biliyorum onceki bolumde daha devam ettiricem hemen final yapmicam falan dedim ama universite cok yogun geciyor ve farkettiginiz uzere bolum yazmaya vaktim olmuyor (son bolumu 31 ekimde yayinlamisim💀) o yuzden de final yapmaya karar verdim😭💔
neyse artik bolume gecelim😭💔😭💔😭💔
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Çok yorgunum."
Son dört saattir ben ortalıkta koştururken koltuklardan birine oturup çay içen Hyunjin konuştuğunda ciddi olup olmadığını kontrol etmek için yoldaki bakışlarımı ona çevirmiştim.
"Yorulamaz mıyım Jeongin?"
Hyunjin benim ona onaylamaz bakışlar atmama karşılık kollarını önünde birleştirmiş ve huysuz bir ses tonuyla konuşmuştu. Bunun üzerine bense -yani asıl yorulması gereken kişi- onu cevaplamak yerine tatlılığına gülmekle yetinmiştim.
Arabamı tanıdık sokaklarda kullanırken bir an önce eve gitmek isteyen yanım gazı köklemem için bana baskı kurmakla meşgulken diğer yanım da radyodaki şarkıları yorumlayan Hyunjin'i dinlemekle meşguldü.
Defile bittiği gibi Hyunjin'i kolundan tutup arabaya adeta sürüklemiş ardından onun bana kızmış oluşunu umursamadan arabayı hızlıca çalıştırmıştım. Çünkü felaket derecede yorgundum ve bir an önce evime gitmek istiyordum.
"Defileyi nasıl buldun?"
Radyodaki şarkıları yorumlayan Hyunjin kısa süreliğine sustuğunda ona cevabını gerçekten de merak ettiğim bu soruyu yönelttiğimde önce biraz düşünmüş sonra da elleriyle oynarken "Açıkçası defileye çok odaklanamadım." demiş sonra da "Ama odaklandığım kısımlar çok güzeldi. Hatta bir ara mavi bir elbise gördüm hafif parlak bir kumaşı vardı, ona bayıldım." diye heyecanla eklemişti.
Onun heyecanlı hali beni gülümsettiğindeyse az önce gergin görünen Hyunjin de benimle birlikte gülümsemişti.
"Peki defileye odaklanamamanızın sebebi neydi Hyunjin Bey? Açıklamak istersiniz diye düşünüyorum."
Hafifçe kaldırdığım kaşımla birkaç saniye Hyunjin'le göz teması kurup geri yola döndüğümde önce Hyunjin'in sesli yutkunma sesi arabayı doldurmuş ardından da oturduğu koltuktan sırtını ayırarak bana doğru dönmüştü.
"Öncelikle, bana soru soraraken kaşını kaldırmamalısın. Dikkatim dağılıyor. Sonralıkla da-"
"Senin de dikkatin çok çabuk dağılıyor."
Alaycı ses tonumla Hyunjin'in konuşmasını böldüğümde Hyunjin birkaç saniye duraksamış ardından da "Sana bir şey açıklayanda kabahat zaten." diyerek koltukta eski pozisyonuna dönmüş ve kollarını da önünde bağlamıştı.
Bu hali her ne kadar beni içten içe güldürse de Hyunjin'i kızdırmamak için sessiz kalmış ve sonunda ulaştığımız evin bahçesinde arabayı durdurmuştum.
