mahigpit niya nga pag yakap sa'kin.
"Okay lang 'yun wise, okay lang na iyakan mo 'yan. Pero dapat pagkatapos nyan maging better person kana tapos Kana dapat dyan ah." marahan kong hinaplos ang buhok niya at ang likod niya.
"I'm still proud of you, ang galing ng pinakita mo. Binigyan mo'ko ng panibagong rason para mahalin pa kita lalo." Ngumiti naman ako sakanya habang hiyang hiya siyang ipakita ang mukha niya.
"Ahem! guys, ano bayan bastusan nalang dito? ayaw niyo paba umuwi kasi natalo din kami tas walang cocomfort samin sa bahay aral agad." Biro ni eson na nag patawa samin.
"Tara na, lilibre daw tayo ni coach ih." saad ni wise pagkatapos hawakan ang kamay ko at sabay na nag lakad papunta sa van.
Ilang oras lang ang nag daan nang nakatulog si wise habang nakasandal sa balikat ko.
"Kakain na~" Habang bumababa na lahat sa van sumenyas ako Sakanila na mauna na.
"Si wise?-" tanong ni coach. "Tulog po e." mahinah sabi ko tumango naman si coach.
"Dalhan nalang namin kayo? Di pa kasi 'yan natulog e kaya puyat." aniya tumango naman ako. "Sige po salamat!" tugon ko naman.
Sumulyap naman ako kay dj, "parehas pala tayong walang tulog oh."
Bigla namang tumunog ang cellphone kong nag pagising kay wise.
"Hello? ma, bakit po?" dali dali kong sinagot ang tawag mula kay mama.
"Naipadala kona yung pera para sa salamin mo ah, yun lang naman nak." sagot naman ni mama bigla naman sa'kin tumingin si dj.
"Salamat po!" saad ako at natapos na ang pag uusap namin at tinabi kona ulit ang cellphone ko saaking bulsa.
"Asan pala yung salamin mo?" tanong niya habang nakatitig sa'kin.
"ahh, nasa bahay lang naman nag pa adjust kasi ako ng salamin." sagot ko naman sakanya.
"Ba't di mo sinuot? kahit sana nag pagawa Kana ng bago dapat sinusuot mo padin yun, kaya siguro kanina hirap kang matanaw kami no?" Saad niya kasabay non ang pag hampas ko sa kanya.
"Dami mong tanong." buryong sabi ko at muling kinuha ang cellphone ko.
"Ay wow, nang aaway na ulit kanina lang kulang nalang halikan ako tas ngayon." pangungulit naman niya.
"Nyenye, ba't kaya di ka sumunod don Sakanila para makakain kana." sabi ko habang gumagapang nanaman ang kanyang kamay sa braso ko.
"Tigil wise!" pag sita ko naman sakanya kasabay ng masamang tingin.
"Puro tigil wise, kailan kaya ako makakarinig ng sige lang wise." Sabi niya na May halong langkit ang pag titig nito sa'kin.
"Ang kalat mo don ka nga." Saad ko pero deep inside kinikilig.
"Iloveyou." bulong niya sa tenga ko habang pilit na lumalapit sakin.
"Iloveyou." pinisil naman niya ang pisnge ko at tila gigil na gigil sa'kin.
"Ouch wise! masakit." Aking tinanggal ang kamay niya sa pisnge ko.
"Iloveyou too ko?" ngumuso naman ay parang nag papa cute pa.
"Ah? kunin ko sa mga babae mo sa campus." i rolled my eyes.
Tumawa siya na mas nag pa buryo sa'kin. "Sinong babae? wala naman akong babae jowa ko nga lalaki e."
"Ano ba dj mag tigil!" Sermon ko sakanya habang pinipigilan ang pag lapit nito sa'kin.
"Kiss!"
"Kiss-
I quickly moved away after I left a kiss with him. He was silent for a moment and at the same time his groupmates looked at him.
"Sarap ng meals!" saad ni Edward na katabi namin.
"Ito yung sainyo- Ba't nakangiti Kana? anong meron?" napatigil si coach sa pag abot sakin ng pagkain ng pag kalingon niya kay wise.
"Diko alam, si vee may kasalanan."
BINABASA MO ANG
Your eyes said end game
FanficDJ or also known as wise in their classroom. nagugustuhan nila si danerie dahil kung pano ito pumorma. isama mo pa ang gwapo nitong mukha at magandang mga ngiti halos lahat ng babae ang May gusto mas dumami pa nang makita ito mag laro ng mga online...
