sizi uzun zamandir beklettigim icin upuzuuuun bir bolum yazdim oy ve yorumlarinizi bekliyorum️🏃🏼♀️
iyi okumalaaaar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Minho'nun yarım saate oradayız konulu mesajından sonra çalışma odamdaki koltuğumdan hızlıca kalkmıştım. Çünkü Hyunjin her ne kadar arkadaşlarımın geleceğini bilse de ne zaman geleceklerini bilmiyordu ve benim ona haber vermem lazımdı.
Malum, dünden beri benimle tek kelime konuşmadığı için saat kaçta geleceklerini ona söyleyememiştim.
Aslında dün gece Hyunjin'e arkadaşlarımın geleceğini söylecektim. Sonra aramızda beklenmedik şeyler yaşandığı için Hyunjin uyumuş ben de salonda kendi kendime ona yardım ederek yanlış mı yaptım diye düşünüp kafayı yemiştim. Bu sabahsa arkadaşlarımın geleceğini ona söylediğimde yüzüme bakmadan sadece "Tamam." demiş ve tekrar kahvaltısına dönmüştü. Bu yüzden de yaptığımın kesinlikle yanlış olduğuna karar vermiştim.
Yine de ona yardım etmemi kabul ettikten ve ben ona harika bir aftercare verdikten sonra bana bakmaması biraz üzücüydü. Çünkü ben bu sefer aramıza mesafe girmez diye düşünmüştüm. Ama böyle olunca "Acaba benden utandığı için mi böyle davranıyor yoksa rahatsız mı oldu?" diye düşünüp duruyordum. Bu da istemsizce üzülmeme sebep oluyordu. Çünkü onu rahatsız edecek hiçbir şey yapmak istemezdim.
Düşüncelerim eşliğinde Hyunjin'in önceden onun için hazırlattığım ve Jisung yüzünden bana trip attığı zaman gittiği odasına doğru ilerlemiştim.
Kapıyı tıklatıp içeriden "Gel." sesini duyduğumdaysa vakit kaybetmeden kapıyı açmış ve içeriye girmiştim. Beni gördüğünde elindeki kitaba biraz daha eğilmiş ve kendince yüzünü benden gizlemişti.
"Hyunjin?"
Konuşmam üzerine yatakta oturup bacaklarını kendine çekmiş olan Hyunjin kafasını kitaptan kaldırmadan "Efendim?" diye cevaplamıştı beni.
Hyunjin'in kitap yüzünden göremediğim yüzünün aksine havaya dikilmiş kulakları, kendine çektiği bacakları ve bacaklarının etrafına sardığı kuyruğuyla fazlasıyla tatlı göründüğünü düşündüğüm sırada aynı zamanda da yüzüme yerleşen gülümseme eşliğinde ona doğru ilerlemiştim. Yatağın yanına geldiğimde de o her ne kadar bana bakmıyor olsa da yatağı işaret ederek "Oturabilir miyim?" demiştim. Bunun üzerine Hyunjin'in gözleri kısa süreliğine bana değmiş ardından da "Oturabilirsin." demişti.
Ondan onay almış olduğum için yatağa -Hyunjin'in hemen ön tarafına- oturduktan sonra vücudumu Hyunjin'e döndürmüş ve elimi yavaşça kitaba uzatarak "Alabilir miyim?" demiştim.
Çünkü biliyordum ki o kitap onun elinde olduğu sürece göz teması kuramayacaktık ve o da biliyordu ki ben onunla konuşmadan bu odadan çıkmayacaktım. Bu yüzden de itiraz etmeden kitabı almama izin vermişti.
