This Can't be Fate [COMPLETED]

27

27

Napatalon siya sa gulat nang marinig ang boses na iyon. Mabilis dumapo ang kanyang kamay sa kanyang pisngi upang pahiran ang luhang nandoon. It felt real.

Nagtaas siya ng tingin kay Elias. He seems real.

Inilibot niya ang paningin sa paligid. Mukhang totoo lahat. Totoo ba ito?

"Akala ko mamaya ka pa?" sinubukan niyang pakalmahin ang sarili. Dapat hindi niya ipahalata dito ang naramdaman niya sa oras na iyon.

She tried to talk in normal too, kahit pa duda siya na totoo ito. Na nasa harapan niya si Elias ay humahakbang palapit sa kanya.

Kung panaginip ito... huwag sana siyang magising muna. She still wants to feel him. Because he makes her feel she's safe.

A warm hand went to her cheek, wiped the tears that remained there. It feels so real... o dahil iyon ang gusto niyang maramdaman?

Pinikit niya ang mga mata. Dinama ang init ng kamay ni Elias sa kanyang pisngi.

"Bakit ka umiiyak?"

"Hmm..." iyon lang ang naging tugon niya. Takot siya kapag sumagot siya dito ay bigla lang itong mawawala at magising siya sa panaginip na ito.

"May hindi magandang sinabi ba si Mama sa'yo?"

Umiling siya. Sobrang bait nga ng mama nito. Too good to be true. Lalo pa't ngayon lang siya nito nakita at anak-anakan pa siya ni Luis Emmanuel Sandiego.

"Si Papa?"

Muli siyang umiling habang nakapikit pa rin. She heard him sighed deeply.

Slowly she opened her eyes. Nandoon pa rin ang takot na baka bigla itong mawala.

But he's still in front of her. Mariin itong nakatitig sa kanya na parang hinuhukay ang katotohanan.

She refused to believe that this is real. At para patunayan iyon, dahan-dahan niyang inangat ang kamay upang ilapat sa mukha ni Elias. She's scared he might vanish from thin air. Pero mas takot siya kung panaginip lang itoo lahat.

The moment her soft hand reached his rough jaw- because of his facial hair. Biglang nawala ang pagdududa niyang panaginip ang mga ito.

Her free hand flew to her mouth. She whimpered a soft cry.

This is real. Elias is real. What happened earlier was real!

Napayakap siya sa batok ni Elias. It was a relief to know that she wasn't dreaming. That she's really safe. That Elias saved her.

Gusto niyang magmura sa saya. The kindness she received from the de Silvas were real, it made her cry more.

Humigpit ang yakap niya sa batok ni Elias. Ang kamay naman nito ay nasa magkabilang gilid ng kanyang beywang. Supporting her weight.

"You are real," she sobs.

"What happened, Winter?"' tanong nito. Narinig niya ang pag-alala sa boses nito. Mas hinigpitan lang niya ang yakap sa batok ni Elias.

"You're real."

"Of course, Winter. Bakit mo nasabi 'yan?"

Kinalas niya ang yakap sa batok ni Elias upang tingnan ito sa mukha at para na rin lagyan ng distanya ang pagitan nila. Pero hindi siya hinayaang makalayo ni Elias. His hands on the sides of her waist were firm. She can't get away from his hold.